
Η Λίλιαν επιστρέφει στην περιοχή όπου γεννήθηκε, μια κοινότητα στα βόρεια παράλια του Ειρηνικού, και άμεσα γίνεται αντικείμενο παρενόχλησης από τον Μπλάκγουεϊ, έναν πρώην αστυνομικό που είναι πλέον αρχικακοποιός και ελέγχει όλη την περιοχή. Οι ντόπιοι δεν τη βοηθούν, ενώ ο σερίφης της προτείνει να φύγει μακριά. Η Λίλιαν, όμως, αποφασίζει να πατήσει πόδι και βρίσκει βοήθεια από έναν γηραιό ξυλοκόπο, τον Λέστερ, και τον λακωνικό νεαρό βοηθό του, Νέιτ, τους μόνους αληθινά γενναίους και αρκετά τρελούς που μπορούν να αντισταθούν στον ψυχοπαθή Μπλάκγουεϊ.
Σκηνοθεσία:
Daniel Alfredson
Κύριοι Ρόλοι:
Julia Stiles … Lillian Warren
Anthony Hopkins … Lester
Ray Liotta … Richard Blackway
Alexander Ludwig … Nate
Hal Holbrook … Whizzer
Lochlyn Munro … Murdoch
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Joe Gangemi, Gregory Jacobs
Παραγωγή: Rick Dugdale, Ellen Goldsmith-Vein, Anthony Hopkins, Gregory Jacobs, Lindsay Williams
Μουσική: Anders Niska, Klas Wahl
Φωτογραφία: Rasmus Videbaek
Μοντάζ: Hakan Karlsson
Σκηνικά: James Hazell
Κοστούμια: Jenni Gullett
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Go with Me
- Ελληνικός Τίτλος: Εκδίκηση
- Εναλλακτικός Τίτλος: Blackway [νέος τίτλος]
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Go with Me του Castle Freeman Jr.
Παραλειπόμενα
- Παρότι προβλήθηκε στο φεστιβάλ Βενετίας του 2015, έκανε πρεμιέρα επί της διανομής τον Ιούνιο του 2016, και με νέο τίτλο.
- Το όνομα Blackway ακούγεται 66 φορές μέσα στην ταινία!
- Έσχατη κινηματογραφική εμφάνιση για τον Hal Holbrook.
- Ενώ είχε ένα κόστος 8 εκατομμυρίων δολαρίων, τα έσοδα από τις αίθουσες κόλλησαν στα 426 χιλιάδες δολάρια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/11/2016
Παραφράζοντας τον Σαββόπουλο, αν δεν έχεις να πεις κάποιον καλό λόγο για ένα τόσο εξαντλημένο τα τελευταία χρόνια θέμα, καλύτερα να μη μας πεις κανέναν. Αυτό αναλογεί απόλυτα στην ταινία του σουηδού Ντάνιελ Άλφρεντσον, ο οποίος χτυπιέται από την άτυπη κατάρα των σκανδιναβών δημιουργών που μετακομίζουν στο Χόλιγουντ. Παρότι πασχίζει να δημιουργήσει ένα κατάλληλο κλίμα για τη δράση, κι ενώ έχει δώσει έναν καλό φυσικό διάκοσμο στον διευθυντή φωτογραφίας του για να δράσει, το σενάριο δεν κυλάει ποτέ με κάποια ουσία. Από πολύ νωρίς έχεις ήδη αντιληφθεί το πού θα καταλήξει το στόρι, κάτι το καταστροφικό αφού μιλάμε για θρίλερ αγωνίας. Το ότι η ταινία διατηρεί κι έναν κάπως υποτονικό χαρακτήρα στην ανάπτυξη της, βοηθάει τις ερμηνείες της Τζούλια Στάιλς και του Άντονι Χόπκινς, χωρίς όμως να μιλάμε και για κάτι το εξαιρετικό, ιδίως από τον δεύτερο. Όχι κακό, αλλά τετριμμένο σίγουρα.
Βαθμολογία: