Αντίο Παλλακίδα μου

Κίνα, 1924. Μια ιερόδουλη δεν βλέπει άλλη επιλογή από το να αφήσει τον ντροπαλό της γιο, Ντουζί, στην σχολή της Όπερας του Πεκίνου. Ο Σιτού, ένα μεγαλύτερο αγόρι, λυπάται τον μικρό Ντουζί, αφού ο δάσκαλος Γκουάν διοικεί την σχολή με σκληρότητα. Τα παιδιά φτάνουν ακόμα και να σκεφτούν την αυτοκτονία, αφού δέρνονται για το παραμικρό παράπτωμα, όπως όταν ξεχνούν κάποιες λέξεις του κειμένου. Τα δύο παιδιά, όμως, που πλέον έχουν γίνει κολλητοί φίλοι, έχουν ταλέντο και μπορούν να γίνουν μεγάλοι ηθοποιοί. Ο Ντουζί ζητά περισσότερα από μια απλή φιλία, αλλά ο Σιτού τον απορρίπτει. Η φιλία τους αρχίζει να έχει τριγμούς από τη στιγμή που η παλλακίδα Ζουξιάν εκμεταλλεύεται τον Σιτού και για να ξεφύγει από το πορνείο, τον αναγκάζει να την παντρευτεί. Τα χρόνια περνάνε, η πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει τελείως και οι δύο φίλοι παραμένουν κοντά. Μπορεί η φιλία τους όμως να διατηρηθεί για πάντα;

Σκηνοθεσία:

Kaige Chen

Κύριοι Ρόλοι:

Leslie Cheung … Cheng Dieyi (Douzi)

Fengyi Zhang … Duan Xiaolou (Shitou)

Gong Li … Juxian

Qi Lu … δάσκαλος Guan

You Ge … δάσκαλος Yuan Shiqing

Da Ying … Na Kun

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pik-Wah Lee, Wei Lu

Παραγωγή: Feng Hsu

Μουσική: Jiping Zhao

Φωτογραφία: Changwei Gu

Μοντάζ: Xiaonan Pei

Σκηνικά: Yuhe Yang, Zhanjia Yang

Κοστούμια: Changmin Chen

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Ba Wang Bie Ji
• Ελληνικός Τίτλος: Αντίο Παλλακίδα μου
• Διεθνής Τίτλος: Farewell My Concubine

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Farewell My Concubine της Pik-Wah Lee.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (Κίνα) και φωτογραφίας.
• Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
• Βραβείο Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
• Χρυσός Φοίνικας και βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Κανών.

Παραλειπόμενα

• Ο Chen Kaige είχε μια πρώτη επαφή με το μυθιστόρημα της Pik-Wah Lee (Lilian Lee) το 1988, και παρότι βρήκε δυνατή την ιστορία, πρόσεξε ότι το συναισθηματικό υπόστρωμα ήταν κάπως “λεπτό”. Αφού ήρθε σε συνάντηση με τη συγγραφέα, συμφώνησαν να το μετατρέψουν σε σενάριο μαζί με τον Lu Wei, και μια πρώτη εκδοχή ήταν έτοιμη το 1991. Μία σημαντική αλλαγή που επέφερε ο Kaige ήταν η ενίσχυση των πολιτικών αναφορών, κάτι το σύνηθες για δημιουργό της Πέμπτης Γενιάς.
• Ο Jackie Chan ήτανο  πρώτος υποψήφιος για τον Ντουζί, αλλά αρνήθηκε τη συμμετοχή του. Ακολούθως ο John Lone προσπάθησε να πάρει τον ρόλο, αλλά προέκυψαν προβλήματα με το συμβόλαιο του. Τελικά επιλέχτηκε ο Leslie Cheung από το Χονγκ Κονγκ, με το σκεπτικό ότι προέρχονταν από έναν εμπορικό χώρο, αυτόν της δράσης, και θα τραβούσε το κοινό, αφού τα δράματα δεν είχαν εμπορική απήχηση στην Κίνα.
• Παρότι αναφέρεται ότι είναι η πρώτη φορά που ο Leslie Cheung μιλάει μανδαρινικά σε μια ταινία (αντί καντονεζικών), ούτε εδώ μίλησε επί της ουσίας, μια και είναι ντουμπλαρισμένος (με την εξαίρεση δύο σκηνών, όπου δεν ακούγεται καλά).
• Πρώτη μεγάλη διεθνής επιτυχία για την Gong Li, δίχως τον Zhang Yimou στη σκηνοθεσία.
• Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Κίνα, αλλά λίγες εβδομάδες μετά η επιτροπής λογοκρισίας του κομουνιστικού κόμματος αποφάσισε να την απαγορεύσει μέχρι να γίνουν σημαντικές περικοπές. Λόγω της επικράτησης της ταινίας στις Κάνες (μαζί με το Μαθήματα Πιάνου), αυτό οδήγησε σε διεθνή κατακραυγή, με την επίσημη Κίνα να μη θέλει κάτι τέτοιο λόγω της υποψηφιότητας της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000. Έτσι, η ταινία επέστρεψε στις αίθουσες, αν και πλέον έλειπαν 14 λεπτά. Η ειρωνεία ήταν ότι και για την προβολή της στο αμερικανικό κοινό, ο Harvey Weinstein με τη Miramax Films κυκλοφόρησαν μια εκδοχή 157 λεπτών.
• Θεωρήθηκε εξαρχής μια ταινία πρότυπο για την Πέμπτη Γενιά των κινέζων κινηματογραφιστών, αλλά και μία από τις καλύτερες κινεζικές όλων των εποχών.