Η αμερικανίδα πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών, Αμάντα Γουόλερ, έχει αποφασίσει πως μόνο μια μυστικά συναρμολογημένη ομάδα από ανόμοια, ελεεινά άτομα, που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι αυτό που χρειάζεται. Όμως, όταν θα συνειδητοποιήσουν πως δεν επιλέχθηκαν για να επιτύχουν, αλλά εξαιτίας της εξόφθαλμης ενοχής τους, όταν τελικά θα αποτύχουν, μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν. Θα λειτουργήσουν ως η Ομάδα Αυτοκτονίας, έτοιμοι να πεθάνουν προκειμένου να επιτύχουν, ή θα αποφασίσουν να πορευτούν ο καθένας για την πάρτη του;

Σκηνοθεσία:

David Ayer

Κύριοι Ρόλοι:

Will Smith … Floyd Lawton/Deadshot

Jared Leto … The Joker

Margot Robbie … Δρ Harleen Quinzel/Harley Quinn

Joel Kinnaman … συνταγματάρχης Rick Flag

Viola Davis … Amanda Waller

Jai Courtney … George ‘Digger’ Harkness/Captain Boomerang

Jay Hernandez … Chato Santana/El Diablo

Adewale Akinnuoye-Agbaje … Waylon Jones/Killer Croc

Cara Delevingne … Δρ June Moone/Enchantress

Karen Fukuhara … Tatsu Yamashiro/Katana

Ike Barinholtz … Griggs

Scott Eastwood … υπολοχαγός GQ Edwards

Adam Beach … Christopher Weiss/Slipknot

Jim Parrack … Jonny Frost

Common … Monster T

Ben Affleck … Bruce Wayne/Batman

Ezra Miller … Barry Allen/Flash

David Harbour … Dexter Tolliver

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Ayer

Παραγωγή: Charles Roven, Richard Suckle

Μουσική: Steven Price

Φωτογραφία: Roman Vasyanov

Μοντάζ: John Gilroy

Σκηνικά: Oliver Scholl

Κοστούμια: Kate Hawley

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Suicide Squad
  • Ελληνικός Τίτλος: Ομάδα Αυτοκτονίας

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά κόμικς: Suicide Squad του John Ostrander.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ μακιγιάζ/κομμώσεων.

Παραλειπόμενα

  • Βασίζεται σε ομώνυμο κόμικ της DC Comics, που πρωτοεμφανίστηκε το 1959. Η Suicide Squad έχει κάνει ήδη εμφάνιση σε οθόνη, αλλά στη μικρή, στις σειρές Smallville (2001) και Arrow (2012). Επίσημα, είναι η πρώτη «supervillain» ταινία.
  • Η Warner Bros. είχε βάλει μπρος τον σχεδιασμό από το 2009, με τον Justin Marks στο σενάριο. Όταν όμως προσλήφθηκε το 2014 ο David Ayer, ανέλαβε ο ίδιος και το κείμενο.
  • Λόγω του σκοτεινού θέματος του φιλμ, στα γυρίσματα υπήρχε μια ψυχολόγος για να βοηθήσει τους ηθοποιούς στους ρόλους τους και να τους κρατάει ψυχολογικά σταθερούς.
  • Ο Tom Hardy ήταν ο αρχικός Ρικ Φλαγκ (ακούστηκαν και οι: Luke Evans, Bradley Cooper, Mark Wahlberg, Tom Cruise, Joel Edgerton, Jake Gyllenhaal και Jon Bernthal), αλλά αποχώρησε. Το ίδιο κι ο Ryan Gosling για τον ρόλο του Τζόκερ.
  • Για τον ρόλο της Χάρλεϊ Κουίν ακούστηκαν οι: Felicity Jones, Imogen Poots, Alison Brie, Mila Kunis, Olivia Wilde, Emma Watson, Rachel McAdams, Zooey Deschanel, Kat Dennings, Jennifer Lawrence, Lindsay Lohan, Alice Eve, Amanda Seyfried και Evan Rachel Wood.
  • Για τον ρόλο της Αμάντα Γουάλερ: Oprah Winfrey, Kerry Washington και Octavia Spencer.
  • Στις δουλειές του Alejandro Jodorowsky και τον David Bowie βασίστηκε η εμφάνιση του νέου Τζόκερ.
  • Επιβεβαιώθηκε ότι μια σκηνή με τον Φλας γυρίστηκε εξολοκλήρου από τον Zack Snyder.
  • Πολλοί ήταν αυτοί που επεξεργάστηκαν το τελικό μοντάζ, αλλά μόνο ο John Gilroy αναφέρεται στα κρέντιτ.
  • Η διαδικασία του post-production αποδείχτηκε περιπετειώδης… 40 λεπτά από την αρχή της ταινίας κόπηκαν, με κάποια από αυτά να παραμένουν εν είδει φλας-μπακ. Πολλές σκηνές με τον Τζόκερ έφυγαν, ειδικά από την τρίτη πράξη, με τον Leto να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του. Ήρωες όπως οι Harley Quinn, Slipknot, Batman, Enchantress και Katana είχαν μεγαλύτερους ρόλους. Το ρομάντζο ανάμεσα στους Deadshot και Quinn κόπηκε τελείως. Μέρος της αυθεντικής μουσικής αντικαταστάθηκε με ποπ τραγούδια. Και τέλος, μεταξύ και μερικών ακόμα άλλων μικρότερων παρεμβάσεων, το τελικό μοντάζ έφυγε από τα χέρια του Ayer, και δόθηκε στην Trailer Park, Inc., μια εταιρεία που εξειδικεύονταν σε trailer.
  • Όταν μετά το #ReleaseTheSnyderCut η Warner έδωσε το πράσινο φως για το Zack Snyder’s Justice League, εμφανίστηκε νέο κίνημα φαν που αυτή τη φορά είχε το σύνθημα #ReleaseTheAyerCut.
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
  • Κόστισε 175 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 746.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Εκτός από το άλμπουμ με τα μουσικά θέματα, βγήκε κι αυτό με τα τραγούδια, με τίτλο Suicide Squad: The Album. Από εκεί προέκυψαν τέσσερα σινγκλ: το Heathens (Twenty One Pilots), το Sucker for Pain (Lil Wayne, Wiz Khalifa και Imagine Dragons, με τους Logic, Ty Dolla $ign, X Ambassadors), το Purple Lamborghini (Skrillex και Rick Ross) και το Gangsta (Kehlani).

Κριτικός:  Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 25/8/2016

Παρότι γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον David Ayer («Fury»), η «Ομάδα Αυτοκτονίας» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπιστεί ως ταινία κάποιου δημιουργού. Όχι ότι τα περισσότερα σουπερηρωικά μπλοκμπάστερ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) μπορούν, αφού οι αυστηρές στουντιακές απαιτήσεις καλύπτουν σαν ομπρέλα και τα μεγαλύτερα σκηνοθετικά ονόματα, μα το παρόν είναι τόσο αισθητά λαβωμένο από τις επιβολές της Warner Bros, που σχεδόν δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις καν ως ολοκληρωμένη ταινία. Πέρα από το ελάχιστο χρονικό διάστημα που δόθηκε στον Ayer για να γράψει το σενάριο, ο προσανατολισμός της παραγωγής άλλαζε εν μέσω των γυρισμάτων ή και του post-production ανάλογα με τις κριτικές για το «Batman v Superman», την αντίδραση του κοινού στα εκάστοτε trailer και στις δοκιμαστικές προβολές, έχοντας ως αποτέλεσμα το ξαναγύρισμα σκηνών, την προσθαφαίρεση άλλων και την παρέμβαση πολλών διαφορετικών μοντέρ. Ο στόχος όλων αυτών ήταν, εντέλει, ένα ελαφρύτερο ύφος, εμφανώς επηρεασμένο από τους μαρβελικούς «Φύλακες του Γαλαξία».

Εν γένει, το φιλμ είναι πράγματι σαφώς πιο ανάλαφρο και διασκεδαστικό από τους δύο προκατόχους του στο DC franchise. Αυτό βέβαια δεν το καθιστά αυτομάτως μια διασκεδαστική ταινία, αφού το να φτιάξεις ένα «πιο διασκεδαστικό» φιλμ από τα «Άνθρωπος από Ατσάλι» και «Batman v Superman» δεν είναι και κανένας άθλος. Παρότι, λοιπόν, η «Ομάδα Αυτοκτονίας» διαθέτει πράγματι αρκετό χιούμορ και την ιδανική στο ρόλο Margot Robbie ως κύρια εκφραστή του, αυτό συχνά μοιάζει ανέμπνευστα στριμωγμένο στο σενάριο (ή στα αγχωμένα rewrite του) και βεβιασμένο σε σημείο ασυνέπειας προς τους ίδιους τους χαρακτήρες. Επιπλέον, το όποιο στυλιζάρισμα του φιλμ συνοψίζεται στη χρήση «κουλ» τραγουδιών στο soundtrack (αλά «Φύλακες του Γαλαξία») κι ενός πολύχρωμου και «ζωηρού» μοντάζ που όταν χρησιμοποιείται δίνει περισσότερο την αίσθηση ενός τρέιλερ παρά ουσιαστικού ξεδιπλώματος κάποιας ιστορίας.

