Ένας σοφέρ λιμουζίνας ανακαλύπτει πως του απομένει μονάχα μία δουλειά για να καταφέρει να ξεπληρώσει ένα μεγάλο χρέος. Αυτή η δουλειά τυχαίνει να είναι ένας δισεκατομμυριούχος με περίεργες απαιτήσεις, αλλά ο σοφέρ είναι αποφασισμένος να του ικανοποιήσει όλα τα γούστα, ώστε με ένα γερό φιλοδώρημα να ξεχρεώσει. Αλλά καθώς η νύχτα στο Λος Άντζελες πέφτει, η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο περίεργη και ο σοφέρ έρχεται σε επαφή με περίεργες καταστάσεις κι ανθρώπους, κάτι που τον φέρνει σε ανησυχία ότι το «τέρας» στο πίσω κάθισμα μπορεί να είναι και η τελευταία του βάρδια.

Σκηνοθεσία:

Joe Carnahan

Κύριοι Ρόλοι:

Patrick Wilson … Kevin ‘Stretch’ Brzyzowski

Chris Pine … Roger Karos

Ed Helms … Karl

Jessica Alba … Charlie

James Badge Dale … Laurent

Brooklyn Decker … Candace

Randy Couture … ‘Jovi’

Ray Liotta … Ray Liotta

David Hasselhoff … David Hasselhoff

Norman Reedus … Norman Reedus

Jason Mantzoukas … Manny

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joe Carnahan

Στόρι: Jerry Corley, Rob Rose, Joe Carnahan

Παραγωγή: Jason Blum, Joe Carnahan, Tracy Falco

Μουσική: Ludwig Goransson

Φωτογραφία: Yasu Tanida

Μοντάζ: Kevin Hale, Jason Hellmann

Σκηνικά: Scott P. Murphy

Κοστούμια: Lisa Norcia

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Stretch

Ελληνικός Τίτλος: Τρελή Κούρσα

Παραλειπόμενα

  • Έναν μήνα πριν η ταινία κάνει πρεμιέρα, η Universal Pictures την έβγαλε από τον προγραμματισμό της, κι εντέλει στις ΗΠΑ βγήκε κατευθείαν στο ίντερνετ.
  • Παρόλο που ο ρόλος του είναι μεγάλος, ο Chris Pine δεν αναφέρεται στους τίτλους της ταινίας.
  • Γυρίστηκε μέσα σε 21 ημέρες.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 17/4/2015

Ο πάντα επηρεασμένος από το σινεμά του Ταραντίνο, Τζο Κάρναχαν, κατάφερνε με τα φιλμ του να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και το The A-Team, το οποίο σνομπάριζα αρκετό καιρό, όταν αποφάσισα να το παρακολουθήσω ομολογώ ότι το βρήκα πολύ καλύτερο απ` ό,τι περίμενα, χωρίς ωστόσο να είναι δείγμα της γραφής του Κάρναχαν.

Ο Κάρναχαν έχει δύο τρόπους κινηματογραφικής γραφής. Ο ένας είναι πιο σκοτεινός κι αργός, όπως στο Narc και το The Grey, ενώ ο άλλος είναι γρήγορος σε όλα του και αρκετά κωμικός, όπως στο Smokin` Aces και το φιλμ για το οποίο γράφω αυτό το κείμενο, το Stretch. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Κάρναχαν φανερώνει έναν αρκετά ενδιαφέροντα σκηνοθέτη και σεναριογράφο για τα δικά μου κινηματογραφικά δεδομένα.

Στο Stretch μάς παρουσιάζει μια ιστορία από αυτές που όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο για τον ήρωα, ο οποίος καθ` όλη τη διάρκεια της ταινίας εξιστορεί ή σχολιάζει με τη γνωστή τεχνική του voice-over. Ο Κάρναχαν δεν χάνει λεπτό από τον χρόνο που έχει στη διάθεση του και μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα, και καταφέρνει να διατηρεί τον ρυθμό του αμείωτο μέχρι το τέλος του φιλμ. Τόσο τα πλάνα όσο και οι διάλογοι είναι αρκετά γρήγοροι, ποτέ όμως κουραστικά. Ο Κάρναχαν βάζει τον ήρωά του να ζήσει το απόλυτο χάος, οδηγώντας τον από τη μία καταστροφή στην άλλη, υπενθυμίζοντας ότι ο πάτος έχει κι άλλο.

Ο Πάτρικ Γουίλσον είναι μια χαρά στον ρόλο του Στρετς. Ποτέ δεν γίνεται υπερβολικά κωμικός, κάτι που θα λειτουργούσε εναντίον του έξυπνου σεναρίου, αν στη θέση του είχαμε έναν καθαρά κωμικό ηθοποιό. Ο Γουίλσον εμφανίζεται ως ένας φυσιολογικός καθημερινός τύπος που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη ζωή του με τον σωστό τρόπο και που προσπαθεί την ύστατη ώρα να διορθώσει τα πράγματα. Στο υπόλοιπο καστ βρίσκουμε τον Εντ Χελμς των Hangover να έχει τον ρόλο της συνείδησης ας πούμε του Στρετς και να επιδίδονται σε ενδιαφέροντες διαλόγους, ενώ υπάρχει και η Τζέσικα Άλμπα, η οποία… είναι η Τζέσικα Άλμπα και μας αρέσει! Σε τελείως κόντρα ρόλο βρίσκουμε τον Κάπτεν Κερκ της τρέχουσας δεκαετίας, Κρις Πάιν. Ο Πάιν, αγνώριστος εδώ, είναι ο τρελός πελάτης που θα βάλει σε μπελάδες τον Στρετς με τις παραξενιές του. Γκεστ εμφανίσεις από Χάσελχοφ και Ρέι Λιότα, παρωδώντας τους εαυτούς τους και το χολιγουντιανό star-system.

Ξέρω μέσα μου ότι το Stretch δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Παίρνει μια κλασική ιδέα και μας την παρουσιάζει με τον δικό του τρόπο, ο οποίος σαφώς και δεν είναι πρωτότυπος. Και ο ίδιος ο σκηνοθέτης του το έχει ξανακάνει! Είναι όμως έξυπνο. Είναι γρήγορο. Είναι καλογυρισμένο. Είναι καλοπαιγμένο. Εκτός όλων αυτών είναι και αρκετά αστείο. Είναι μια ταινία που δύσκολα θα τη βαρεθείς και που θα περάσεις ευχάριστα μαζί της, ακόμα κι αν μετά από μερικές ημέρες δεν θα θυμάσαι το όνομά της. Ρίξτε του μια ματιά!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *