Οι Ένορκοι (2003)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν μια νεαρή χήρα από τη Νέα Ορλεάνη προσάπτει κατηγορίες σε ένα πανίσχυρο εταιρικό συνδικάτο για τον μυστηριώδη φόνο του άντρα της, δίνει το έναυσμα για μια υπόθεση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται όμως για μια αγωγή που μπορεί να κερδηθεί πριν ακόμα ξεκινήσει, αν στηριχθεί στην προσεκτική επιλογή, τον χειρισμό και τελικά την απόπειρα “κλοπής” των ενόρκων.

Σκηνοθεσία:

Gary Fleder

Κύριοι Ρόλοι:

John Cusack … Nicholas ‘Nick’ Easter

Gene Hackman … Rankin Fitch

Dustin Hoffman … Wendell Rohr

Rachel Weisz … Marlee

Jeremy Piven … Lawrence Green

Bruce Davison … Durwood Cable

Bruce McGill … δικαστής Frederick Harkin

Marguerite Moreau … Amanda Monroe

Nick Searcy … Doyle

Leland Orser … Lamb

Cliff Curtis … Frank Herrera

Dylan McDermott … Jacob Woods

Jennifer Beals … Vanessa Lembeck

Stanley Anderson … Henry Jankle

Bill Nunn … Lonnie Shaver

Nora Dunn … Stella Hulic

Luis Guzman … Jerry Hernandez

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Brian Koppelman, David Levien, Rick Cleveland, Matthew Chapman

Παραγωγή: Gary Fleder, Christopher Mankiewicz, Arnon Milchan

Μουσική: Christopher Young

Φωτογραφία: Robert Elswit

Μοντάζ: William Steinkamp

Σκηνικά: Nelson Coates

Κοστούμια: Abigail Murray

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Runaway Jury
Ελληνικός Τίτλος: Οι Ένορκοι

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: The Runaway Jury του John Grisham.

Παραλειπόμενα

Η ταινία είχε εγκριθεί να γίνει από το 1997, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του John Grisham.
Ανάμεσα στους σκηνοθέτες που ήταν υποψήφιοι από το 1997 να το αναλάβουν ήταν και οι Joel Schumacher και Mike Newell, ενώ Edward Norton και Will Smith είχαν πρόταση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Sean Connery, Gwyneth Paltrow, Naomi Watts και Jennifer Connelly ήταν επίσης υποψήφιοι να παίξουν.
Όταν το 1999 βγήκε το The Insider, οι παραγωγοί αποφάσισαν να αλλάξουν την αναφορά του καπνού στην πλοκή (όπως θέλει και το βιβλίο) σε εμπορία όπλων, ώστε να μην υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στις ταινίες.
Μέτρια τα έσοδα, αφού με μπάτζετ 60 εκατομμύρια δολάρια, εισέπραξε 80,1.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/6/2009

Ακόμα ένα δικαστικό μυθιστόρημα του Τζον Γκρίσαμ που βγαίνει σε ταινία, κι ο Γκάρι Φλέντερ το βλέπει ως ευκαιρία για αρκετά πράγματα. Βασικά, το βλέπει ως θρίλερ αγωνίας, παρά τον στατικό του σεναριακό χαρακτήρα. Μετά, εμπνέεται από τη δολοπλοκία του δικανικού συστήματος και κάνει ένα σχόλιο, ακόμα κι αν ακουστεί αρκετά κοινότυπο σε σχέση με άλλες παραγωγές. Οι ερμηνείες είναι όλες καλές, χωρίς πάλι να είναι οι καλύτερες των συγκεκριμένων ηθοποιών. Επικρατεί όμως μια γενική σοβαρότητα, και βοηθάει να αναδειχτούν όλα τα καλά στοιχεία που υπάρχουν. Υπάρχει μια εξέχουσα σκηνή στις τουαλέτες, μια ερμηνευτική κόντρα ανάμεσα σε Τζιν Χάκμαν και Ντάστιν Χόφμαν, οι οποίοι τόσα χρόνια δεν είχαν ποτέ εμφανιστεί στην ίδια ταινία. Σίγουρα δεν μένει στη μνήμη, μια και υπάρχει ένα σταθερό «ως εδώ» όσον αφορά τη δυναμικότητα του έργου, αλλά ο Φλέντερ πιάνει ένα επίπεδο, το οποίο δεν του ήταν και τόσο εύκολο να ξεπεράσει ποτέ.

Βαθμολογία: