
M:I-III Επικίνδυνη Αποστολή 3
- Mission: Impossible III
- 2006
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιταλικά, Μανδαρινικά, Καντονεζικά, Γερμανικά, Τσεχικά
- Δράσης, Θρίλερ, Κατασκοπική, Περιπέτεια
- 03 Μαΐου 2006
Έχοντας αποτραβηχτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα από τις ριψοκίνδυνες αποστολές της IMF, απολαμβάνοντας την ηρεμία και τη γαλήνη στο πλάι της αγαπημένης του συντρόφου Τζούλια, ο δυναμικός πράκτορας Ίθαν Χαντ επιστρέφει στην ενεργό δράση προκειμένου να σώσει την προστατευόμενη του στην υπηρεσία, Λίντσεϊ, από τα νύχια ενός παρανοϊκού μαφιόζου. Απρόσμενα η επιχείρηση δεν θα στεφθεί από επιτυχία, γεγονός που θα πεισμώσει ακόμη περισσότερο τον Χαντ, ώστε να ανακαλύψει τα ίχνη του δολοφόνου της καλής του φίλης, του Όουεν Ντέβιαν, ενός κυνικού επιχειρηματία και στυγνού εγκληματία, με διασυνδέσεις στα υψηλά πολιτικά και παραστρατιωτικά κλιμάκια.
Σκηνοθεσία:
J.J. Abrams
Κύριοι Ρόλοι:
Tom Cruise … Ethan Hunt
Philip Seymour Hoffman … Owen Davian
Michelle Monaghan … Julia ‘Jules’ Meade
Ving Rhames … Luther Stickell
Billy Crudup … John Musgrave
Jonathan Rhys Meyers … Declan Gormley
Keri Russell … Lindsey Farris
Maggie Q … Zhen Lei
Simon Pegg … Benji Dunn
Eddie Marsan … Brownway
Laurence Fishburne … Theodore Brassel
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Alex Kurtzman, Roberto Orci, J.J. Abrams
Παραγωγή: Tom Cruise, Paula Wagner
Μουσική: Michael Giacchino
Φωτογραφία: Dan Mindel
Μοντάζ: Maryann Brandon, Mary Jo Markey
Σκηνικά: Scott Chambliss
Κοστούμια: Colleen Atwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mission: Impossible III
- Ελληνικός Τίτλος: M:I-III Επικίνδυνη Αποστολή 3
- Εναλλακτικός Τίτλος: M:i:III [προώθησης]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Τηλεοπτική σειρά (χαρακτήρες): Mission: Impossible του Bruce Geller.
Παραλειπόμενα
- Εδώ έκανε ντεμπούτο στη σκηνοθεσία ο J.J. Abrams, κι ενώ είχε δοκιμάσει τη συγκεκριμένη ιδιότητα σε κάποια επεισόδια τηλεοπτικών σειρών. Η επιλογή του έγινε μέσω του Tom Cruise, που τον είχε προσέξει στη σειρά Alias.
- Το 2002, είχε κανονιστεί να το αναλάβει ο David Fincher, αλλά εντέλει προτίμησε να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Αντικαταστάτης του ήταν ο Joe Carnahan, που εργάστηκε στον σχεδιασμό επί 15 μήνες. Υπό τη δική του εποπτεία, Kenneth Branagh, Carrie-Anne Moss και Scarlett Johansson είχαν ρόλους.
- Η Thandiwe Newton αρνήθηκε να συνεχίσει στη σειρά, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.
- Η Rachel McAdams απέρριψε τον ρόλο της Τζούλια.
- Ο ρόλος της Λίντσεϊ είχε ως υποψήφιες τις: Katie Holmes, Lindsay Lohan, Elisha Cuthbert και Jessica Alba.
- Ο Cruise αναφέρθηκε ότι απειλούσε ότι δεν θα συμμετέχει στην καμπάνια προώθησης, αν δεν ακυρώνονταν η επαναπροβολή ενός επεισοδίου της σατιρικής σειράς South Park (με τίτλο Trapped in the Closet), στο οποίο σατιρίζονταν η σαϊεντολογία και ο ίδιος ο ηθοποιός. Παρά το θέμα όμως που προέκυψε, ο ίδιος ο σταρ αρνήθηκε ότι όλο αυτό ανταποκρίνονταν στην αλήθεια.
- Φήμες ήθελαν ο Brad Pitt να αντικαθιστά τον Tom Cruise, αλλά δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
- Με τα 150 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, έγινε η ακριβότερη ταινία που αναλαμβάνει ένας πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης. Τα κέρδη βέβαια έφτασαν στα 397.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Kanye West, με τη συμμετοχή των Twista, Keyshia Cole και BJ., ερμηνεύει το Impossible.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/6/2009
Κάθε κινηματογραφικό επεισόδιο της «Επικίνδυνης Αποστολής» είναι τεχνολογικά πιο ανεβασμένο από το προηγούμενο, αλλά και μία ταχύτητα απάνω. Αυτό δυσαρεστεί μονάχα τους φαν της παλιάς τηλεοπτικής σειράς, αλλά καθόλου τους φαν της μοντέρνας δράσης που θα απολαύσουν δυναμικές στιγμές και θα ζαλιστούν από τα κόλπα της κάμερας του Έιμπραμς (με το καλημέρα του στη δουλειά). Δυναμικός όπως συνήθως κι ο Τομ Κρουζ, κάπως παραμελημένοι οι δεύτεροι ρόλοι, κι ας υπάρχουν δεινοί «εκτελεστές». Το σενάριο έχει κάποιες εκπλήξεις, η ροή της δράσης είναι ικανοποιητικότατη, αλλά δεν βγαίνει καμία ουσία πέρα από ένα διασκεδαστικό δίωρο που σύντομα θα ξεχάσεις. Θα έπρεπε να είναι πολύ πιο δυνατό επί του διασκεδαστικού του ρόλου, ώστε να μη χρειάζονταν το κάτι παραπάνω. Είναι σαν ένα καλό ποτό, που χάνεται όμως μετά από μια ευχάριστη νύχτα.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 27/7/2015
Το 1996 το Mission Impossible μας κράτησε ευχάριστη παρέα αλλά μας πονοκεφάλιασε με τη δαιδαλώδη πλοκή του. Το 2000 έρχεται ο Τζον Γου στο δεύτερο μέρος κάνοντας ένα θεαματικότατο αλλά και σαφώς υπερβολικό φιλμ, σε ότι έχει να κάνει με τη δράση. Φτάνουμε έτσι στο 2006 και στον απόλυτα επιτυχημένο τηλεοπτικά J.J. Abrams, ο οποίος αναλαμβάνει το τρίτο μέρος και προσπαθεί να επαναφέρει τα στοιχεία που έκαναν τη ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του 1966 να αγαπηθεί ιδιαίτερα. Πλοκή, ίντριγκα και περισσότερη προβολή ολόκληρης της ομάδας Επικίνδυνων Αποστολών. Πετυχαίνει λοιπόν ο Άμπραμς; Ναι μεν αλλά…
Σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία μετά το M:I-3 και βλέποντας την πορεία του Άμπραμς, θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω σκηνοθέτη των μεγάλων franchise. Εννοώ με αυτό ότι όσα φιλμ έχει σκηνοθετήσει ή θα σκηνοθετήσει (Star Wars VII) είναι μέρη ενός από τα μεγάλα franchise του Χόλιγουντ. Ένα Mission Impossible, δύο Star Trek και ένα καθαρά δικό του φιλμ, το Super 8, φόρος τιμής στο σινεμά του Σπίλμπεργκ, δείχνουν ότι ο Άμπραμς χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης των μεγάλων στούντιο. Η εμπιστοσύνη προήλθε από την τεράστια επιτυχία κυρίως του Lost, της σειράς φαινόμενο, αλλά και από το φιλμ για το οποίο γράφουμε σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά εδώ ο Άμπραμς, δεν φτιάχνει όμως μια ταινία καλύτερη από τις δύο προηγούμενες. Είναι θεαματική, είναι καλογυαλισμένη, χρησιμοποιεί το σενάριο της αλλά στο τέλος δε νιώθεις ότι έχεις διασκεδάσει όσο διασκέδασες με το πρώτο φιλμ και την πιο κατασκοπική μορφή του, ούτε όσο διασκέδασες με το σουρεαλιστικό δεύτερο φιλμ του Τζον Γου.
