Μετά τον χωρισμό των γονιών του, ο Ρεν μετακομίζει από το Σικάγο σε μια κωμόπολη, όπου οι θρησκευόμενοι κάτοικοι θεωρούν το ροκ εν’ ρολ και τον χορό έργα του σατανά. Η σύγκρουση με το κατεστημένο δεν θ’ αργήσει να έρθει, καθώς ο Ρεν, αρνούμενος να υποταχτεί στο σύστημα που τον περιβάλει, θα προσπαθήσει να ξεσηκώσει τους νέους της πόλης ώστε ν’ αντιταχθούν σε όσα τους επιβάλλουν.
Σκηνοθεσία:
Herbert Ross
Κύριοι Ρόλοι:
Kevin Bacon … Ren McCormack
Lori Singer … Ariel Moore
John Lithgow … αιδεσιμότατος Shaw Moore
Dianne Wiest … Vi Moore
Chris Penn … Willard Hewitt
Sarah Jessica Parker … Rusty Rodriguez
John Laughlin … Woody
Frances Lee McCain … Ethel McCormack
Jim Youngs … Chuck Cranston
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dean Pitchford
Παραγωγή: Lewis J. Rachmil, Craig Zadan
Φωτογραφία: Ric Waite
Μοντάζ: Paul Hirsch
Σκηνικά: Ron Hobbs
Κοστούμια: Gloria Gresham
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Footloose
- Ελληνικός Τίτλος: Φουτ Λους
- Εναλλακτικός Ελλ. Ελληνικός Τίτλος: Φουτλούζ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Footloose (2011)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (Footloose και Let’s Hear It for the Boy).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Footloose).
Παραλειπόμενα
- Την ιδέα για την ταινία την είχε το 1979 ο Dean Pitchford, βραβευμένος με Όσκαρ στιχουργός, και βρήκε σύμμαχο το 1981 την 20th Century Fox. Παρότι ο Pitchford έγραψε για το φιλμ το πρώτο του σενάριο μαζί με στίχους για τραγούδια, η Fox το έβαλε στο συρτάρι. Έτσι τον επόμενο χρόνο το αγόρασε η Paramount Pictures.
- Οι αρχικές διαπραγματεύσεις με τον Herbert Ross διακόπηκαν, με τον Michael Cimino να προσλαμβάνεται για να το σκηνοθετήσει. Αφού όμως εργάστηκε έναν μήνα για την ταινία, η Paramount τον απέλυσε, θεωρώντας υπερβολικές τις απαιτήσεις του, όπως την αύξηση του μπάτζετ. Έτσι, επέστρεψε στον Ross που είπε το ναι.
- Ο Tom Cruise είχε εντυπωσιάσει τους υπεύθυνους του κάστινγκ με τη χορευτική του επίδειξη στο Οι Σκοτεινές Μπίζνες ενός Πρωτάρη, και τον ήθελαν για Ρεν, αλλά την ίδια εποχή ήταν απασχολημένος με το Ο Ασυγκράτητος.
- Ο Rob Lowe πέρασε τρεις φορές από οντισιόν με επιτυχία, αλλά ένας τραυματισμός δεν τον άφησε να πάρει τον πρώτο ρόλο.
- Ο Bacon προτίμησε να δοκιμάσει την τύχη του εδώ, αντί του στρωμένου για αυτόν ρόλου στο Κριστίν του John Carpenter.
- Η Madonna πέρασε από οντισιόν για την Άριελ. Για τον ίδιο ρόλο προορίζονταν η Daryl Hannah, αλλά προτίμησε τη Γοργόνα. Στα υπόψιν υπήρχε όμως μια μικρή παρέλαση ονομάτων: Elizabeth McGovern, Melanie Griffith, Michelle Pfeiffer, Jamie Lee Curtis, Rosanna Arquette, Meg Tilly, Julia Louis-Dreyfus, Heather Locklear, Meg Ryan, Jennifer Jason Leigh, Jodie Foster, Phoebe Cates, Tatum O’Neal, Bridget Fonda, Lori Loughlin, Diane Lane και Brooke Shields.
- Πρώτος ουσιαστικός ρόλος για τη Sarah Jessica Parker, και δεύτερη ταινία της στο σύνολο.
- Για τη σκηνή χορού στην αποθήκη, ο Bacon είχε τέσσερις αντικαταστάτες.
- Η απαγόρευση χορού ήρθε ως έμπνευση από την πόλη Έλμορ στην Οκλαχόμα, που από το 1898 θεωρούσε ότι η κατάργησή του δια νόμου θα σταματούσε τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Αλλά και το 1981, η μικρή πόλη Λίντεν στην πολιτεία της Ουάσιγκτον έπραξε με το ίδιο σκεπτικό, με τους κάτοικους της να θεωρούν ότι δεν ήταν σύμπτωση το θέμα της ταινίας.
- Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Κοστίζοντας 8,2 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 80 μόνο στις ΗΠΑ.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το σάουντρακ ήταν ένα από τα πλέον πετυχημένα της δεκαετίας, φτάνοντας στο νούμερο 1 των ΗΠΑ (9 φορές πλατινένιο). Μέσα από αυτό ξεπήδησαν δύο νούμερο 1 επιτυχίες, το Footloose (Kenny Loggins) και το Let’s Hear It for the Boy (Deniece Williams). Στο νούμερο 7 κατέληξε το Almost Paradise (Love Theme from Footloose) (Mike Reno και Ann Wilson), ενώ γνωστά έγιναν και τα Dancing in the Sheets (Shalamar), I’m Free (Heaven Helps the Man) (Kenny Loggins), Somebody’s Eyes (Karla Bonoff) και Never (Moving Pictures). Επίσης, εδώ πρωτοακούγεται το Holding Out for a Hero με την Bonnie Tyler, που τότε έφτασε στο 34 των ΗΠΑ, αλλά διαχρονικά ξεπέρασε τη φήμη των υπολοίπων του δίσκου.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 26/12/2010
Η ταινία προσπαθεί να κινηθεί σε τρία επίπεδα. Μια σύγκρουση στην πόλη για το ροκ εν’ρολ, μια απόδοση μοντέρνων τύπων, και μια πρόταση για μουσικά βίντεο-κλιπ. Αυτά τα τρία δένονται όπως-όπως, και μοιάζει σαν όλο το φιλμ να ήταν μια δικαιολογία για τα κλιπ και τα τραγούδια, που όντως έχουν όλη τη λάμψη και την παραγωγή που τους πρέπει. Ο αυστηρός ιερέας που έχει εξοβελίσει το ροκ από τη μικρή πόλη, συγκρουόμενος σε θέματα ηθικής και με την κόρη του, κάνει στροφή 180 μοιρών, έτσι για να πάμε παρακάτω στο στόρι, και η κόρη προβάλλεται ως ατίθαση με κάτι αναληθοφανείς παλαβομάρες. Ο Κέβιν Μπέικον, βέβαια, στον ρόλο του Ρεν, συμπαθής. Πάντως, το φιλμ άρεσε στη νεολαία, μέσα σε μια δεκαετία που της άνηκε.
Βαθμολογία: