Passengers (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα διαστημόπλοιο ταξιδεύει σε έναν μακρινό αποικιακό πλανήτη και μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπων. Αλλά ξαφνικά παρουσιάζεται βλάβη σε έναν από τους θαλάμους ύπνωσης. Αποτέλεσμα είναι ένας επιβάτης να ξυπνήσει 60 χρόνια νωρίτερα. Αντιμετωπίζοντας την πιθανότητα να γεράσει και να πεθάνει ολομόναχος, αποφασίζει να ξυπνήσει κι έναν άλλον επιβάτη.

Σκηνοθεσία:

Morten Tyldum

Κύριοι Ρόλοι:

Jennifer Lawrence … Aurora Lane

Chris Pratt … Jim Preston

Michael Sheen … Arthur

Laurence Fishburne … Gus Mancuso

Andy Garcia … πλοίαρχος Norris

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jon Spaihts

Παραγωγή: Stephen Hamel, Michael Maher, Ori Marmur, Neal H. Moritz

Μουσική: Thomas Newman

Φωτογραφία: Rodrigo Prieto

Μοντάζ: Maryann Brandon

Σκηνικά: Guy Hendrix Dyas

Κοστούμια: Jany Temime

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Passengers
Ελληνικός Τίτλος: Passengers
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Οι Επιβάτες [τηλεόραση]

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής και σκηνικών.

Παραλειπόμενα

Ο τηλεοπτικός σκηνοθέτης Brian Kirk προορίζονταν να κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο εδώ, έχοντας για πρωταγωνιστή τον Keanu Reeves, παραγωγό τη Universal και με ένα δοκιμαστικό σενάριο γραμμένο από το 2007. Το 2015, και ενώ τα δικαιώματα είχαν πάει στη Sony Pictures Entertainment, το όνομα του σκηνοθέτη άλλαξε οριστικά. Ο δε Keanu Reeves αποχώρησε από μόνος του.
Για τον ρόλο που πήγε στην Jennifer Lawrence, υποψήφιες ήταν και οι: Reese Witherspoon, Rachel McAdams και Emily Blunt. Οι δύο τελευταίες προορίζονταν να είναι στο πλάι του Reeves.
Πρώτη σκηνή σεξουαλικής επαφής στην καριέρα της Jennifer Lawrence, κάτι που όπως η ίδια δήλωσε ήταν ακόμα δυσκολότερο, μια κι ο παρτενέρ, ο Chris Pratt, ήταν παντρεμένος. Επίσης, δήλωσε πως πρώτα ήπιε αλκοόλ για να έρθει σε διάθεση, κι έπειτα έπαιξε τη σκηνή.
Παρότι το κόστος άγγιξε τα 150 εκατομμύρια δολάρια, τα ταμεία τού επέφεραν 303,1.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το συγκρότημα των Imagine Dragons έγραψε κι ερμήνευσε ένα τραγούδι για την ταινία, το Levitate.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/9/2017

Περιμέναμε αρκετά περισσότερα από τον Μόρτεν Τίλνταμ του «Παιχνιδιού της Μίμησης», αλλά ο νορβηγός δημιουργός αριστεύει μονάχα στην επιλογή των ντεκόρ. Η ταινία του δεν θα σας αφήσει βέβαια αδιάφορους, μια και έχει αρκετά από τα στοιχεία που επιζητά ένας σύγχρονος θεατής από μια «διαστημική όπερα», απλά από ένα σημείο και μετά, κι ενώ η αγωνία υπάρχει, το σενάριο δεν ακολουθεί την ικανοποιητικότατη εικόνα της αρχής. Η Τζένιφερ Λόρενς με τον Κρις Πρατ είναι ένα δίδυμο που ευτυχώς δένει μεταξύ του, αλλά η αναπτυσσόμενη σχέση τους χάσκει λόγω της διαχείρισης των δημιουργών, με το λίγο χιούμορ να διασώζει τα προσχήματα. Κάτι επίσης που δεν οδεύει ορθά είναι η νοηματική ανάπτυξη, που ξεκινάει υποσχόμενη ότι θα σου μιλήσει για κάτι σημαντικό, αλλά καταλήγει με τις πλέον κοινότυπες απαντήσεις. Μια ταινία που ξεκινάει με ελπίδες, αλλά χάνεται κατά τη διαδρομή.

Βαθμολογία: