
Καλοκαίρι, 1946. Η οικογένεια Κουστό (ο Ζακ, η σύζυγος Σιμόν και τα δύο παιδιά τους, Φιλίπ και Ζαν-Μισέλ) ζουν σε ένα όμορφο σπίτι που κοιτάει τη Μεσόγειο. Την ημέρα κολυμπάνε, τη νύχτα παρατηρούν τα αστέρια. Ένα παράδεισος επί Γης. Αλλά ο Ζακ δεν νιώθει ποτέ ικανοποιημένος. Ζει κι αναπνέει για την περιπέτεια και πιστεύει απόλυτα στις αρετές της προόδου. Με μια εφεύρεση του, το ακουαλάνγκ, το πρόσφατα αποκτημένο του πλοίο, το Καλυψώ, κι ένα πλήρωμα από λάτρεις της δράσης ετοιμάζεται να διασχίσει τους ωκεανούς του πλανήτη.
Σκηνοθεσία:
Jerome Salle
Κύριοι Ρόλοι:
Lambert Wilson … Jacques-Yves Cousteau
Pierre Niney … Philippe Cousteau
Audrey Tautou … Simone Cousteau
Laurent Lucas … Philippe Tailliez
Benjamin Lavernhe … Jean-Michel Cousteau
Vincent Heneine … Albert ‘Bebert’ Falco
Thibault de Montalembert … Etienne Deshaies
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jerome Salle, Laurent Turner
Παραγωγή: Olivier Delbosc, Nathalie Gastaldo, Philippe Godeau, Marc Missonnier
Μουσική: Alexandre Desplat
Φωτογραφία: Matias Boucard
Μοντάζ: Stan Collet
Σκηνικά: Laurent Ott
Κοστούμια: Carine Sarfati
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: L’Odyssee
- Ελληνικός Τίτλος: Οδύσσεια
- Διεθνής Τίτλος: The Odyssey
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Capitaine de La Calypso των Albert Falco, Yves Paccalet, Jean-Michel Cousteau.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο ήχου στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Στα αρχικά σχέδια του Jerome Salle ήταν μια τρισδιάστατη ταινία με μπάτζετ περίπου 30 εκατομμυρίων δολαρίων.
- Μετά από εκτεταμένη έρευνα πάνω στον Κουστό, με τον σκηνοθέτη να αυτοαποκαλείται δημοσιογράφος παρά σεναριογράφος, η παραγωγή πήρε μπρος την Άνοιξη του 2014. Παρόλα αυτά, τέλη του ίδιου έτους διακόπηκε με ευθύνη του Salle, που δεν αφορούσε οικονομικούς λόγους, αλλά το ότι ο σκηνοθέτης δεν ήταν ικανοποιημένος με όσα είχε ήδη κάνει. Η καθυστέρηση αυτή όμως επιβάρυνε το κόστος, με το μπάτζετ να φτάνει στα 22,5 εκατομμύρια δολάρια.
- Τόσο ο Romain Duris όσο και ο Adrien Brody βρέθηκαν πολύ κοντά στον ρόλο του Κουστό.
- Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα σε νησάκια της Κροατίας στην Κυανή Ακτή, στη Νότια Αφρική, στην Ανταρκτική (Αργεντινή) και στις Μπαχάμες.
- Ενώ ο Jerome Salle δήλωνε ότι ήταν λάτρης από παιδί του διάσημου ωκεανογράφου, υπάρχουν πολλά στοιχεία στο σενάριο που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
- Τα έσοδα κόλλησαν στα 9,8 εκατομμύρια δολάρια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 8/12/2016
Η Γαλλία δεν κάνει την έκπληξη, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη βιογραφία αφορά ένα από τα μεγάλα της καμάρια ανά τον 20ό αιώνα. Ναι μεν η ζωή του «άρχοντα του βυθού» προσφέρει υλικό για θεαματικότατες καρτ-ποστάλ και λήψεις, αλλά ο Jerome Salle δεν είναι ο άνθρωπος που θα εμβαθύνει σε μια -παράλληλα- τόσο αινιγματική φυσιογνωμία. Δεν είναι λίγα αυτά που έχουν ακουστεί με τα χρόνια για τον Ζακ-Ιβ Κουστό, και σίγουρα η επιδερμική αναφορά σε κάποια από αυτά δεν αγγίζει τον μελετητή του. Θα αγγίξει μονάχα τον λάτρη του, ο οποίος θα δει μαζεμένα αποσπάσματα της ζωής του ωκεανολόγου, έστω κι αν το πρώτο πρόσωπο αφήγησης δεν είναι αυτός, αλλά ο γιος του, Φιλίπ. Μια επιλογή που έγινε φανερά για να υπάρχει κάποια κρίση επί του οικολογικού θέματος, μια κι ο Φιλίπ εμφανίζεται ως ο ιδεαλιστής της οικογένειας, μα και που μοιάζει κι αυτή πιότερο ως ελάχιστη χάρη σε ένα σύγχρονο, πιο προβληματισμένο στα συγκεκριμένα ζητήματα κοινό.
Ως βιογραφία, το φιλμ του δημιουργού των «Largo Winch» δεν είναι ούτε τόσο αναλυτικό, ούτε παρέχει αξιοπρόσεκτη δράση, ούτε προεξέχει σε σχέση με δουλειές που έχουμε δει σε ανάλογα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ. Σε πολλά σημεία αποσπασματικό, χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για μεγαλείο (ακόμα και να δεχτούμε τα όποια αρνητικά της προσωπικότητας του Κουστό, η ζωή του παρείχε υλικό για μεγαλειώδεις σκηνές), χάνει και το δράμα που μπορεί να απορρέει από τις συγκρούσεις εντός οικογένειας. Είναι λίγο από όλα, κάτι που σε συνδυασμό με την υπέροχη φωτογραφία δεν θα σε «πετάξει» τελείως εκτός, και πολύ φοβάμαι ότι το φιλμ εγκρίνεται ως μια ενδιαφέρουσα ψυχαγωγική πρόταση, ενώ θα επιβάλλονταν να μιλάμε για κάτι άλλο. Και η αίσθηση μου ότι οι Γάλλοι όταν ρίχνουν περισσότερο χρήμα στο σινεμά τους στη μετά Besson εποχή, μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τους συγγενείς της άλλης ακτής του Ατλαντικού, εντείνεται και με αυτή την παραγωγή.
Βαθμολογία: