Κατά τη διάρκεια των διακοπών τους σε μια απομακρυσμένη καλύβα, ένα νεαρό κορίτσι και οι δυο γονείς του καταλήγουν όμηροι τεσσάρων οπλισμένων αγνώστων με εξίσου άγνωστα κίνητρα, οι οποίοι απαιτούν από την οικογένεια να προβεί σε μια αδιανόητη επιλογή προκειμένου να αποτρέψει το τέλος του κόσμου. Με περιορισμένη πρόσβαση στον έξω κόσμο, η οικογένεια πρέπει να αποφασίσει τι θα πιστέψει προτού χαθούν όλα.

Σκηνοθεσία:

M. Night Shyamalan

Κύριοι Ρόλοι:

Dave Bautista … Leonard

Ben Aldridge … Eric

Jonathan Groff … Andrew

Nikki Amuka-Bird … Adriene

Rupert Grint … Redmond

Abby Quinn … Sabrina

Kristen Cui … Wen

William Ragsdale … ο πατέρας του Eric

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: M. Night Shyamalan, Steve Desmond, Michael Sherman

Παραγωγή: Marc Bienstock, Ashwin Rajan, M. Night Shyamalan

Μουσική: Herdis Stefansdottir

Φωτογραφία: Jarin Blaschke, Lowell A. Meyer

Μοντάζ: Noemi Katharina Preiswerk

Σκηνικά: Naaman Marshall

Κοστούμια: Caroline Duncan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Knock at the Cabin
  • Ελληνικός Τίτλος: Χτύπος στην Καλύβα

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: The Cabin at the End of the World του Paul Tremblay.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη κινηματογραφική διασκευή βιβλίου του αναγνωρισμένου συγγραφέα Paul G. Tremblay, κι ενώ η Focus Features είχε αγοράσει ήδη ένα άλλο του (A Head Full of Ghosts).
  • Ο Tremblay υπέγραψε με τη FilmNation Entertainment την εδώ συνεργασία του πριν βγει το The Cabin at the End of the World στα βιβλιοπωλεία το 2018. Ήταν μάλιστα υποχρεωμένος μέχρι τον Ιούλιο του 2022 να μην αποκαλύψει πουθενά ποιο από τα βιβλία του θα διασκευάζονταν.
  • Ο Shyamalan δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τη σκηνοθεσία, αλλά δεν έγινε γνωστό το όνομα του σκηνοθέτη που έμεινε στις διαπραγματεύσεις. Και στην αρχή που διάβασε το σενάριο των Steve Desmond και Michael Sherman, το αρχικό του ενδιαφέρον ήταν στο να γίνει παραγωγός της ταινίας. Ακολούθως έπιασε κι αυτός δουλειά πάνω στο σενάριο, ενώ δεν άργησε να ανακοινωθεί και ως σκηνοθέτης, ολοκληρώνοντας με αυτό τη συμφωνία των δύο ταινιών που είχε κάνει με τη Universal Pictures (η πρώτη ήταν το Old).
  • Δεύτερη χαρακτηρισμένη ως R ταινία για τον ινδο-αμερικανό σκηνοθέτη, με την πρώτη να είναι πίσω στο 2008 (Το Συμβάν).
  • Όπως και στο Old, ο Shyamalan επιμένει στο 35mm φιλμ, ώστε να δώσει με τα κατάλληλα φίλτρα στην εικόνα ένα αλά 1990’s θριλερικό ύφος.
  • Η επιλογή του Dave Bautista έγινε λόγω της εμφάνισης του στο Blade Runner 2049.

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 1/2/2023

Τα σημάδια υπήρχαν ήδη στο «Old», του οποίου το επίκαιρο παρασύνθημα μάλλον κατάλαβαν περισσότεροι απ’ αυτούς που το δήλωσαν, αλλά για τους δικούς τους λόγους «ποίησαν την νήσσαν». Με το νέο του φιλμ, γίνεται πλέον ολοφάνερο ότι κάτι έχει πάθει ο Shyamalan, πέρα και από το γεγονός πως σε συγγραφικό επίπεδο έχει φτάσει στο σημείο σχεδόν να έχει ξεχάσει το πώς μοιάζει ένας αληθοφανής διάλογος. Ειδικότερα, στον «Χτύπο στην Καλύβα» υιοθετεί με πολύ πονηρό κι έμμεσο τρόπο, που μπορεί να μη γίνει φανερός στον λιγότερο υποψιασμένο θεατή, μια πολιτική ατζέντα που ξεκινάει από τον παλαιοσυντηρητισμό και καταλήγει στο παραλήρημα.

Η αλληγορία πίσω από την κεντρική ιδέα, και ειδικά ο δρόμος που ακολουθεί η ιστορία (που διαφέρει από τον αντίστοιχο του βιβλίου στο οποίο βασίζεται από ένα σημείο κι έπειτα) κρύβουν μια σημειολογία άκρως αντιδραστική, καμουφλαρισμένη πίσω από μια ψευδεπίγραφη κατανόηση απέναντι στην οικογένεια που βρίσκεται στο επίκεντρο. Αν κάτσει κάποιος κι ενώσει όλες τις τελείες ακόμη και στις λεπτομέρειες (από το όπλο ενός εκ των πατεράδων μέχρι το ότι η επαγγελματική ιδιότητα μονάχα τού ενός από τους δύο θα γνωστοποιηθεί στο κοινό μέσα από το κείμενο), θα αποκωδικοποιήσει τις προθέσεις που εντοπίζονται εδώ. Και όλα αυτά με μια άτσαλη γραφή, που ενδιαφέρεται περισσότερο να περάσει το υπόγειο μήνυμα στον δέκτη που θα το αναγνωρίσει και θα συμφωνήσει με αυτό παρά να δομήσει ένα στοιχειωδώς αποτελεσματικό θρίλερ, γεμίζοντάς το με περίεργους νεκρούς χρόνους που υπάρχουν μονάχα για λόγους περαιτέρω ιδεολογικής χειραγώγησης.

Πέρα από την ουσία πίσω από τον μύθο, πρόκειται και για ένα φιλμ με πιο πεζά προβλήματα. Το μοντάζ πάσχει από έλλειψη συντονισμού, με αποκορύφωμα τη σκηνή της εισβολής στο σπίτι που φαντάζει περισσότερο άτσαλη παρά απειλητική, αρκετά από τα ψηφιακά εφέ είναι ντροπιαστικά κακοφτιαγμένα για παραγωγή μεγάλου στούντιο, ενώ και οι εμβόλιμες σκηνές των φλας-μπακ κάνουν ζημιά μειώνοντας την ένταση που πιθανόν να ήταν μεγαλύτερη αν η κάμερα έμενε αποκλειστικά εντός της καλύβας. Παράλληλα, ο Shyamalan δίνει την εντύπωση πως αφήνει εντελώς αναξιοποίητες πολλές από τις δυνατότητες του πρωτογενούς υλικού, και όντας απασχολημένος πολύ περισσότερο με το να κάνει κατήχηση σε όσους πληρώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου, αντιμετωπίζει την εν λόγω πηγή εξαιρετικά μονοσήμαντα.

Επικρατεί και μια πικρή επίγευση μεταξύ άλλων, γιατί μέσα σε όσα πάνε στραβά, διακρίνει κανείς πως ο Shyamalan κατά βάθος είναι ακόμη ένας καλός σκηνοθέτης. Στο πώς καδράρει τα κοντινά του, στο πώς χρησιμοποιεί οπτικές λεπτομέρειες για να δώσει συναισθηματική έμφαση, στο πώς ενίοτε επιδεικνύει πως ξέρει να χειρίζεται τον παράγοντα του σασπένς: σε όλα αυτά φαίνεται ένας κινηματογραφιστής που δεν το έχει «χάσει» εντελώς σε καμία περίπτωση. Αλλά δυστυχώς, επί δύο συνεχόμενες ταινίες έχει αφήσει να τον κυριεύουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες εμμονές, εις βάρος ενός ενδεχομένως αξιόλογου καλλιτεχνικού αποτελέσματος.

Με δεδομένη τη συνολική αποτυχία, ίσως να είναι και άστοχο να μπει κανείς στη διαδικασία να εξετάσει και τις ερμηνείες, πρέπει όμως να επισημανθεί πως όσον αφορά τους χαρακτήρες της τετράδας που αιχμαλωτίζει την οικογένεια, οι σκηνοθετικές οδηγίες που έχουν δοθεί στους ηθοποιούς που τους ερμηνεύουν δεν ανταποκρίνονται στην ουσία των εν λόγω ρόλων. Έτσι οι προσπάθειές τους μένουν αρκετά μετέωρες, και είναι κρίμα, γιατί ειδικά από την πλευρά του Dave Bautista παρατηρείται ένα φιλότιμο για κάτι πέραν του διεκπεραιωτικού.

Κάπως έτσι, εκεί που η λαϊκή ετυμηγορία επισήμανε πως ο «Διχασμένος» αποτέλεσε ένα δυνατό comeback για έναν δημιουργό που μέχρι τότε απλά απογοήτευε απανωτά, ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε να προσεγγίζεται και πάλι ένα ποιοτικό ναδίρ από τον ίδιο. Δεν αποκλείεται ο «Χτύπος στην Καλύβα» να βρει θετική ανταπόκριση από πολλούς φαν του σκηνοθέτη που νοσταλγούν τις εποχές του «Οιωνού», ωστόσο υπάρχουν υπερβολικά πολλά αρνητικά «καμπανάκια» μέσα στα εκατό λεπτά της διάρκειας για να αγνοηθούν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

2 Σχόλια

  1. DOWNLOADER 23 Φεβρουαρίου 2023

    Μισό αστεράκι από κριτικό του Filmy; Θα την κατεβάσω οπωσδήποτε (αφού υπάρχει ήδη στα γνωστά τορεντάδικα με Ελληνικούς υπότιτλους), αφού αυτό σημαίνει ότι θα αξίζει!!!Υ.Γ. Συνεχίστε να μας λέτε ποιες ταινίες είναι καλές για να τις αποφεύγουμε!!!

    1. Δεν μας χε ρε downloader 23 Φεβρουαρίου 2023

      Κρεμόμαστε πάνω σου Σαλβατόρε Τζουλιάνο των φτωχών σινεφίλ. Ένας αγανακτισμένος από τη πολλή βλακεία κάποιων αναγνώστης σας.