Θα Κλέψω τη Νύφη
- Made of Honor
- Made of Honour
- 2008
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Κομεντί
- 19 Ιουνίου 2008
Ο Τομ μόλις διαπίστωσε ότι είναι ερωτευμένος με την καλύτερή του φίλη. Κι ενώ έτρεξε να της το ανακοινώσει, αυτή έκανε την έκπληξη και του είπε ότι παντρεύεται και θα τον ήθελε για κουμπάρο. Ο Τομ έκπληκτος αποδέχεται την πρόταση, ενώ θα κάνει τα πάντα για να την κερδίσει, ακόμα και την τελευταία στιγμή.
Σκηνοθεσία:
Paul Weiland
Κύριοι Ρόλοι:
Patrick Dempsey … Thomas ‘Tom’ Bailey, Jr.
Michelle Monaghan … Hannah
Kevin McKidd … Colin McMurray
Kathleen Quinlan … Joan
Sydney Pollack … Thomas Bailey, Sr.
Chris Messina … Dennis
Kadeem Hardison … Felix
Richmond Arquette … Gary
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Adam Sztykiel, Deborah Kaplan, Harry Elfont
Στόρι: Adam Sztykiel
Παραγωγή: Neal H. Moritz
Μουσική: Rupert Gregson-Williams
Φωτογραφία: Tony Pierce-Roberts
Μοντάζ: Richard Marks
Σκηνικά: Kalina Ivanov
Κοστούμια: Penny Rose
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Made of Honor
- Ελληνικός Τίτλος: Θα Κλέψω τη Νύφη
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Made of Honour
Παραλειπόμενα
- Έσχατη κινηματογραφική εμφάνιση για τον Sydney Pollack, που έφυγε από τη ζωή έναν μήνα μετά την πρεμιέρα.
- Αρχικά κατηγοριοποιήθηκε ως R, αλλά με τις απαραίτητες περικοπές πήγε στο PG-13. Ο Dempsey είπε ότι κόπηκε μια γυμνή σκηνή.
- Παρά τις αρνητικές κριτικές, η ταινία κατάφερε να εισπράξει από τα ταμεία 106,4 εκατομμύρια δολάρια. Το μπάτζετ της ήταν στα 40.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/6/2008
Αν κάναμε μια γραμμική ανάλυση του 90% των αμερικανικών κομεντί τα τελευταία είκοσι χρόνια, θα βγάζαμε ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Κωμωδία – κομεντί – κωμωδία – δράμα – δράση – κωμωδία – απέραντο φιλί… τέλος! Μάλλον πρέπει να δουλέψουν λίγο τη φόρμουλα, γιατί έχουν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνα βαρετοί, κάτι όμως που δεν φαίνεται να συμφωνεί και το κοινό της άλλης πλευράς του Ατλαντικού…
Υπάρχει και μια απέραντη εμμονή με τις τελετές και ιδίως του γάμους, μια μόδα που καθιέρωσαν οι Εγγλέζοι με το πρότυπο Τέσσερεις Γάμοι και Μία Κηδεία. Σε περίοδο ενός έτους έχουμε δει περίπου δέκα κομεντί που καταλήγουν σε εκκλησία! Τι τα θες, οι παραδοσιακές αξίες πουλάν ακόμη. Παραδόξως το «ξέθαμα» του Patrick Dempsey από τα 1980 αποδίδει καρπούς, αφού κι αυτή η ταινία, όσο και η Μαγεμένη, πήγαν αρκετά καλά στα ταμεία. Η δε Michelle Monaghan είναι μια πάρα πολύ ωραία φάτσα, που τα τελευταία χρόνια δεν μένει ανεκμετάλλευτη.
Ας έρθουμε και στο προκείμενο, όσο είναι δυνατόν, γιατί αν ξέρεις το τέλος από τα γράμματα, οι περαιτέρω σχολιασμοί αδυνατίζουν αισθητά. Υπάρχει ατελείωτος διάλογος με δύο αθλητικά διαλλείματα (το δεύτερο είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο), ελαφριά ατμόσφαιρα, για να δέσει και το δράμα όταν χρειαστεί, και έξι, μετρημένα, καλο-ευθυγραμμισμένα πλάνα για να δικαιολογήσουν τον μισθό του σκηνοθέτη. Έχει κάποια σπιρτάδα, αλλά όχι τόση ώστε να βγάλει την ταινία από τη μετριότητα.
Το «βρώμικο» έργο του να σχολιάσουμε λίγο και τις «βαρβαρικές» συνήθειες των Σκωτσέζων το αναλαμβάνει ένας Βρετανός, ο Paul Weiland, που έκανε πολλά χρόνια να ξεπεράσει την πιο ηχηρή αποτυχία του 1986 (Λέοναρντ ο Τρίτος). Αυτός όμως ίσως έχει ποδοσφαιρικές διαφορές με τους βόρειους γείτονες! Τι να πούμε για τον Kevin McKidd, που παίζει τον ατυχήσασα Σκωτσέζο, όταν είναι γέννημα θρέμμα από εκεί…
Γενικώς, μια από τα ίδια, σε μία ακόμα αμερικανική κομεντί κομμένη και ραμμένη για το εκεί κοινό. Ας μείνουμε στο ατμοσφαιρικό τελευταίο μέρος, γυρισμένο στη μαγευτική Σκωτία, και σε κάποιες σεναριακές εξάρσεις αμερικανικού χιούμορ. Δεν είναι η ταινία που θα σας προσβάλλει, και ίσως νιώσετε ευχάριστα αν βρίσκεστε σε καλή διάθεση, αλλά ποιοτικά κινείται στην απόλυτη μετριότητα. Η τελευταία φορά που ο κινηματογράφος βλέπει τον Sydney Pollack ζωντανό και η ζωηρή παρουσία του μας γεμίζει ανάμεικτα συναισθήματα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