Οι χαρακτήρες που απαρτίζουν τη λεγόμενη «Ομάδα Αυτοκτονίας», ισοβίτες υπερεγκληματίες σε μυστικές αποστολές με αντάλλαγμα μείωση της ποινής τους, παρουσιάζουν ενδιαφέρον ακριβώς επειδή είναι κακοί και συνεπώς θα μπορούσαν να δικαιολογούν τόσο τη σκοτεινιά των άλλων DC ταινιών όσο και την «πανκ» προσέγγιση που θα ήθελε το «Suicide Squad» να έχει. Αντί όμως να παρακολουθούμε απρόβλεπτους και μοχθηρούς κακούς να επιζητούν το συμφέρον τους φέρνοντας ίντριγκα στην πλοκή, δεν βλέπουμε παρά ένα κακέκτυπο των -μαντέψτε- «Φυλάκων του Γαλαξία»: παρεξηγημένοι αντιήρωες συνεργάζονται για το κοινό καλό και αναπτύσσουν δεσμούς φιλίας και αίσθημα ηρωισμού κι αυτοθυσίας. Όλα αυτά παντελώς αστήριχτα δραματουργικά και συνεπώς ούτε κατά διάνοια πειστικά. Παρά ένα στοιχειώδες βάθος που δίνεται στους χαρακτήρες με ένα-δυο φλας-μπακ για τον καθένα τους (πλην του απόλυτα παραμελημένου Killer Crock), κανείς τους δεν διασώζεται τελικά από το ταλαιπωρημένο αλλά πάντα ημιδουλεμένο σενάριο. Αποκορύφωμα η σκηνή όπου ένας χαρακτήρας αποχωρεί από την ομάδα και στην αμέσως επόμενη είναι ξανά μέλος της χωρίς καμία εξήγηση ή λογική!

Το κάστινγκ πάντως είναι ιδιαίτερα εύστοχο, με τη Margot Robbie να ενσαρκώνει τέλεια τη Harley Quinn, αν και οι συχνά αμήχανες ατάκες της στο σενάριο δεν την υποστηρίζουν πολύ. Δυστυχώς, ο μεγάλος χαμένος του φιλμ δεν είναι άλλος από τον Τζόκερ του Jared Leto. Για όση ώρα εμφανίζεται στην οθόνη, δίνει την αίσθηση μιας πολύ πιο καρικατουρίστικης αποτύπωσης του χαρακτήρα, που δεν στέκεται στο (δυσθεώρητο, ομολογουμένως) ύψος των εικονικών προκατόχων του -μόνο που εμφανίζεται στην οθόνη για περίπου… δέκα λεπτά! Η αναποφασιστικότητα στη διαδικασία παραγωγής του φιλμ οδήγησε στο να κοπούν τελικά οι περισσότερες από τις σκηνές του Leto, γεγονός που αν μη τι άλλο τού στερεί εμφανώς τη δυνατότητα να σκιαγραφήσει επαρκώς τον χαρακτήρα του. Και πόσο ειρωνικό είναι το γεγονός πως οι δικές του σκηνές, οι πιο ενδιαφέρουσες σκηνές της ταινίας, δεν παίζουν κανένα ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και θα μπορούσαν κάλλιστα να παραληφθούν τελείως! Επίσης ειρωνικό το ότι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες μυθοπλαστικούς χαρακτήρες όλων των εποχών υπάρχει στο φιλμ απλά για να υπάρχει (αντί να είναι ο κεντρικός κακός -φανταστείτε πόσο πιο ιντριγκαδόρικη και ελκυστική θα ήταν αυτή η ταινία), ενώ βασικός αντίπαλος είναι μια κακιά μάγισσα που θέλει να καταστρέψει τον κόσμο με ξεπερασμένα κιτς, πολύχρωμα ψηφιακά εφέ.

Με αυτό το κακέκτυπο των μαρβελικών «Φυλάκων του Γαλαξία», η DC χάνει το στοίχημα (και) της ανάλαφρης σουπερηρωικής ταινίας, μην καταφέρνοντας να μεταφράσει τις στουντιακές της απαιτήσεις σε ένα συμπαγές και ολοκληρωμένο φιλμ, σημειώνοντας τρεις στις τρεις ήττες μέχρι στιγμής και χαραμίζοντας μερικούς ακόμα εικονικούς χαρακτήρες για χάρη της σίγουρης εισπρακτικής επιτυχίας. Για πόσο ακόμα αυτή θα είναι τόσο σίγουρη; Ελπίζω όχι για πολύ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *