Μετά από μια οδυνηρή απόδραση από το διαλυμένο από τον πόλεμο Νότιο Σουδάν, ένα νεαρό ζευγάρι προσφύγων αγωνίζεται να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή σε μια μικρή αγγλική πόλη, η οποία κρύβει κάτω από το έδαφός της μια αδιανόητη μοχθηρή δύναμη.

Σκηνοθεσία:

Remi Weekes

Κύριοι Ρόλοι:

Sope Dirisu … Bol Majur

Wunmi Mosaku … Rial Majur

Matt Smith … Mark Essworth

Javier Botet … ο μάγος

Cornell John … ο μάγος (φωνή)

Emily Taaffe … Δρ Hayes

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Remi Weekes

Στόρι: Felicity Evans, Toby Venables

Παραγωγή: Aidan Elliott, Martin Gentles, Ed King, Roy Lee, Arnon Milchan

Μουσική: Roque Banos

Φωτογραφία: Jo Willems

Μοντάζ: Julia Bloch

Σκηνικά: Jacqueline Abrahams

Κοστούμια: Holly Rebecca

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: His House
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Σπίτι του

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο Bafta βρετανικού δημιουργικού ντεμπούτου. Υποψήφιο για καλύτερη βρετανική ταινία και πρώτο γυναικείο ρόλο (Wunmi Mosaku).
  • Βραβείο NHK στο φεστιβάλ του Sundance.

Παραλειπόμενα

  • Ντεμπούτο στον κινηματογράφο για τον Remi Weekes, κι ενώ είχε κάνει την πρώτη μικρού μήκους του ταινία το 2009.
  • Η Weinstein Company έκανε μήνυση στους παραγωγούς, υποστιρίζοντας ότι είχαν παραβεί τη συμφωνία που αφορούσε τη διανομή της ταινίας. Μετά την πρεμιέρα στο Sundance, αυτή την ανέλαβε αποκλειστικά το Netflix.

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 5/12/2020

Τα προσωπικά φαντάσματα του καθενός και η αντιμετώπισή τους απασχολούν τον Ρέμι Γουίκς στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, His House. Μια παραβολή που ξετυλίγεται αφηγηματικά ως ταινία τρόμου, με βαθιά ψυχολογικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις. Σκοτεινή, πεσιμιστική, καταθλιπτική και δύσκολη για τους περισσότερους, και ειδικά για το κοινό των mainstream ταινιών τρόμου.

Ένα ζευγάρι και η κόρη του καταφέρνει να αποδράσει από το Νότιο Σουδάν, το οποίο βρίσκεται σε εμφύλιο. Στη διαδρομή για την Ευρώπη, η κόρη πνίγεται ενώ οι γονείς φτάνουν σώοι στην Αγγλία, όπου και βρίσκουν άσυλο. Η προσπάθεια να στήσουν τη ζωή τους σε μια ξένη χώρα είναι πιο δύσκολη απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Εκτός από την αφιλόξενη γειτονιά, έχουν να αντιμετωπίσουν τα φαντάσματα των νεκρών συνοδοιπόρων τους, αλλά κι έναν μάγο, ο οποίος φαίνεται να έχει σχέση με τη νεκρή κόρη του ζευγαριού.

Δεν υπάρχουν φθηνά κόλπα στην ταινία του Γουίκς, ούτε και τα φαντάσματα εμφανίζονται μόνο όταν πέσει ο ήλιος. Η ζωή του ζευγαριού είναι ούτως ή άλλως στοιχειωμένη. Η πορεία τους, οι αποφάσεις τους, οι άνθρωποι που άφησαν πίσω, θέλοντας και μη, είναι συνεχώς μαζί τους, βαριά σκιά πάνω από στη νέα ζωή που προσπαθούν να ξεκινήσουν.

Τα μουντά κάδρα δίνουν το στίγμα για την κατάσταση των πρωταγωνιστών, ενώ οι σκηνές που ο ήρωας ονειρεύεται είναι αυτές που μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο θυμάμαι έντονα από την ταινία. Αυτές και την ανατροπή που έρχεται να ρίξει ακόμα μεγαλύτερο βάρος πάνω στους τραγικούς πρωταγωνιστές, και να θολώσει την κρίση του θεατή που βολικά μέχρι εκείνη τη στιγμή μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό.

Αρκετά βαθύς ο στοχασμός του Γουίκς, και ικανότατος ο ίδιος να σκάψει σε μεγαλύτερα βάθη από αυτά που αναμένεις. Αυτή η ικανότητα μεταφέρει την ταινία από το είδος του τρόμου σε μια πιο σινεφίλ διαδικασία. Δεν είναι μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έχω δει (δεν νομίζω ότι θέλει να είναι), αλλά είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό δράμα, από τα πιο ιδιαίτερα που έχω δει, που αν μπορέσεις να το παρακολουθήσεις θα βγεις κερδισμένος. Και λέω «αν μπορέσεις», γιατί είπαμε ότι δεν είναι μια ταινία για το ευρύ κοινό αλλά για πιο συγκεκριμένα γούστα.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *