
Πρώτοι στα άγρια πάρτι, ο Μάικ κι ο Ντέιβ, δύο αδέλφια, βάζουν μια αγγελία στο ίντερνετ για να βρουν τα τέλεια ραντεβού, ώστε να κάνουν εντύπωση στον γάμο της αδελφή τους στη Χαβάη. Ξεκινούν με την ελπίδα μιας ατίθασης διεξόδου, αλλά βρίσκονται με δύο συνοδούς που τους φτάνουν σε αληθινά άκρα.
Σκηνοθεσία:
Jake Szymanski
Κύριοι Ρόλοι:
Zac Efron … David ‘Dave’ Stangle
Adam Devine … Michael ‘Mike’ Stangle
Anna Kendrick … Alice Davis
Aubrey Plaza … Tatiana Darcy
Stephen Root … Burton ‘Burt’ Stangle
Stephanie Faracy … Rosanne ‘Rosie’ Stangle
Sugar Lyn Beard … Jeanette ‘Jeanie’ Stangle
Sam Richardson … Eric Huddle
Mary Holland … Becky
Kumail Nanjiani … Keanu
Jake Johnson … Ronnie
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Jay Cohen, Brendan O’Brien
Παραγωγή: Peter Chernin, Jonathan Levine, Jenno Topping
Μουσική: Jeff Cardoni
Φωτογραφία: Matthew Clark
Μοντάζ: Lee Haxall, Jonathan Schwartz
Σκηνικά: Tyler B. Robinson
Κοστούμια: Debra McGuire
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mike and Dave Need Wedding Dates
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Μάικ, ο Ντέιβ και οι Ξέφρενες Φιλενάδες
Παραλειπόμενα
- Μετά από χρόνια εξειδίκευσης στα μικρού μήκους βιντεάκια, ο Jake Szymanski κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στη σκηνοθεσία.
- Το στόρι δανείστηκε την κεντρική ιδέα από μια αγγελία στο Craigslist, η οποία έγινε viral (πήρε 6 χιλιάδες απαντήσεις) και βγήκε και υπό τη μορφή βιβλίου (Mike and Dave Need Wedding Dates: And a Thousand Cocktails).
- Οι αληθινοί αδελφοί της αγγελίας, Mike και Dave Stangle, κάνουν ένα σύντομο πέρασμα από την ταινία.
- Μόλις έμαθε πως πήρε τον ρόλο, ο Adam Devine μπήκε αμέσως σε εντατικό πρόγραμμα γυμναστηρίου ώστε να δώσει όγκο στους μυς του. Από την άλλη, εξέφρασε τις υποψίες του ότι ο Zac Efron σταμάτησε εκείνη την περίοδο τις δικές του επισκέψεις σε γυμναστήριο, ώστε οι δυο τους σωματικά να “έρθουν κάπου στη μέση”.
- Δεν είναι η Anna Kendrick που βλέπουμε γυμνή, αλλά μια σωσίας της.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/10/2017
Αν ήταν πρωτοποριακό στο είδος του, τότε θα μιλούσαμε για ένα πείραμα που θέλει να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο κοινό που αναζητά κάτι το δικό του επί του χιούμορ στο σινεμά. Αλλά η άπλετη αισχρολογία δεν είναι πλέον κάτι δα νέο στην αμερικανική κωμωδία, και το φιλμ του Τζέικ Ζιμάνσκι δεν έπεσε από τον ουρανό. Μα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα του «είδους», το συγκεκριμένο έχει κάποιες χάρες. Καταρχάς, επιμένει στην καθαρή κωμωδία από την αρχή έως το φινάλε, δίχως παύσεις για να ικανοποιηθεί ένα -θηλυκό- κοινό που θα ήθελε κάτι πιο ρομαντικό από τον Ζακ Έφρον. Κατά δεύτερον, χωρίς πολλές-πολλές εκπλήξεις επί μέρους, συνδυάζει ορθά τη βωμολοχία με τους χαρακτήρες, μοιάζοντας τουλάχιστον ως γνήσιος απόγονος των Φαρέλι. Όχι πως θα θέλαμε και δυνατότερο χιούμορ για να συνηθίσουμε σε αυτή τη νέα γενιά «νεανικο-ενήλικης διασκέδασης», αλλά ένα «πάλι καλά, χαζεύεται» το λες…
Βαθμολογία: