Η ιστορία ακολουθεί τον 22χρονο Όσκαρ Γκραντ, που μένει στο Όουκλαντ και ξυπνά το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου 2008 και αισθάνεται κάτι στον αέρα. Χωρίς να είναι σίγουρος τι είναι, το εκλαμβάνει ως ένα σημάδι για μια καινούρια αρχή: να γίνει καλύτερος γιος, καλύτερος σύντροφος και καλύτερος πατέρας της 4χρονης Τατιάνα. Η μέρα του ξεκινά μια χαρά, αλλά στην πορεία αντιλαμβάνεται πως αυτή η αλλαγή δεν θα είναι εύκολη. Συναντά φίλους, ξένους και μέλη της οικογένειας αλλά η συνάντησή του με τους αστυνομικούς στον σταθμό Fruitvale ίσως να είναι μοιραία.

Σκηνοθεσία:

Ryan Coogler

Κύριοι Ρόλοι:

Michael B. Jordan … Oscar Grant III

Melonie Diaz … Sophina Mesa

Octavia Spencer … Wanda Johnson

Kevin Durand … αστυνόμος Tony Pirone

Chad Michael Murray … αστυνόμος Johannes Mehserle

Ahna O’Reilly … Katie

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ryan Coogler

Παραγωγή: Nina Yang Bongiovi, Forest Whitaker

Μουσική: Ludwig Goransson

Φωτογραφία: Rachel Morrison

Μοντάζ: Claudia Castello, Michael P. Shawver

Σκηνικά: Hannah Beachler

Κοστούμια: Aggie Guerard Rodgers

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Fruitvale Station
  • Ελληνικός Τίτλος: Μία Στάση Πριν το Τέλος
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Fruitvale

Κύριες Διακρίσεις

  • Ειδικό βραβείο για το τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
  • Μεγάλο βραβείο επιτροπής και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Sundance.

Παραλειπόμενα

  • Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Ryan Coogler, κι ενώ πριν είχε κάνει τρεις μικρού μήκους ταινίες.
  • Το σενάριο μιλάει για την αληθινή δολοφονία του Oscar Grant, την πρωτοχρονιά του 2009.
  • Ο Ryan Coogler ήταν ακόμα φοιτητής την ημέρα της δολοφονίας, αλλά άμεσα θέλησε να κάνει μια ταινία πάνω στο περιστατικό. Μπόρεσε αρχικά μέσω ενός κοινού φίλου να έρθει σε επικοινωνία με τον δικηγόρο της οικογένειας του Oscar Grant, και ακολούθως με την ίδια την οικογένεια, με την οποία και συνεργάστηκε στενά.
  • Τον Ιανουάριο του 2011, ο Forest Whitaker βρίσκονταν υπό αναζήτηση για νέα ταλέντα, ώστε να τα προωθήσει μέσω της εταιρίας παραγωγής του. Ο Coogler συναντήθηκε με την επικεφαλής της εταιρίας, τη Nina Yang Bongiovi, και της παρουσίασε τα σχέδια του. Δεν θα αργήσει όμως να συναντηθεί και με τον Whitaker, ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον για το σχέδιο με τον τίτλο Fruitvale. Μέσω του Sundance Screenwriters Lab ο νέος δημιουργός μπόρεσε να διαμορφώσει το σενάριο του, έχοντας κατά νου για τον κεντρικό ρόλο τον Michael B. Jordan πριν καν ξεκινήσει να το γράφει.
  • Η ταινία γυρίστηκε εκεί που έλαβαν χώρα τα γεγονότα, στο Όουκλαντ, και είχαν ολοκληρωθεί μέσα σε 20 ημέρες. Σε τρία βράδια από αυτές, γυρίσματα έγιναν στη συγκεκριμένη πλατφόρμα του σιδηροδρόμου όπου συνέβησαν όλα, μετά από ειδική άδεια που παρείχε ο τοπικός σιδηρόδρομος.
  • Οι Arriflex 416 κάμερες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν Super 16 mm, με φακούς Zeiss Ultra 16.
  • Το αληθινό, ερασιτεχνικό υλικό από τα γεγονότα του 2009 που συμπεριλήφθηκε στο φιλμ, βρήκε αντίθετο τον Coogler, που όμως αναγκάστηκε να προσαρμοστεί.
  • Όταν τέθηκε ένα ζήτημα πάνω στην εμφάνιση του αληθινού σιδηροδρόμου των γεγονότων στην αφίσα της ταινίας, η υπεύθυνη τύπου της εταιρίας των γραμμών εξέφρασε δημόσια τη στήριξη τους στον σκηνοθέτη.
  • Το κόστος του φιλμ ήταν κάτω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Έτσι, τα κέρδη των 17,4 πρόσθεσαν κάτι επιπλέον στην επιτυχία της ταινίας.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 15/12/2019

Ο Ryan Coogler επιδεικνύει κότσια. Κότσια για να μην κάνει ακόμα μία έγχρωμη καταγγελία γεμάτη μίσος, κότσια για να παραδεχτεί ότι η ζωή των έγχρωμων στις ΗΠΑ περνάει πλέον κι από τα δικά τους χέρια. Μακριά από οποιαδήποτε επιτήδευση που ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσε να εκμαιεύσει, το φιλμ προσπαθεί να αφυπνίσει τον νοήμον κάτοικο αυτού του κόσμου κι όχι τον φανατισμένο: υπάρχει ακόμα ρατσισμός, υπάρχει ακόμα θανάσιμη αδικία, ακόμα και μετά από τόσα βήματα μπρος.

Η ημερήσια πορεία του Όσκαρ Γκραντ, προς το προμελετημένο φινάλε μιας ολόκληρης χρονιάς και μιας ολόκληρης ζωής, παρομοιάζεται με μια ιεροτελεστία. Μέσα σε αυτήν αναπτύσσεται πλήρως η ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, που ούτε άγιος είναι, ούτε αξίζει καταδίκης. Με την ανάπτυξη όμως αυτή, αντιλαμβανόμαστε την αξία αυτής της -για το σύστημα άχρηστης- ύπαρξης, και ακόμα περισσότερο την αξία της σε σχέση με ανθρώπους που εξαρτιόνται συναισθηματικά από αυτήν. Ο Coogler έχει καταφέρει με πολύ απλά λόγια να αποδείξει ότι κάθε ζωή έχει την απέραντη αξία της. Ότι μετριέται όχι μονάχα με τα μεγάλα, αλλά και με τα μικρά, εκείνα που βλέπουν λίγοι ή και κανένας.

Ξεχάστε λοιπόν τα δελτία ειδήσεων που ανέλυσαν το θέμα, αυτή εδώ η «μυθοπλασία» είναι η μόνη αληθινή είδηση. Κανένα θέαμα, μονάχα ένας πυροβολισμός γεμάτος αψυχολόγητα ερωτηματικά, που κόβει το ψυχικό νήμα όχι σε έναν, αλλά σε πολλούς ανθρώπους.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *