Κάποτε στην Καλιφόρνια (2017)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Στιβ Φορντ είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ στο Λος Άντζελες, του οποίου η ζωή καταρρέει όταν το αγαπημένο του κατοικίδιο, ο Μπάντι, κλέβεται από διαβόητη σπείρα. Μια σειρά τρελών περιστάσεων τον κάνουν πειθήνιο όργανο της συμμορίας, ενώ τον κυνηγούν δύο εκδικητικοί αδελφοί από τη νήσο Σαμόα, οι μπράβοι ενός τοκογλύφου, αλλά και άλλοι σκιώδεις τύποι. Λένε ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, και ο Στιβ είναι αυτός που αποδεικνύει το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να βρεθεί ξανά με αυτόν του τον φίλο.

Σκηνοθεσία:

Mark Cullen

Κύριοι Ρόλοι:

Bruce Willis … Steve Ford

Jason Momoa … Spider

John Goodman … David ‘Dave’ Lloyd Jones.

Thomas Middleditch … John

Jessica Gomes … Nola

Adam Goldberg … Lou Jewison

Stephanie Sigman … Lupe

Wood Harris … Prince

Famke Janssen … Katey Ford

Ken Davitian … Yuri

Tyga … Salvatore

Elisabeth Rohm … Anne Phillips

David Arquette … Diesel Stone

Christopher McDonald … Κος Carter

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Mark Cullen, Robb Cullen

Παραγωγή: Nicolas Chartier, Mark Cullen, Robb Cullen, Laura Ford, Zev Foreman

Μουσική: Jeff Cardoni

Φωτογραφία: Amir Mokri

Μοντάζ: Matthew Diezel, Zach Staenberg

Σκηνικά: Greg J. Grande, Timothy Stuart Hildebrandt

Κοστούμια: Rebecca Gregg

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Once Upon a Time in Venice
Ελληνικός Τίτλος: Κάποτε στην Καλιφόρνια
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: L.A. Vengeance [Μεγ. Βρετανία]

Παραλειπόμενα

Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον σεναριογράφο Mark Cullen.
Ο κωμικός Ralph Garman αποκάλυψε ότι είχε έναν μικρό ρόλο, αλλά αυτός κόπηκε όταν ο Bruce Willis αρνήθηκε να γυρίσει τη σκηνή όπου εμφανίζονταν. Οι αδελφοί Cullen τού πρόσφεραν άλλον ρόλο, αλλά πάλι ο Willis αρνήθηκε να παίξει την έξτρα σκηνή, αφήνοντας τον Garman οριστικά εκτός ταινίας. Το “μυστικό” σε όλο αυτό ήταν ότι ο Willis είχε το πρόβλημα με τον Kevin Smith (από τα γυρίσματα του Οι Μπάτσοι της Συμφοράς), με τον οποίο ο Garman μοιράζονταν ένα podcast.
Μπορεί η ταινία να πήρε μικρή διανομή, αλλά και πάλι τα έσοδα των 735 χιλιάδων δολαρίων ήταν απογοητευτικά. Άμεσα ακολούθως η ταινία βγήκε σε video-on-demand.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/12/2017

Δεν θα μπορούσες να κατονομάσεις ως άλλη μία άστοχη επιλογή κι αυτή του Μπρους Γουίλις, πόσο μάλλον όταν βρίσκεται στο πλάι του ο Τζον Γκούντμαν, αλλά αυτό που εύκολα θα μπορούσε να βγάλει «κιλά» από cult υλικό, εντέλει καταλήγει στα χέρια ενός άπειρου σκηνοθέτη να βγάλει με το ζόρι ελάχιστα πράγματα. Το στόρι δεν είναι διόλου άσχημο, μια και μοιάζει να παρωδεί το είδος της κωμικής περιπέτειας με δόσεις νουάρ, που αρκετά πια χρόνια τώρα έχει μπουκώσει επί του Χόλιγουντ. Αλλά, αντίθετα με μια τέτοια πρόθεση, ο Μαρκ Κούλεν φαίνεται ότι επιθυμεί να το τιμήσει, προσφέροντας έτσι λίγες σκηνές που έχουν την πλάκα τους, κι ένα σύνολο που σου κόβει τη γενική χαρά. Ο Μπρους Γουίλις εντέλει παρασύρεται από το όλο κλίμα, και δεν βγάζει ιδιαίτερο κέφι, ενώ το χιούμορ είναι «κονσέρβας», δεν δείχνει να δυσκόλεψε κανέναν από τους σεναριογράφους στη «έμπνευση» του.

Βαθμολογία: