Το Φάντασμα στο Κέλυφος (2017)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Ταγματάρχης είναι ένα μοναδικό στο είδος της υβρίδιο ανθρώπου-σάιμποργκ, μια πολεμική μηχανή που ηγείται της ειδικής ομάδας 9. Αφοσιωμένοι να σταματήσουν κάθε επικίνδυνο εγκληματία ή εξτρεμιστή, η ομάδα 9 αντιμετωπίζει έναν νέο εχθρό, έναν χακερά, του οποίου μοναδικός στόχος είναι να εξαφανίσει από προσώπου γης τα επιτεύγματα της Hanka Robotics στη σάιμπερ-τεχνολογία.

Σκηνοθεσία:

Rupert Sanders

Κύριοι Ρόλοι:

Scarlett Johansson … ταγματάρχης Mira Killian/Motoko Kusanagi

Takeshi Kitano … Daisuke Aramaki

Michael Pitt … Kuze/Hideo

Pilou Asbaek … Batou

Chin Han … Togusa

Juliette Binoche … Δρ Ouelet

Michael Wincott … Δρ Osmond

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jamie Moss, William Wheeler, Ehren Kruger

Παραγωγή: Ari Arad, Avi Arad, Michael Costigan, Steven Paul

Μουσική: Lorne Balfe, Clint Mansell

Φωτογραφία: Jess Hall

Μοντάζ: Billy Rich, Neil Smith

Σκηνικά: Jan Roelfs

Κοστούμια: Kurt and Bart

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ghost in the Shell
Ελληνικός Τίτλος: Το Φάντασμα στο Κέλυφος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ghost in the Shell (1995)

Σεναριακή Πηγή

Σειρά μάνγκα κόμικ: Ghost in the Shell του Shirow Masamune.

Παραλειπόμενα

Βασίζεται στο ομώνυμο πετυχημένο μάνγκα κόμικ του Masamune Shirow από το 1989, όπου το 1995 είχε ευτυχήσει στην ιαπωνική του, κινουμένων σχεδίων εκδοχή, κι έχει αποκτήσει μια cult φυσιογνωμία στον χώρο του Cyberpunk.
Η ιδέα ξεκίνησε το 2009 από την DreamWorks και μετά από αλλαγές στους σεναριογράφους, τον Ιανουάριο του 2014 ανακοίνωσαν τον Rupert Sanders ως τον σκηνοθέτη. Τον Μάιο του 2015, στην παραγωγή μπήκε και η Paramount Pictures.
Αρχική επιλογή για τον κεντρικό ρόλο ήταν η Margot Robbie, αλλά έπειτα η DreamWorks έκανε προσφορά 10 εκατομμυρίων δολαρίων στη Scarlett Johansson, μια και η Robbie προτίμησε το Suicide Squad. Η επιλογή της διάσημης ηθοποιού προκάλεσε μια δυσφορία στους φαν, μια και ο ρόλος είχε σχεδιαστεί για ιαπωνέζα ηρωίδα.
Ο Matthias Schoenaerts ήταν υποψήφιος για τον ρόλο του Μπατού, και ο Sam Riley για του Laughing Man.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το βίντεο-κλιπ της Taylor Swift για το τραγούδι …Ready for It? αναπαριστά σκηνές από την ταινία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2017

Βρισκόμαστε σε ένα ακαθόριστο μέλλον, όπου τα ανθρώπινα μέλη μπορούν να αντικαθίστανται από μηχανικά, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αποκτούν υπερδυνάμεις, αλλά και να είναι μόνιμα συνδεδεμένοι με τον κυβερνοχώρο που τους δίνει ανοιχτή πρόσβαση σε πληροφορίες, μα ενέχει και τον κίνδυνο κάποιος να χακάρει τον εγκέφαλό τους. Η Ταγματάρχης (Σκάρλετ Γιόχανσον) είναι ένα cyborg με ανθρώπινο κεφάλι που εργάζεται ως αστυνομικός και προσπαθεί να εντοπίσει τον υπεύθυνο μιας σειράς φόνων που συνδέονται με την εταιρεία που τη δημιούργησε.

Αρχικά, να πούμε ότι το «Φάντασμα στο Κέλυφος», δεδομένης της παραγωγής του, είναι περίπου όσο καλό θα μπορούσε να είναι. Είναι οπτικά εντυπωσιακό, με μια εξαιρετική χρήση CGI, αλλά και του 3D για να αποτυπωθεί εύστοχα ο φουτουριστικός κόσμος στον οποίο διαδραματίζεται. Η σκηνοθεσία, δια χειρός Ρούπερτ Σάντερς («Η Χιονάτη και ο Κυνηγός»), είναι ικανοποιητική για το είδος, με καλοδουλεμένες σκηνές δράσης που δεν χάνουν ποτέ το μέτρο. Δυστυχώς, παρά την αναγκαία βίαιη φύση της ιστορίας, η χολιγουντιανή λογοκρισία περιόρισε την ταινία στο PG-13, όπως κάνει στην πλειοψηφία των μεγάλων παραγωγών. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει αισθητικά απολαυστικό, περισσότερο απ` όσο θα περίμενε κανείς.

Καθότι όμως το Χόλιγουντ εδώ κι αρκετά χρόνια έχει στερέψει από ιδέες για νέες δημιουργίες, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιδίδεται σε φαντασμαγορικά, μα κι εφετζίδικα ριμέικ, που πέραν της αναμενόμενης εμπορικής τους επιτυχίας, επί της ουσίας δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Στην εδώ περίπτωση καταπιάστηκαν με το πασίγνωστο ομώνυμο anime του Μαμόρου Όσιι (βασισμένο αντίστοιχα σε manga του 1989), που κυκλοφόρησε το 1995 και καθιερώθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα έργα επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών. Είναι αλήθεια ότι η αμερικάνικη προσαρμογή σεβάστηκε τις ιαπωνικές καταβολές της. Διατήρησε όσο μπορούσε το ασιατικό στοιχείο, και παρότι η επιλογή της λευκής Σκάρλετ Γιόχανσον στον πρωταγωνιστικό ρόλο προκάλεσε στην αρχή αντιδράσεις (ανούσια, θα λέγαμε, καθώς πρόκειται εξαρχής για αμερικάνικη παραγωγή), επαναφέρουν σεναριακά με έξυπνο τρόπο την ιαπωνική της προέλευση, αυτοαναφερόμενοι στην «αμερικανοποίησή» της.

Αξίζει να αναφερθεί πως το αυθεντικό έργο πρόκειται για ένα -ελαφρώς δύσκολο στη θέαση- βαθιά φιλοσοφικό δημιούργημα σε σχέση με την αντίληψη του εαυτού σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι έχουν αξιοποιήσει τις μηχανές στον έπακρο, έτσι ώστε να ενωθούν, σε σημείο που τα όρια μεταξύ ανθρώπου και μηχανής δεν είναι πλέον διαυγή. Η μηχανή αποκτά συνείδηση και αναζητά ανθρώπινη υπόσταση. Οι αδερφοί Γουατσόφσκι δανείστηκαν πολλά για το «Matrix», χωρίς βέβαια να δώσουν τα ανάλογα εύσημα. Πήγαν όμως τους συλλογισμούς ένα βήμα παραπέρα, στήνοντας μια ξεκάθαρη δυστοπία, όπου ο άνθρωπος έχει γίνει πλέον υπόδουλος των μηχανών.

Βαθμολογία: