RocknRolla (2008)

👍 Εγχρ. 01 ωρ. 54 λεπ.

2 votes 4

ΣΥΝΟΨΗ

Μια συγκεκριμένη ιδιοκτησία έχει αρχίσει να κοστίζει ακριβά στον λονδρέζο γκάνγκστερ Λένι Κόουλ, ο οποίος θέλει να την πουλήσει, και στήνει μια μεγαλοκομπίνα με οικόπεδα μέσα στην πρωτεύουσα της Βρετανίας. Στη διαδικασία ανακατεύονται ένας ρώσος μαφιόζος που θέλει να αγοράσει, μια στιλάτη λογίστρια που διακινεί άδηλα εκατομμύρια, ένας μικροκακοποιός και η συμμορία του που προσπαθούν να βγάλουν λεφτά κι από τις δυο πλευρές, ένας ροκάς που το παίζει νεκρός για να ανεβάσει τις πωλήσεις των δίσκων του, δυο μουσικοί παραγωγοί και ένας πίνακας-φετίχ.

Σκηνοθεσία:

Guy Ritchie

Κύριοι Ρόλοι:

Gerard Butler … One-Two

Mark Strong … Archy

Tom Wilkinson … Lenny Cole

Thandiwe Newton … Stella

Idris Elba … Mumbles

Tom Hardy … Handsome Bob

Toby Kebbell … Johnny Quid

Karel Roden … Uri Omovich

Dragan Micanovic … Victor

Jeremy Piven … Roman

Ludacris … Mickey

Geoff Bell … Fred

Nonso Anozie … Tank

Gemma Arterton … June

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Guy Ritchie

Παραγωγή: Steve Clark-Hall, Susan Downey, Guy Ritchie, Joel Silver

Μουσική: Steve Isles

Φωτογραφία: David Higgs

Μοντάζ: James Herbert

Σκηνικά: Richard Bridgland

Κοστούμια: Suzie Harman

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: RocknRolla
Ελληνικός Τίτλος: RocknRolla
Εναλλακτικός Τίτλος: Rock n Rolla

Παραλειπόμενα

Λόγω προβλήματος στον προγραμματισμό με το Death Race, ο Jason Statham δεν μπόρεσε να βρίσκεται και σε αυτή την ταινία του Guy Ritchie.
Την ημέρα που θα γυρίζονταν η ερωτική σκηνή, ο Gerard Butler είχε πάθει λοίμωξη του φάρυγγα, και η Thandie Newton αρνούνταν να τον φιλήσει. Έτσι προέκυψε κάτι μετά από αυτοσχεδιασμό στο μοντάζ.
Η Newton είχε αποκαλύψει ότι ο Ritchie ετοιμάζονταν να κάνει το φιλμ τριλογία (άλλωστε στους τίτλους τέλους προαναγγέλλεται το The Real RocknRolla), αρκεί να πήγαινε καλά αυτό στις αίθουσες. Οι κριτικές ήταν ανάμεικτες, αλλά το κοινό το αγκάλιασε και με τα χρόνια θεωρείται cult. Το 2011, ο δημιουργός του είχε δηλώσει πως είχε έτοιμο το σενάριο για το σίκουελ, απλά έπρεπε να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/11/2008

Η RocknRolla δεν είναι απλά η καλύτερη ταινία του Guy Ritchie, αλλά και η πρώτη του, στην ουσία, αληθινά συμμαζευμένη. Μπορεί το κοινό να λάτρεψε τις Δύο Καπνιστές Κάνες και την Αρπαχτή, όμως και ο δύο ήταν δουλειές ενός ασύντακτου εγκεφάλου, χωρίς αρχή και τέλος…

Το στόρι δεν είναι καθόλου μακριά από την αγαπημένη θεματολογία του πρώην συζύγου της Madonna. Υπόγεια κυκλώματα, τσαμπουκάς, χιούμορ του πεζοδρομίου, φλας βίας. Μόνο στο τελευταίο υπάρχει μια μικρή αλλαγή, και είναι ότι η βία παρουσιάζεται κυρίως σε δεύτερο πλάνο. Ακόμα και που γενικά όμως όλα μοιάζουν τα ίδια, η μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης ωρίμασε υπερβολικά πολύ από τα γνωστά του. Η κυριότερη διαφορά είναι η διαχείριση του σεναρίου.

Οι πολλοί χαρακτήρες δεν χάνονται μέσα σε μια χαοτική μονταζιέρα. Η αίσθηση του κόμικ υπάρχει και πάλι, αλλά φανταστείτε το Pulp Fiction χωρίς τα χωροχρονικά μπερδέματα, άρα όλα σε μια καθωσπρέπει σειρά. Μη φανταστείτε βέβαια ότι συμβιβάστηκε. Απλά, υπό την απειλή της «εξαφάνισης» του, μετά το Η Κυρία και ο Ναύτης και το Revolver, είπε να έρθει στα ίσια του. Πάλι είναι αντικομφορμιστής, πάλι είναι της πιάτσας, πάλι μιλάει άμεσα στο κοινό.

Στο πολυπρόσωπο καστ ξεχωρίζει το γεγονός ότι κανείς δεν καπελώνει κανέναν. Απόλυτη ισορροπία ανάμεσα σε έξι βασικούς ήρωες και φουλ εκμετάλλευση ακόμα περισσότερων δεύτερων. Κυρίως, κι ο παραμικρός ήρωας κάνει από ένα δυναμικό πέρασμα, και η απρόσωπη κόμικ αισθητική έχει διανθιστεί με πλήρη ανάπτυξη χαρακτήρων. Πιο επιβλητικοί όλων οι Tom Wilkinson, Mark Strong, και μάλιστα με ερμηνευτική άνεση.

Γενικά, ένα κόμικ δοσμένο με μπόλικη δόση νου, και παρά του ότι μοιάζει να ξεφεύγει, είναι πάντα μέσα στον σεναριακό του στόχο. Ο Guy Ritchie ωριμάζει απότομα και δεν καταφέρνει απλά την καλύτερη του ταινία, αλλά εντυπωσιάζει και ως δημιουργός, πλάθοντας το «Pulp Fiction-Made in England». Τυπάδικο αλλά και συνετό, βίαιο αλλά μονάχα υπαινικτικά, χιουμοριστικό, απολαυστικό, ολοκληρωμένο. Μάλιστα, αν υστερεί κάπου η ταινία είναι ακριβώς στην προσεκτικότητα του σκηνοθέτη να μην κάνει λάθη του παρελθόντος, και δεν ξεπερνάει τις επικίνδυνες γραμμές. Είναι και λίγο άστατο από θέμα ρυθμού, αλλά και σε αυτό στέκει η δικαιολογία της προσεκτικότητας. Η σχολή του Trainspotting διεκδικεί νέο αριστείο, από τον πιο άναρχο μαθητή της…

Βαθμολογία: