Η άνεργη Κάρολ Πίτερς γίνεται άθελα της το αντικείμενο σπουδής μιας πανίσχυρης οντότητας τεχνητής νοημοσύνης, που την έχει κατατάξει ως τον μέσο κάτοικο του πλανήτη. Οι τρεις επόμενες ημέρες του «πειράματος» θα δείξουν αν αυτή η οντότητα θα σκλαβώσει, θα σώσει ή θα καταστρέψει ολοσχερώς την ανθρωπότητα.

Σκηνοθεσία:

Ben Falcone

Κύριοι Ρόλοι:

Melissa McCarthy … Carol Vivian Peters

James Corden … Superintelligence (φωνή)/James Corden

Bobby Cannavale … George Churchill

Brian Tyree Henry … Dennis Caruso

Jean Smart … πρόεδρος Monahan

Sam Richardson … πράκτορας John Donahue

Ben Falcone … πράκτορας Charles Kuiper

Michael Beach … στρατηγός Saul Gomez

Rachel Ticotin … διευθύντρια Tyson

Jessica St. Clair … Leslie

Karan Soni … Ahmed

Octavia Spencer … Octavia Spencer (φωνή)

William Daniels … KITT (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steve Mallory

Παραγωγή: Rob Cowan, Ben Falcone, Melissa McCarthy

Μουσική: Fil Eisler

Φωτογραφία: Barry Peterson

Μοντάζ: Tia Nolan

Σκηνικά: Jefferson Sage

Κοστούμια: Louise Mingenbach

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Superintelligence
  • Ελληνικός Τίτλος: Superintelligence

Παραλειπόμενα

  • Τέταρτη συνεργασία επί της οθόνης για το ζευγάρι και στη ζωή Ben Falcone και Melissa McCarthy.
  • Στις ΗΠΑ βγήκε μόνο μέσω του HBO Max (λόγω της πανδημίας), αλλά σε κάποιες διεθνείς αγορές διανεμήθηκε στις αίθουσες από τη Warner Bros.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 31/1/2021

Μπορεί ο γάμος τους να είναι ο πλέον ευτυχισμένος του ντουνιά, αλλά το επί της οθόνης πάντρεμα του Ben Falcone με τη σύζυγο του, έχει προσφέρει στη Melissa McCarthy τις χειρότερες στιγμές της. Μήπως να έπαιρναν κινηματογραφικό διαζύγιο;

Σε ένα είδος όπως αυτό της κωμωδίας φαντασίας, κάτι σε προδιαθέτει για το καλύτερο. Σε σχέση με άλλα είδη κωμωδίας, μας έχει χαρίσει ουκ ολίγες καλές στιγμές, που αν υστερούσαν λιγάκι σε χιούμορ ή δράση, το κάλυπταν με την κεντρική τους ιδέα. Στην περίπτωση του Superintelligence, το απόλυτο μηδέν που προσφέρουν τα δύο πρώτα, δεν διασώζουν μια ιδέα που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, ακόμα κι αν δεν θα την αποκαλούσες και τόσο πρωτότυπη.

Το όλο πράγμα ήταν καμένο από τον σχεδιασμό του. Η ιδέα τού να κάνεις κωμικό (ή κομεντί;..) το Παιχνίδια Πολέμου (κάτι που δεν κρύβει η ταινία, προς τιμήν της), έχει στραπατσαριστεί από ένα χιούμορ που είτε απουσιάζει, είτε όταν αποφασίζει να εμφανιστεί δεν προκαλεί το ελάχιστο κωμικό συναίσθημα. Κι αυτό επειδή ο Falcone φαίνεται στο πίσω μέρος του μυαλού του να ήθελε να βγάλει ντε και καλά και κάτι ποιοτικό από εδώ μέσα (του στυλ Palm Springs). Αυτό φανερώνουν δύο-τρεις έξυπνες ατάκες ορθολογισμού από μεριάς της οντότητας, αλλά και η ερμηνεία του Bobby Cannavale, βγαλμένη κατευθείαν από ανεξάρτητο σινεμά. Μπορεί αυτή η τελευταία να είναι και η μόνη σόι επί του φιλμ, αλλά καταρρακώνει αυτή της McCarthy που δεν βρίσκει χώρο να αναπτυχθεί η γνωστή παλαβομάρα της. Αν έλεγα και πως δείχνει να βαριέται σε πολλά σημεία, ας με συγχωρέσει ο σύζυγος μια και μοιάζει πως σπέρνω ενδοοικογενειακά ζιζάνια!

Ούτε αστεία, λοιπόν, ούτε κάποια σόι πλοκή, ούτε αποφεύγουμε το κλισέ φινάλε. Τι απομένει δηλαδή; Ίσως μόνο η όρεξη πως θα βλέπαμε sci-κωμωδία με τη Melissa McCarthy, κι αυτό όμως πριν ξεκινήσει η θέαση…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *