
Mr. Nice Guy
- Yat Goh Ho Yan
- 1997
- Χονγκ Κονγκ
- Αγγλικά, Καντονεζικά, Μανδαρινικά
- Γκανγκστερική, Δράσης, Κωμωδία, Πολεμικών Τεχνών
Ένας δημοφιλής τηλεοπτικός μάγειρας, ο Τζάκι, παίρνει κατά λάθος το βίντεο μιας δημοσιογράφου, που περιλαμβάνει στοιχεία εναντίον συμμοριών που εμπορεύονται ναρκωτικά. Τώρα, τον μάγειρα κυνηγούν οι συμμορίες που προσπαθούν να πάρουν το βίντεο. Κι ενώ η αστυνομία δείχνει ανίκανη να βοηθήσει, ο Τζάκι θα επιδείξει και τις άλλες του αρετές πέρα από τη μαγειρική.
Σκηνοθεσία:
Sammo Kam-Bo Hung
Κύριοι Ρόλοι:
Jackie Chan … Jackie
Richard Norton … Giancarlo
Miki Lee … Miki
Gabrielle Fitzpatrick … Diana
Barry Otto … Baggio
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Fibe Ma, Edward Tang
Παραγωγή: Lam Chua, Leonard Ho
Μουσική: Clarence Hui, Peter Kam, J. Peter Robinson
Φωτογραφία: Raymond Lam
Μοντάζ: Peter Cheung, Chi Wai Yau
Σκηνικά: Horace Ma
Κοστούμια: Fung-San Lui
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Yat Goh Ho Yan
- Ελληνικός Τίτλος: Mr. Nice Guy
- Διεθνής Τίτλος: Mr. Nice Guy
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: No More Mr. Nice Guy
Παραλειπόμενα
- Γυρισμένο στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, πρόκειται για το πρώτο φιλμ του Jackie Chan στην αγγλική γλώσσα.
- Η παραγωγή ξεκίνησε για να γίνει το πέμπτο κεφάλαιο της σειράς Police Story. Μέσα σε έναν μήνα, είχε ήδη μετατραπεί σε αυτόνομη ταινία.
- Κατά τα γυρίσματα, ο Chan χτύπησε άσχημα στον αυχένα του, ενώ έσπασε και τη μύτη του.
- Ο Sammo Kam-Bo Hung, σημαντικό κεφάλαιο στο σινεμά του Χονγκ Κονγκ, κάνει κι ένα φιλικό πέρασμα ως ποδηλάτης.
- Δεν έγινε επιτυχία μόνο στη χώρα του και την Άπω Ανατολή, αλλά μόνο στις ΗΠΑ έβγαλε πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι, μετά από πολλά χρόνια επιτυχημένης καριέρας στο Χονγκ Κονγκ, ο δρόμος του Χόλιγουντ είχε πλέον ανοίξει για τον Jackie Chan.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/8/2016
Ο Τζάκι Τσαν έχει περάσει στην περίοδο αυτή που του έδωσε το διαβατήριο για το Χόλιγουντ. Οι παραγωγές είναι πολύ πιο «καθαρές», αφού και το Χονγκ Κονγκ έχει κάνει βήματα από την ερασιτεχνική δεκαετία των 1980 (να είναι καλά ο Τζον Γου). Η συγκεκριμένη δεν κάνει καμία σοβαρή διαφορά, αλλά είναι ό,τι πρέπει για τους φαν του Τσαν. Έχει «ξύλο» παλιού τύπου, ένα πιο συμμαζεμένο χιούμορ από το παλιότερο του Τσαν (αν και σε σημεία «εξοκείλει») και δεν νομίζω κανείς να αναζητά σενάριο μέσα σε όλα αυτά. Καμία δάφνη ουσιαστικής ποιότητας, αλλά το φιλμ διασκεδάζει και πετυχαίνει τον τηλεοπτικό του σκοπό. Αν μπήκατε στη διαδικασία να δείτε τον άλλο μάχιμο μάγειρα (τον Στίβεν Σιγκάλ στο «Σε Κατάσταση Πολιορκίας»), δεν βλέπετε κι αυτό που έχει κι έναν χαβαλέ; Και μια επισήμανση για τους φίλους του είδους. Οι χορογραφημένες σκηνές πολεμικών τεχνών είναι εντυπωσιακότερες κι από τις αντίστοιχες χολιγουντιανές του Τσαν, κι ας φαντάζουν -λόγω του συνόλου- άρπα-κόλα σκηνοθετημένες…
Βαθμολογία: