Φανταστικά Ζώα και Πού Βρίσκονται

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 17/11/2016

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1926. Ο μαγικοζωολόγος Newt Scamander έχει υπό την προστασία του μια μεγάλη ποικιλία μαγικών πλασμάτων και φιλοδοξεί να γράψει ένα βιβλίο που θα καταγράφει για αυτά πληροφορίες και λεπτομέρειες, και θα εξηγεί γιατί είναι απαραίτητο να προστατευτούν τα ζώα αυτά. Καταφτάνει στη Νέα Υόρκη με μια βαλίτσα γεμάτη από αυτά τα πλάσματα και όταν ένα από αυτά δραπετεύει, στην προσπάθεια του να το επανακτήσει, μπλέκει στα πόδια του κι έναν συνηθισμένο άνθρωπο χωρίς μαγικές ικανότητες, τον Jacob Kowalski. Όταν ύστερα από ένα μπέρδεμα στις βαλίτσες των δύο ανθρώπων ο Kowalski κατά λάθος θα απελευθερώσει κάποια από τα πλάσματα που βρίσκονται εκεί μέσα, ο Scamander, μαζί με τη βοήθεια της υπαλλήλου του Μαγικού Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Tina Goldstein θα ξεχυθούν σε μια αναζήτηση για να τα εντοπίσουν και να μην εκτεθούν στον πληθυσμό άνευ μαγικών ικανοτήτων της πόλης.

Υπάρχουν και κάποιες άλλες υποπλοκές στον σεναριακό ιστό που υφαίνει η J. K. Rowling στο σεναριακό ντεμπούτο της πένας της (εμπνευσμένο από δικό της βιβλίο φυσικά). Έχοντας στο σκηνοθετικό τιμόνι την ασφαλέστερη δυνατή επιλογή για μια ταινία βασισμένη στο σύμπαν του Harry Potter, που φιλοδοξεί μάλιστα να ξεκινήσει μια καινούρια σειρά έργων, τον David Yates που είχε γυρίσει τις τέσσερις τελευταίες ταινίες της εποποιίας του μικρού διοπτροφόρου μάγου (και ο οποίος ήταν ιδιαίτερα περιζήτητος φέτος όπως φαίνεται καθώς επιλέχθηκε και για το «Ο Θρύλος του Ταρζάν»), το «Φανταστικά Ζώα και Πού Βρίσκονται» μοιάζει να κατασκευάστηκε με μοναδικής ακρίβειας αυτοματισμούς προκειμένου να εκμαιεύσει το επιθυμητό από το στούντιο αποτέλεσμα ενός εύπεπτου λαϊκού θεάματος που θα λειτουργήσει ως εισαγωγή σε ένα ακόμη μαγικό σύμπαν. Αυτό ακριβώς είναι και το κύριο πρόβλημά του: μια συνταγή τόσο προβλέψιμη (πολλά set-piece, αρκετό χιούμορ, πολλά είτε περίεργα είτε χαριτωμένα πλάσματα, λίγο ρομάντζο, λίγο «σκοτάδι») που ακόμη κι αν σε τεχνικό επίπεδο πρόκειται περί πραγματικού επιτεύγματος (έξοχη αναπαράσταση εποχής και άκρως λειτουργικός συνδυασμός παραδοσιακά φτιαγμένης σκηνογραφίας με ψηφιακά εφέ) εντέλει δίνει την εντύπωση μιας κυνικής εμπορικής κατασκευής, αφαιρώντας πόντους από τη μαγεία και το δέος που θα επιθυμούσε να μεταδίδει ως αίσθηση στον θεατή. Γιατί η παραμυθένια ατμόσφαιρα που επικρατούσε σε αρκετές από τις ταινίες της σειράς του Harry Potter παρά τα επί μέρους ελαττώματά τους εδώ απουσιάζει, ίσως κι επειδή λείπει ένας μύθος με ανάλογο βάρος, με μανιχαϊστικές αναφορές περί πολέμου μεταξύ Φωτός και Σκότους. Ακόμη και προβληματισμοί που θίγονται εμμέσως όπως το πνεύμα οικολογίας (του οποίου αντιπρόσωπος στην ταινία είναι με τη στάση του ο Scamander) και η μισαλλοδοξία (μια εκ των υποπλοκών της ταινίας που περιλαμβάνει μια ομάδα ανθρώπων ονόματι Δεύτεροι Σαλεμίτες που κηρύττουν κατά της μαγείας) δεν αναπτύσσονται επαρκώς, επειδή η ταινία εστιάζει περισσότερο στο πώς θα απεικονίσει καλύτερα μια σκηνή δράσης ή πώς θα σπάσει καλύτερα πλάκα με το «ψάρι έξω από το νερό» χαρακτήρα του Kowalski, του οποίου το ρομάντζο με την αδερφή της Goldstein δεν πείθει καθόλου.

Περιέχονται ομολογουμένως αρκετές αποτελεσματικές σεκάνς γυρισμένες με πληθωρική φαντασία, για αυτό ίσως και να απογοητεύει η κλιμάκωση της ιστορίας που στερείται ελαφρώς της έντασης άλλων ανάλογων σκηνών μαγικών συγκρούσεων εντός του έργου. Έξυπνα η ταινία, ακριβώς επειδή έχει ως στόχο να εμπνεύσει και συνέχειες, δεν δίνει το «φουλ» των δυνατοτήτων της στο πιάτο προκειμένου να τις αναπτύξει στα έργα που θα ακολουθήσουν (για παράδειγμα ενώ υπονοείται εντόνως, ιδιαίτερα προς το τέλος, ένα ρομαντικό ενδιαφέρον μεταξύ των χαρακτήρων του Scamander και της Goldstein, αυτό δεν εκτονώνεται ποτέ, με το βλέμμα των Rowling και Yates προφανώς σε αυτά που θα έρθουν με τα σίκουελ), ταυτόχρονα όμως αποφάσεις σαν αυτές λαβώνουν τον βαθμό αυτονομίας της.

Σε γενικές γραμμές, μια ταινία συνταγής που στα σημεία καταφέρνει να διασκεδάσει και να κάνει να κυλήσει ένα χρονικό διάστημα λίγο πάνω από τις δύο ώρες ευχάριστα, αλλά όχι κάτι παραπάνω.

Βαθμολογία: