Η 16χρονη Λιζ περνάει τη μέρα σε μια ειδυλλιακή παραλία μαζί με την οικογένειά της, όταν καταφτάνει η αστυνομία και τη συλλαμβάνει για τον φόνο της καλύτερής της φίλης. Δυο χρόνια μετά, η Λιζ είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό στο πατρικό της, ενώ προετοιμάζεται για την επικείμενη δίκη, φορώντας ταυτόχρονα ηλεκτρονικό βραχιολάκι επιτήρησης. Ο πατέρας της παρακολουθεί αγχωμένος κάθε της κίνηση, ενώ η μητέρα της έχει πάρει τις αποστάσεις της από την οικογενειακή κρίση και αρνείται να παραστεί στο δικαστήριο. Ορισμένα στοιχεία είναι εναντίον της Λιζ, αλλά δεν είναι αρκετά για να στοιχειοθετηθεί εις βάρος της ετυμηγορία. Αντίθετα, αυτό που μοιάζει να την κάνει να μοιάζει περισσότερο ένοχη απ’ ό,τι άλλο είναι η ίδια της η στάση: μια ψυχραιμία που κινείται στα όρια της απάθειας, της αδιαφορίας. Ακόμη και οι ίδιοι της οι γονείς μοιάζουν να αμφισβητούν: είναι δυνατόν η κόρη τους να είναι τελικά ένοχη;

Σκηνοθεσία:

Stephane Demoustier

Κύριοι Ρόλοι:

Melissa Guers … Lise Bataille

Roschdy Zem … Bruno Bataille

Chiara Mastroianni … Celine Bataille

Anais Demoustier … δημόσια κατήγορος

Annie Mercier … η δικηγόρος της Lise

Pascal Garbarini … ο δικαστής

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Stephane Demoustier

Παραγωγή: Jean des Forets

Μουσική: Carla Pallone

Φωτογραφία: Sylvain Verdet

Μοντάζ: Damien Maestraggi

Σκηνικά: Catherine Cosme

Κοστούμια: Anne-Sophie Gledhill

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: La Fille au Bracelet
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Κορίτσι με το Βραχιόλι
  • Διεθνής Τίτλος: The Girl with a Bracelet
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Unconditional

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο σεναρίου στα Cesar. Υποψήφιο για υποσχόμενη ηθοποιό (Melissa Guers).

Παραλειπόμενα

  • Άμεσο ριμέικ του αργεντινικού Η Κατηγορούμενη (2018).
  • Πρώτη εμφάνιση για την πρωταγωνίστρια Melissa Guers.
  • Κινηματογραφικό ντεμπούτο και για τον Pascal Garbarini στον ρόλο του δικαστή, που στην πραγματικότητα όμως δεν είναι ηθοποιός αλλά δικηγόρος.

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 12/5/2022

Το «κορίτσι με το βραχιόλι» είναι μία από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις ταινιών που περνούν χωρίς ουδέποτε να σε απασχολήσει το ζήτημα της ώρας. Αν, ας πούμε, έχουν περάσει 10 ή 40 ή 60 λεπτά από την ώρα που «πέσανε» οι τίτλοι αρχής. Πρόκειται δηλαδή για μια ταινία που βλέπεται απνευστί καταφέρνοντας να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Μιλάμε επομένως για ένα πρώτο μεγάλο σεναριακό και υποκριτικό στοίχημα που έχει εκ προοιμίου κερδηθεί. Έχουμε δηλαδή χωρίς αμφιβολία να κάνουμε με ένα σφιχτοδεμένο σενάριο χωρίς αναίτιες λυρικές εξάρσεις, χωρίς μελοδράματα ολκής και χωρίς φιοριτούρες έπαρσης ή μοιραίας πλήξης. Ενώ και οι ερμηνείες με την απαιτούμενη στιβαρότητα στηρίζουν τη δύσκολη συναισθηματικά υπόθεση που πραγματεύεται το σενάριο.

Το πρόβλημα της ταινίας ξεκινά ακριβώς από την ίδια τη συναισθηματική σκληρότητα της ιστορίας που αφηγείται, και από τη δύναμη που διαθέτει ακόμα και χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σεναριακό και αισθητικό διακύβευμα. Πρόκειται λοιπόν για την ιστορία μιας έφηβης που κατηγορείται ότι σκότωσε την καλύτερη της φίλη. Μια ιστορία που προκαλεί και διεγείρει αυτόματα το ενδιαφέρον. Ένα ενδιαφέρον που εδώ αφήνεται να προσπαθεί μόνο του να κρατήσει έναν ολόκληρο κινηματογραφικό κόσμο που δεν καταφέρνει ποτέ να ολοκληρωθεί. Η ταινία, λοιπόν, αν και σεναριακά σφιχτοδεμένη, μοιάζει απλώς να αφηγείται μια ιστορία χωρίς να κρύβει ή να φανερώνει κανέναν θεμελιώδη κοινωνικό προβληματισμό, αλλά και χωρίς να διαθέτει καμία διακριτή σκηνοθετική αισθητική.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια ταινία που μπλέχτηκε στα μπούτια της ίδια της ιστορίας που αφηγήθηκε, θεωρώντας εσφαλμένα ότι η ίδια της η δύναμη αρκούσε για τη δημιουργία του απαιτούμενου αισθητικού σύμπαντος μιας κινηματογραφικής ταινίας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

9 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *