Επικηρυγμένος Βασιλιάς
- Outlaw King
- 2018
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Γαλλικά
- Βιογραφία, Δραματική, Δράσης, Εποχής, Ιστορική, Πολεμικό Δράμα
Η ανείπωτη ιστορία του Ρόμπερτ Μπρους, ο οποίος μεταμορφώθηκε από ηττημένος αριστοκράτης σε απρόθυμο βασιλιά και, στη συνέχεια, σε επικηρυγμένο ήρωα κατά τη διάρκεια μίας ξεχωριστής χρονιάς. Εξαναγκασμένος να ριχτεί στη μάχη για να σώσει την οικογένειά του, τον λαό και τη χώρα του από το καταπιεστικό αγγλικό καθεστώς της μεσαιωνικής Σκωτίας, ο Ρόμπερτ αρπάζει τον θρόνο της Σκωτίας και οδηγεί μια ετερόκλητη ομάδα ανδρών να αντιμετωπίσουν την οργή του ισχυρότερου στρατού του κόσμου, ηγέτης του οποίου είναι ο αδίστακτος βασιλιάς Εδουάρδος ο Α’ και ο ευέξαπτος γιος του, ο πρίγκιπας της Ουαλίας.
Σκηνοθεσία:
David Mackenzie
Κύριοι Ρόλοι:
Chris Pine … Robert the Bruce
Aaron Taylor-Johnson … James Douglas
Florence Pugh … Elizabeth Burgh
Billy Howle … πρίγκιπας Edward
Tony Curran … Angus Og Macdonald
Lorne MacFadyen … Neil Bruce
Alastair Mackenzie … John Strathbogie
James Cosmo … Robert de Brus
Callan Mulvey … John III Comyn
Stephen Dillane … βασιλιάς Edward I
Steven Cree … Σερ Christopher Seton
Sam Spruell … Aymer de Valence
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bathsheba Doran, David Mackenzie, James MacInnes, David Harrower, Mark Bomback
Παραγωγή: Gillian Berrie
Μουσική: Grey Dogs
Φωτογραφία: Barry Ackroyd
Μοντάζ: Jake Roberts
Σκηνικά: Donald Graham Burt
Κοστούμια: Jane Petrie
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Outlaw King
- Ελληνικός Τίτλος: Επικηρυγμένος Βασιλιάς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ροβέρτος Α’ της Σκωτίας (2019)
Παραλειπόμενα
- Τον Ροβέρτο τον Μπρους τον γνωρίσαμε σαν κινηματογραφικό ήρωα μέσα από το Braveheart (1995). Εκεί τον υποδύονταν ο Angus Macfadyen, που το 2019 θα συνεχίσει την ιστορία του στο Ροβέρτος Α’ της Σκωτίας, μία ακόμα -απανωτά- βιογραφία του ίδιου ήρωα. Παρότι όμως οι δύο ταινίες έχουν ως κύριο πρόσωπο το ίδιο, δεν ασχολούνται με τα ίδια γεγονότα.
- Η διάρκεια που έκανε πρεμιέρα το φιλμ ήταν 137 λεπτά. Οι πρώτες όμως κριτικές ώθησαν τον David Mackenzie να κόψει περίπου 20 λεπτά σε νέο μοντάζ. Μέσα σε αυτά υπήρχε σκηνή μάχης και μια 8λεπτη σκηνή καταδίωξης.
- Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο, προβλήθηκε και σε αυτό του Λονδίνου και κατέληξε στη συνδρομητική τηλεόραση του Netflix.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/12/2018
Θα περίμενε κανείς ίσως κάτι το πιο ολοκληρωμένο από τον David Mackenzie, αλλά μοιάζει εδώ να υπάρχει ένας άτυπος συμβιβασμός ότι δεν θα τα δώσει όλα κάνοντας ταινία για το Netflix. Και είναι κρίμα, μια και από την άλλη μέσα σε αυτό τον «συμβιβασμό» υπάρχει η ελευθερία να δούμε αληθινή βία στις μάχες κι όχι ακόμα μια ιμιτασιόν PG-13 αιματοχυσία…
Βασικά και κύρια, δεν μιλάμε για έπος, κι ενώ η όλη ιστορία το επέβαλε. Παρότι μοιάζει να υπάρχει ακρίβεια στην αναπαράσταση της μεσαιωνικής Σκοτίας, ελάχιστα είναι εκείνα τα πλάνα που εμπνέουν κινηματογραφικό μεγαλείο, ενώ και η φωτογραφία είναι μάλλον η στάνταρ που θα συναντούσαμε και σε μια τηλεοπτική παραγωγή. Μα αυτό δεν είναι το αληθινό πρόβλημα του φιλμ, πόσο μάλλον που από έναν δημιουργό σαν τον Mackenzie μόνο έπος δεν θα περιμέναμε. Το θέμα είναι ότι όλα φαντάζουν αποσπασματικά. Είναι σαν ένα χρονογράφημα των γεγονότων που οδήγησαν τότε στη δημιουργία του βασιλείου της Σκοτίας, και μάλιστα σε πολλά σημεία βιαστικό. Πλάνα περνούν στα γρήγορα, συγκρούσεις κρατούν ελάχιστα, κι ένα γεγονός που γενικά έγραψε περίλαμπρη ιστορία δεν μπορεί να γράψει αντίστοιχη επί της οθόνης.
Ίσως από τα παραπάνω το καταλάβατε ήδη, αλλά επιβάλλεται να τονιστεί η σχεδόν μηδαμινή ανάλυση χαρακτήρων. Οι μόνοι δύο που αγγίζονται ανάμεσα σε ένα πλούσιο μωσαϊκό προσώπων είναι ο Ρόμπερτ Μπρους (αλίμονο, άλλωστε) και η σύζυγος του, Ελισάβετ. Ο μεν πρώτος όμως αφήνει αδικαιολόγητα ερωτηματικά υπό την παγερή ερμηνεία του Chris Pine, ενώ η δεύτερη, ενώ ευτυχεί υπό την προσωποποίηση της Florence Pugh, δεν έχει τις εσωτερικές σκηνές που θα χρειάζονταν. Έτσι, αυτό που έχουμε στα χέρια μας μοιάζει πολύ με δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, έστω και πλούσιο για το είδος του. Και η ειρωνεία είναι ότι έτσι η παγκόσμια συνείδηση θα θυμάται πάντα ως ήρωα της Σκοτίας τον Γουίλαμ Γουάλας λόγω του «Braveheart», αγνοώντας ότι ο εθνικός τους ήρωας είναι στην πραγματικότητα ο Μπρους…
Όπως όμως και να έχει, και με όποια λογική κι αν κάτσετε να το παρακολουθήσετε, χαμένοι δεν θα βγείτε. Είναι μια σοβαρή δουλειά που όσο αρνείται την κινηματογραφική της ταυτότητα, προσφέρει τα μέγιστα στην αναπαραγωγή της μνήμης και την αναπαράσταση των γεγονότων. Και πόσο άλλωστε συχνά έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε μια γεύση από αληθινή μεσαιωνική μάχη, κι όχι «υπονοούμενους» χολιγουντιανούς σκοτωμούς;
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
