Η Γυναίκα του Αστροναύτη
- The Astronaut's Wife
- 1999
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Επιστημονικής Φαντασίας, Θρίλερ, Τρόμου
- 19 Μαΐου 2000
Ήταν το τέλειο ζευγάρι. Νέοι, ωραίοι, επιτυχημένοι και τρελά ερωτευμένοι: ο Σπένσερ Άρμακοστ, διακεκριμένος αστροναύτης της ΝΑΣΑ, και η Τζίλιαν, η γοητευτική δασκάλα γυναίκα του. Μέσα σε δύο λεπτά, όμως, όλα άλλαξαν. Μια φαινομενικά επιτυχημένη διαστημική αποστολή έχει τελικά καταστροφικά αποτελέσματα, όταν για ελάχιστο διάστημα χάνεται κάθε επαφή με τη Γη. Ενώ, λοιπόν, ο ίδιος ο πρόεδρος, η χώρα ολόκληρη και οι φίλοι του γιορτάζουν την ασφαλή επιστροφή του, η γυναίκα του αισθάνεται ότι «κάτι» έχει αλλάξει. Καθώς μάλιστα μένει έγκυος, πείθεται ότι ο πατέρας των διδύμων που περιμένει, δεν είναι ο αξιολάτρευτος άνδρας που γνώρισε και αγάπησε, αλλά κάποιος «ξένος» που ίσως αποτελεί απειλή. Παρά τον απόλυτο έρωτά της, αρχίζει να αναρωτιέται τι πράγματι συνέβη στο απέραντο κενό του διαστήματος, που άλλαξε τόσο τη ζωή της.
Σκηνοθεσία:
Rand Ravich
Κύριοι Ρόλοι:
Charlize Theron … Jillian Armacost
Johnny Depp … Spencer Armacost
Joe Morton … Sherman Reese
Clea DuVall … Nan
Donna Murphy … Natalie Streck
Nick Cassavetes … Alex Streck
Samantha Eggar … Δρ Patraba
Tom Noonan … Jackson McLaren
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rand Ravich
Παραγωγή: Andrew Lazar
Μουσική: George S. Clinton
Φωτογραφία: Allen Daviau
Μοντάζ: Timothy Alverson, Steve Mirkovich
Σκηνικά: Jan Roelfs
Κοστούμια: Isis Mussenden
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Astronaut’s Wife
- Ελληνικός Τίτλος: Η Γυναίκα του Αστροναύτη
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο και ταυτόχρονα τελευταία κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Rand Ravich.
- Ίσως είναι σύμπτωση, αλλά στο καστ υπάρχει ο Nick Cassavetes, γιος του John Cassavetes που εμφανίζονταν ως ηθοποιός στο Μωρό της Ρόζμαρι, την άμεση επιρροή του εν λόγω φιλμ.
- Εμπορική καταστροφή. Κόστισε 75 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε μόλις 19,6. Κι όμως η New Line Cinema έδωσε μια μεγάλη μάχη για να αποκτήσει το σενάριο, κυρίως με την Columbia Pictures.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/8/2016
Αν αυτό είναι η μοντέρνα άμεση εκδοχή του «Μωρού της Ρόζμαρι», αναγκάζεσαι να μπεις σε σκέψεις και για το ορίτζιναλ. Το καλό είναι ότι ο -μία και μόνη φορά στη ζωή του σκηνοθέτης- Ραντ Ράβιτς δεν μπαίνει στον κόπο να το κρύψει, αλλά κόβει και τα μαλλιά της πρωταγωνίστριας του ώστε να παραπέμπει στη Μία Φάροου, για να μην υπάρχουν και παρεξηγήσεις.
Η «Γυναίκα» μοιάζει να είναι μια ταινία εμπορικών απαιτήσεων, αλλά είναι πολύ λίγα αυτά που κάνει ώστε να αρέσει σε ένα ανοιχτό κοινό. Έχει μια λανθασμένη υπεροψία ως προς το χτίσιμο του σασπένς, που φανερώνει ότι ο Ράβιτς πίστευε ότι όλα πήγαιναν όπως πρέπει. Κι εκεί γίνεται η μεγαλύτερη ζημιά. Επιλέγει ένα μινιμάλ περιβάλλον για τους ήρωες του, που αντί όμως να ανταποκρίνεται σε μια «διαστημικού» τύπου κλειστοφοβία, κάνει το φιλμ να φαίνεται φτηνό. Ρίχνει το ερμηνευτικό βάρος στη Θερόν, η οποία είναι η μόνη που καταβάλει την οποιαδήποτε προσπάθεια, και υποβάλλει τον Ντεπ στην κλισέ ψυχρή νοοτροπία του «έξω από εδώ» (ακυρώνοντας τον κι ως ηθοποιό), που έχει όμως ήδη φανερώσει τόσο τα όρια του φιλμ, όσο αυτά της τρομακτικής του προβλεψημότητας. Σε βάζει δηλαδή να ακολουθείς ένα ρολόι που μετρά αντίστροφα, κάτι που υποτίθεται ότι είναι όλο το κλου του έργου, και σου έχει ήδη πει το πού έχει σκοπό να καταλήξει. Τα μόνα που μπορεί κάποιος να κρατήσει από εδώ, είναι η ταιριαστή παραπομπή της Θερόν στη Φάροου, και η δουλειά στο σκηνικό επίπεδο. Δυστυχώς, τίποτα, μα τίποτα άλλο επιπλέον, παρά τη συνετή σοβαρότητα που αποπνέει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