Νομίζω ότι αυτό που δεν λειτουργεί θετικά για το φιλμ είναι η απόφαση να βάλουν τον Χαντ σε ρόλο μελλοντικού οικογενειάρχη, χρησιμοποιώντας έτσι έναν συναισθηματικό εκβιασμό πάνω στο θεατή. Σαφώς θα μπορούσε να είναι μια φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία ενός φυσιολογικού ανθρώπου και ίσως επιδιώχθηκε αυτό για να προσγειώσουν τον ήρωα μετά την μεταμόρφωση του σε έναν τύπο υπερήρωα στο προηγούμενο φιλμ, όμως νιώθω ότι εν τέλει μας κάνει να είμαστε πιο συγκρατημένοι απέναντι στη συνεχόμενη δράση κάτι που ίσως εξηγεί την τελική αίσθηση που σου μένει. Συνεχής δράση, καλό σενάριο αλλά όχι ικανοποιητικός βαθμός διασκέδασης. “Κάτι” δε σε αφήνει να μπεις απόλυτα στον κόσμο του φιλμ.
Ο Κρουζ από την άλλη τα πάει ξανά μια χαρά ως action hero, πείθοντας και τους πιο σκληρούς επικριτές του, ότι όσο κι αν δε μας (“μας”, γιατί κι εγώ δεν ανήκω στους θαυμαστές του…) βγάζει καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια για τις εκτός οθόνης δραστηριότητές του, σαν ηθοποιός είναι ίσως ένας από τους ελάχιστους που δίνει σε κάθε ρόλο του όσα περιμένεις να πάρεις. Ο Βινγκ Ρέιμς είναι ξανά ευχάριστος στο ρόλο του Στίκελ ενώ τα υπόλοιπα δύο νέα μέλη που υποδύονται ο Τζόναθαν Ράις Μέγιερς και η Μάγκι Q, έχουν αρκετό χρόνο στην οθόνη αλλά δε μας μένει κάτι ιδιαίτερο από την παρουσία τους, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τη γλυκιά Μισέλ Μόναχαν. Αντίθετα η παρουσία του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν δίνει στο M:I-3 το πλεονέκτημα να έχει μάλλον τον καλύτερο μέχρι σήμερα κακό της σειράς.
Ανακεφαλαιώνω λοιπόν για να μην μακρηγορούμε χωρίς λόγο. Θεαματικό, συνεχής δράση, με Κρουζ και Χόφμαν να κλέβουν την παράσταση από τους υπόλοιπους. Όμως, καλύτερο από τα δύο πρώτα φιλμ δε μπορώ να το χαρακτηρίσω καθώς μετά και την τέταρτη, αν θυμάμαι καλά, προβολή του μέσα σε αυτά τα χρόνια, μου αφήνει πάντα αυτή την αίσθηση αδιαφορίας στο φινάλε. Δεν ένιωσα ποτέ να προσφέρει κάτι νέο στη σειρά καθώς ακολουθεί με συνέπεια αρκετά κλισέ του είδους. Προφανώς δεν εννοώ ότι δεν αξίζει το χρόνο σας, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά μην περιμένετε τις σκηνοθετικές πρωτοβουλίες και ιδιαιτερότητες των Ντε Πάλμα και Τζον Γου.
Βαθμολογία: