Ο Μάικλ είναι ένας ασφαλιστής που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην καθημερινή του διαδρομή με τη συγκοινωνία για το σπίτι του. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα είναι καθόλου ρουτίνα. Αφού έρχεται σε επαφή με έναν μυστηριώδη ξένο, εξαναγκάζεται να αποκαλύψει την ταυτότητα ενός κρυμμένου επιβάτη στο τρένο, πριν την τελευταία στάση. Καθώς προσπαθεί να λύσει όλο αυτό τον γρίφο ενάντια στον χρόνο, συνειδητοποιεί ότι ένα δολοφονικό σχέδιο έχει ξεδιπλωθεί και άθελα του βρίσκεται εν μέσω μιας εγκληματικής συνωμοσίας.
Σκηνοθεσία:
Jaume Collet-Serra
Κύριοι Ρόλοι:
Liam Neeson … Michael MacCauley
Vera Farmiga … Joanna
Patrick Wilson … ντετέκτιβ Alex Murphy
Jonathan Banks … Walt
Sam Neill … αστυνόμος David Hawthorne
Elizabeth McGovern … Karen MacCauley
Killian Scott … πράκτορας Dylan
Clara Lago … Eva
Roland Mοller … Jackson
Florence Pugh … Gwen
Dean-Charles Chapman … Danny MacCauley
Colin McFarlane … Sam
Adam Nagaitis … Jimmy
Kingsley Ben-Adir … πράκτορας Garcia
Damson Idris … πράκτορας Denys
Letitia Wright … Jules Skateboarder
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Byron Willinger, Philip de Blasi, Ryan Engle
Στόρι: Byron Willinger, Philip de Blasi
Παραγωγή: Alex Heineman, Andrew Rona
Μουσική: Roque Banos
Φωτογραφία: Paul Cameron
Μοντάζ: Nicolas De Toth
Σκηνικά: Richard Bridgland
Κοστούμια: Jill Taylor
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Commuter
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Επιβάτης
Παραλειπόμενα
- Αρχικά, το 2010, ήταν να το σκηνοθετήσει ο Olatunde Osunsanmi, ενώ έπειτα, το 2011, ανακοινώθηκε ο Julian Jarrold. Το 2016 όπου μπήκε και το σχέδιο για τα καλά σε ράγες, εμφανίστηκε το όνομα του Jaume Collet-Serra, στην τέταρτη συνεργασία του με τον Neeson.
- Παρότι η Vera Farmiga παρουσιάζεται δεύτερη στους τίτλους, στην ταινία εμφανίζεται μόλις 6 λεπτά.
- Ο Neeson αποκάλυψε ότι καμία σκηνή δεν γυρίστηκε σε πραγματικό τρένο, αλλά ήταν όλες σε στούντιο.
- Κόστισε 30 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 119,9.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/10/2018
Δεν νομίζω πια ότι κάνει καλό στην καριέρα του Λίαμ Νίσον να παίζει συνεχόμενα τον ίδιο ακριβώς ρόλο, όσο κι αν αυτός του ταιριάζει. Παρά ταύτα, σε αυτή την τέταρτη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Ζομ Κολέ-Σερά, αλίμονο, αυτός είναι και ο ουσιαστικότερος λόγος να παρακολουθήσει κανείς αυτή τη νευρώδη, αλλά άγαρμπα γραμμένη ταινία. Φαντάζει οι σεναριογράφοι να τραβούσαν στα άκρα το κείμενο τους, μήπως και του προσδώσουν κάποια πρωτοτυπία, αλλά δίχως καμία προσοχή ως προς τη λογική της όλης κατάστασης. Πρέπει να είσαι τυφλός φαν του Νίσον και της δράσης για να προσπερνάς όλα αυτά τα εξόφθαλμα πράγματα που σε καλεί το φιλμ να «καταπιείς». Και η σύνδεση της ιστορίας με ένα μυστήριο αλά Χίτσκοκ παραείναι τραβηγμένη, και δεν παίζει αληθινό ρόλο ώστε να έπαιρνε το έργο μια κάποια ταυτότητα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
