
Αδέλφια μου Αλήτες Πουλιά
- Αδέλφια μου Αλήτες Πουλιά
- My Brothers, Footloose Tramps
- 1971
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Αισθηματική, Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Μουσική
- 27 Σεπτεμβρίου 1971
Σ’ έναν καταυλισμό τσιγγάνων επικρατεί πένθος για τον χαμό του αρχηγού της φυλής, του Ζίγκο. Στη συνέχεια γιορτάζουν την ανάδειξη του νέου αρχηγού, ο οποίος σύμφωνα με τα έθιμά τους δεν είναι άλλος απ’ τον Βαντάρ, γιο του εκλιπόντος. Μια τυχαία συνάντηση του Βαντάρ με την όμορφη τσιγγάνα Μάιρα πυροδοτεί την απαρχή ενός φλογερού έρωτα. Ένας άλλος όμως τσιγγάνος, ο Καρατζάης, θέλει κι αυτός τη Μάιρα, κι ενώ στο προσκήνιο θα έρθει και μια λευκή αριστοκράτισσα.
Σκηνοθεσία:
Οδυσσέας Κωστελέτος
Κύριοι Ρόλοι:
Τόλης Βοσκόπουλος … Βαντάρ
Δώρα Σιτζάνη … Μάιρα
Ανέστης Βλάχος … Καρατζάι
Τόνια Καζιάνη … Μαργαρίτα
Λαυρέντης Διανέλλος … Ζαγκάλ
Βάσος Ανδρονίδης … ο άρχοντας
Γιώργος Νέζος … Ζαβούρ
Στάθης Χατζηπαυλής … Ράτζι
Φρόσω Κόκκολα … η μητέρα του Βαντάρ
Κώστας Μπαλαδήμας … Ζίγκο
Χριστόφορος Ζήκας … Ζίλο
Χρήστος Νάτσιος … Χασίρ
Γιώργος Οικονόμου … πρωτοπαλίκαρο του Καρατζάι
Λάκης Γκέκας … πρωτοπαλίκαρο του Καρατζάι
Λάζος Τερζάς … μπιστικός αφέντη
Άινα Μάουερ … χορεύτρια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Παραγωγή: Νίκος Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Καπνίσης
Φωτογραφία: Βαγγέλης Καραμανίδης
Μοντάζ: Αντώνης Τέμπος, Γιώργος Τριανταφύλλου
Σκηνικά: Τάσος Ζωγράφος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Αδέλφια μου Αλήτες Πουλιά
- Διεθνής Τίτλος: My Brothers, Footloose Tramps
Παραλειπόμενα
- Με 312.172 εισιτήρια, ήρθε στην 8η θέση ανάμεσα σε 90 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αρκετά τα τραγούδια επί της ταινίας, με αιχμή το ομώνυμο με τη φωνή του Τόλη Βοσκόπουλου. Ο ίδιος είναι ερμηνευτής και στα: Σεργιάνι Βγήκε ο Χάροντας, Στάλα τη Στάλα, Πέτρα Βαριά το Βλέμμα σου, Πίκρα, Τσιγγάνα για Χατίρι σου, Κόκκινο Φαρί και Όμπρε Γεια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/11/2021
Υπάρχουν ταινίες που έχουν βγάλει ένα κωμικοτραγικό όνομα στο ελληνικό σινεμά, και η εν λόγω είναι από τα πρότυπα! Όσο και να μην το θες, ακόμα κι αν είσαι αθεράπευτος θαυμαστής του Τόλη, μόνο στα σοβαρά δεν μπορείς να πάρεις όσα συμβαίνουν εδώ μέσα…
Όσο κι αν προσπαθεί το σενάριο να μας κάνει να συμπαθήσουμε τους τσιγγάνους, άλλο τόσο τους χρησιμοποιεί ως φολκλόρ βαρβαρότητας που θα ζήλευε ένα γουέστερν παλιάς κοπής σε σχέση με την εικόνα που έδιναν για τους ινδιάνους. Από εκεί και πέρα, η κριτική θα έπρεπε να πάρει το φιλμ σκηνή-σκηνή, παρουσιάζοντας το πόσο αστεία είναι όλα αυτά που πασάρονται εδώ ως μια μίξη εμπορικού πλασαρίσματος του Βοσκόπουλου και μεταμοντέρνου -για τότε βέβαια- ποιοτικού σινεμά. Για την ακρίβεια, μοιάζει με παρωδία του Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο και του Ιησού Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο (ήταν επίκαιρη τότε η θεατρική του εκδοχή), χωρίς κανέναν να μπαίνει στον κόπο να διορθώσει ατάκες από παράλληλο σύμπαν, και καταστάσεις εξόφθαλμες που κάνουν και την απλή επιτήδευση να λυγίζει.
Και το χειρότερο μέσα σε όλα αυτά; Πέρα από το ομότιτλο τραγούδι, το υπόλοιπο σάουντρακ, μιας ταινίας που πλασάρεται μάλιστα κι ως μουσική, είναι αρμονικό με τον άθελο χαβαλέ που προκαλείται. Ας το πούμε επί του συνόλου κιτς, να τελειώνουμε εδώ την «αποκαθήλωση»…
Βαθμολογία: