Η Χορεύτρια

Η Λοΐ Φουλέρ γεννήθηκε στην επαρχιακή Αμερική του 19ου αιώνα, μια μάλλον άκομψη κοπέλα, που δεν θα φαντάζονταν ποτέ ότι προορίζονταν να κατακτήσει τα παριζιάνικα καμπαρέ και τα μπαλέτα του πλανήτη, μέχρι που επένδυσε στον λεγόμενο «Serpentine Dance» (φιδίσιος χορός). Γεμάτη ολόγυρα με ελαφριά υφάσματα, και ξύλινες ράβδους ως επέκταση του χεριών της, η Λοΐ μοιάζει σαν ένα λουλούδι, μια πεταλούδα, καθώς κινείται στο φως. Κάθε βράδυ, οι θεατές μαγεύονται. Με τον καιρό, θα βρει τη θέση της στον κόσμο και θα μείνει ως «η χορεύτρια», ακόμα κι αν το συγκεκριμένο σόου της προκαλεί προβλήματα στην υγεία της. Ακόμα πιο μοιραία θα είναι η συνάντηση της με μια νέα φερέλπιδα χορεύτρια, την Ισιδώρα Ντάνκαν.

Σκηνοθεσία:

Stephanie Di Giusto

Κύριοι Ρόλοι:

Soko … Marie-Louise ‘Loie’ Fuller

Gaspard Ulliel … κόμης Louis d’Orsay

Melanie Thierry … Gabrielle Bloch

Lily-Rose Depp … Isadora Duncan

Francois Damiens … Edouard Marchand

Louis-Do de Lencquesaing … Armand Duponchel

Denis Menochet … Ruben

Amanda Plummer … Lili

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Stephanie Di Giusto, Sarah Thibau

Παραγωγή: Alain Attal

Μουσική: Max Richter

Φωτογραφία: Benoit Debie

Μοντάζ: Geraldine Mangenot

Σκηνικά: Carlos Conti

Κοστούμια: Anais Romand

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: La Danseuse
• Ελληνικός Τίτλος: Η Χορεύτρια
• Διεθνής Τίτλος: The Dancer

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Loie Fuller: Danseuse de la Belle Epoque του Giovanni Lista.

Κύριες Διακρίσεις

• Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
• Βραβείο κοστουμιών στα Cesar. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Soko), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Melanie Thierry), υποσχόμενη ηθοποιό (Lily-Rose Depp), πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη και σκηνικά.

Παραλειπόμενα

• Ντεμπούτο για τη Stephanie Di Giusto.
• Αρχική Ισιδώρα Ντάνκαν ήταν η Elle Fanning, αλλά αντικαταστάθηκε.
• Σε μικρό ρόλο χορεύτριας, η Nadia Tereszkiewicz κάνει εδώ την είσοδο της στον κινηματογράφο.
• Η αμερικανή καθηγήτρια και χορογράφος Jody Sperling ήταν η δασκάλα χορού της Soko, ενώ ήταν κι αυτή που χορογράφησε τις σκηνές με τη Loie Fuller. Η Soko εκπαιδεύτηκε επί δύο μήνες, 7 ώρες καθημερινά, και είναι η ίδια που ερμηνεύει τις χορογραφίες.
• Η Di Giusto ήθελε οι δύο σεκάνς του Ατλαντικού να γυριστούν πάνω σε αληθινό πλοίο, αλλά το μπάτζετ δεν το επέτρεπε. Παρόλα αυτά, βρέθηκε σε φέρι-μποτ με τη Soko, δύο παραγωγούς και το μίνιμουμ συνεργείο, και τις γύρισε εκεί δίχως να πάρει άδεια.