Ταλαντούχος πρώτος βιολιστής στην τοπική ορχήστρα, ο 40άρης Φρανσουά Γκοτιέ έχει ένα βασικό ελάττωμα: είναι τσιγκούναρος. Το μπάνιο του το παίρνει κρύο, χρονομετρείται όταν χαλάει νερό, χρησιμοποιεί τα φώτα του δρόμου για να φωτίζει το διαμέρισμα του και παρακολουθεί τηλεόραση μονάχα μέσω του γείτονα με κιάλια. Ο Φρανσουά δεν έχει κοινωνική ζωή. Ο μοναδικός του φίλος είναι ο διευθυντής της τράπεζας. Αλλά η νέα τσελίστα, η Βαλερί, δεν τον βλέπει ως τσιγκούνη, αλλά τον ερωτεύεται μέσα από το παίξιμο του. Κι έπειτα, εμφανίζεται και η 16χρονη Λόρα, που του ανακοινώνει ότι είναι η κόρη του. Μάλιστα, νομίζει ότι ο Φρανσουά είναι ένας πλούσιος φιλάνθρωπος, που βοηθάει παιδιά στο Μεξικό. Τώρα, ο Φρανσουά έχει ένα διπλό πρόβλημα. Και οι δύο τον αγαπούν για κάτι που δεν είναι. Έτσι, αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι του ανοιχτοχέρη, με τον κίνδυνο να του κοστίσει βαριά.
Σκηνοθεσία:
Fred Cavaye
Κύριοι Ρόλοι:
Dany Boon … Francois Gautier
Laurence Arne … Valerie
Noemie Schmidt … Laura
Patrick Ridremont … Cedric
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Laurent Turner, Nicolas Cuche, Fred Cavaye
Στόρι: Olivier Dazat
Παραγωγή: Eric Jehelmann, Philippe Rousselet
Μουσική: Klaus Badelt
Φωτογραφία: Laurent Dailland
Μοντάζ: Yann Malcor
Σκηνικά: Laurence Brenguier
Κοστούμια: Marie-Laure Lasson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Radin!
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Αρχιτσιγκούνης
- Διεθνής Τίτλος: Penny Pincher!
Παραλειπόμενα
- Μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία, αφού συγκέντρωσε 22,3 εκατομμύρια δολάρια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2018
Η κωμωδία δεν ήταν ποτέ το φόρτε των Γάλλων, πόσο μάλλον η σύγχρονη τους, σε μια εποχή όπου η κωμωδία παγκοσμίως υποφέρει. Η κεντρική ιδέα της συγκεκριμένης δεν ήταν και τόσο άσχημη, ούτε θα μας φαινόταν παράξενο αν τη δανειζόντουσαν και στο Χόλιγουντ. Θα εντασσόταν πολύ εύκολα στο στυλ του αείμνηστου Ντάντλεϊ Μουρ. Η εκτέλεση της όμως είναι ένα άλλο θέμα. Ως προς εκεί, ο Φρεντ Καβαγιέ δεν έχει απαντήσεις. Αφήνει τον Ντάνι Μπουν να τραβήξει ολόκληρο το κωμικό κομμάτι μόνος του, και παραδίδεται τελείως στο χαλαρό ύφος του δημοφιλούς κωμικού. Αποτέλεσμα είναι να αρκούμαστε σε μερικά αστεία που πιάνουν τόπο, ενώ κατά τα υπόλοιπα, ελάχιστα μας ενδιαφέρουν όσα συμβαίνουν. Δυστυχώς, πέρα από όσα αφορούν το γενικό ανέκδοτο της τσιγγουνιάς, έχουμε ένα αδούλευτο σενάριο απλά για να περάσει η ώρα.
Βαθμολογία: