Μετά τον τραυματικό χωρισμό από τη γυναίκα του, ο δημοφιλής συγγραφέας βιβλίων τρόμου Μορτ Ρένι αποσύρεται σε ένα απομονωμένο σπίτι στην άκρη μιας λίμνης, για να γράψει το επόμενο βιβλίο του. Αντί όμως να βρει την πολυπόθητη ηρεμία του, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα επικίνδυνο άγνωστο, τον Τζον Σούτερ, που ισχυρίζεται ότι ο Ρένι τού έχει κλέψει την ιστορία του και απαιτεί δικαιοσύνη.
Σκηνοθεσία:
David Koepp
Κύριοι Ρόλοι:
Johnny Depp … Morton ‘Mort’ Rainey
John Turturro … John Shooter
Maria Bello … Amy Rainey
Timothy Hutton … Ted ‘Teddy’ Milner
Charles S. Dutton … Ken Karsch
Len Cariou … σερίφης Dave Newsome
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Koepp
Παραγωγή: Gavin Polone
Μουσική: Philip Glass, Geoff Zanelli
Φωτογραφία: Fred Murphy
Μοντάζ: Jill Savitt
Σκηνικά: Howard Cummings
Κοστούμια: Odette Gadoury
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Secret Window
- Ελληνικός Τίτλος: Μυστικό Παράθυρο
Σεναριακή Πηγή
- Νουβέλα: Secret Window, Secret Garden του Stephen King.
Παραλειπόμενα
- Το έργο του Stephen King προέρχεται από τη συλλογή Four Past Midnight του 1990.
- Στην ταινία επιλέχτηκε ένα τελείως διαφορετικό φινάλε σε σχέση με την αρχική πηγή.
- Ο John Turturro πείστηκε να παίξει μετά από επιμονή του γιου του, μεγάλου φαν του Stephen King.
- Ο Ving Rhames αρνήθηκε τη συμμετοχή του λόγω φόρτου εργασίας.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αρχικά τη μουσική είχαν αναλάβει ο James Newton Howard με τον Hans Zimmer. Όταν ο πρώτος απολύθηκε, ο Zimmer πήρε την έξοδο από μόνος του.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/4/2009
Είναι μια σεβαστή παραγωγή με ένα τεράστιο όμως πρόβλημα. Υποτίθεται ότι στηρίζει όλη της την ύπαρξη στον όρο θρίλερ, αλλά έχω την εντύπωση ότι το σύνολο των θεατών θα έχουν αντιληφθεί την τελική έκβαση από τις πρώτες, κιόλας, σκηνές. Αν η ταινία γυρίζονταν πριν πολλά χρόνια θα ήταν αλλιώς, αλλά πλέον έχουμε γίνει πολύ υποψιασμένοι για να την πατήσουμε. Ο Τζόνι Ντεπ δεν κάνει και κάτι το ιδιαίτερο, ή και κάποιος άλλος από το καστ, αλλά ο Ντέιβιντ Κεπ έχει τον τρόπο του να παρουσιάζει σε ευθεία γραμμή τη γραφή του, ακόμα και που δεν είναι πλέον το ταλέντο του «Stir of Echoes» ή, κυρίως, ο τόσο διαφημισμένος υπερ-σεναριογράφος του Χόλιγουντ. Το σενάριο, βέβαια, δεν είναι η κύρια του ευθύνη εδώ, αφού βασίζεται σε νουβέλα του Στίβεν Κινγκ, που σίγουρα έχει γράψει πολύ καλύτερα πράγματα.
Βαθμολογία: