Η Διδώ, νεαρή σοπράνο και δεύτερη κόρη μιας διανοούμενης οικογένειας, χάνει τη φωνή της από μια σπάνια υστερική ασθένεια και απομονώνεται στο άδειο παλιό οικογενειακό σπίτι. Κανείς δεν ξέρει αν δεν μπορεί ή αρνείται να μιλήσει. Τα κοντινά της πρόσωπα, αμήχανα αλλά και θορυβημένα από τη συμπεριφορά της, αδυνατούν να ξεχωρίσουν τι είναι φυσιολογικό και τι όχι όταν τη βλέπουν, παραμορφωμένα κι αυτά από την υστερία μιας εποχής που αντιμετωπίζει σαν αρρώστια τη σιωπή της ηρωίδας. Και ενώ η Διδώ προσπαθεί να αυτοθεραπευτεί, τα γύρω πρόσωπα που την περικυκλώνουν την αρρωσταίνουν ακόμα πιο πολύ. Η «επαναστατική» οικογένεια κλονίζεται και ξεσπά, σαν μια μικρογραφία ενός σύγχρονου κόσμου που ενώ μιλάει ακατάπαυστα και πιο ελεύθερα από ποτέ, δεν γνωρίζουμε πια καθαρά το τι ακριβώς λέει.
Σκηνοθεσία:
Γιώργος Γκικαπέππας
Κύριοι Ρόλοι:
Κίκα Γεωργίου … Διδώ
Αννέζα Παπαδοπούλου … Ιωάννα
Μάνος Βακούσης … Σπύρος
Ηλέκτρα Νικολούζου … Αγγελική
Όμηρος Πουλάκης … Μάνος
Ιωάννα Μαυρέα … Άννα
Γιώργος Ζιόβας … Παύλος
Κώστας Μπερικόπουλος … φωνίατρος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Γιώργος Γκικαπέππας
Παραγωγή: Γιώργος Γκικαπέππας
Μουσική: Δημήτρης Φριτζαλάς
Φωτογραφία: Μαριάννα Έλληνα
Μοντάζ: Γιώργος Γεωργόπουλος, Γιώργος Γκικαπέππας
Σκηνικά: Γιώργος Μελετίου
Κοστούμια: Μαρία Καραπούλιου
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Silent
- Διεθνής Τίτλος: Silent
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
- Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Κίκα Γεωργίου) στα βραβεία Ίρις.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 12/11/2015
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Γκικαπέππα έρχεται τέσσερα χρόνια μετά την «Πόλη των Παιδιών» που είχε βραβευτεί στην 52η διοργάνωση του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το βραβείο FIPRESCI, αλλά και το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, με την πρωταγωνίστρια Κίκα Γεωργίου να αποσπά την επόμενη χρονιά το βραβείο γυναικείας ερμηνείας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Την ίδια πρωταγωνίστρια επιλέγει και για το «Silent», στον ρόλο μιας νεαρής σοπράνο που χάνει τη φωνή της και απομονώνεται στο άδειο παλιό οικογενειακό σπίτι. Ο γιατρός είναι κατηγορηματικός: οι φωνητικές της χορδές δεν έχουν τίποτα, όλα φαίνονται μια χαρά. Τι είναι όμως αυτό που την έκανε να σωπάσει; Καθώς η Διδώ προσπαθεί να θεραπευτεί, το κοντινό της περιβάλλον στενεύει τον κλοιό, της στερεί τον αέρα και δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας.
Ο Γκικαπέππας καταγράφει τις αντιδράσεις μιας οικογένειας που βλέπει με αμηχανία το παιδί της να λειτουργεί διαφορετικά και να μην είναι καλοκουρδισμένο, όπως το έχει συνηθίσει. Ένα οικογενειακό δράμα ξετυλίγεται σιγά σιγά, με την πρωταγωνίστρια να διαλέγει την απομόνωση και το στενό της περιβάλλον να λειτουργεί υστερικά, χρησιμοποιώντας τον λόγο για να ανοίξει πληγές και όχι για να επουλώσει. Μια απαιτητική ερμηνεία για την Κίκα Γεωργίου, που δεν λείπει από κανένα καρέ αυτής της ταινίας, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τις χαρισματικές της ικανότητές, και μια ιστορία που εστιάζει περισσότερο στο οικογενειακό δράμα, χωρίς όμως να χάνει τον συμβολικό της χαρακτήρα. Στο σύνολό του, ένα αξιοπρεπές εγχείρημα που όμως δεν καταφέρνει να ταράξει τα νερά με την εκκωφαντική σιωπή του.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
