Ο 24χρονος εργαζόμενος πάνω σε κωδικούς της μεγαλύτερης εταιρίας ίντερνετ του κόσμου, ο Κάλεμπ, κερδίζει έναν διαγωνισμό για να περάσει μια εβδομάδα διακοπών στο ιδιωτικό βουνό του Νέιθαν, του εθελούσια αποξενωμένου διευθυντή της εταιρίας. Αλλά όταν ο Κάλεμπ καταφτάνει στην απομονωμένη περιοχή, ανακαλύπτει πως πρέπει να λάβει μέρος σε ένα πείραμα, στο οποίο πρέπει να αλληλεπιδράσει με το πρώτο αληθινό προϊόν τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο και κατοικεί στο σώμα ενός όμορφου ρομποτικού κοριτσιού.

Σκηνοθεσία:

Alex Garland

Κύριοι Ρόλοι:

Domhnall Gleeson … Caleb Smith

Alicia Vikander … Ava

Oscar Isaac … Nathan Bateman

Sonoya Mizuno … Kyoko

Gana Bayarsaikhan … Jade

Corey Johnson … Jay

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Alex Garland

Παραγωγή: Andrew Macdonald, Allon Reich

Μουσική: Geoff Barrow, Ben Salisbury

Φωτογραφία: Rob Hardy

Μοντάζ: Mark Day

Σκηνικά: Mark Digby

Κοστούμια: Sammy Sheldon

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Ex Machina
  • Ελληνικός Τίτλος: Από Μηχανής

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ ειδικών εφέ. Υποψήφιο για αυθεντικό σενάριο.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου γυναικείου ρόλου (Alicia Vikander).
  • Υποψήφιο για καλύτερη βρετανική ταινία, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Alicia Vikander), σενάριο, ειδικά εφέ και πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό στα Bafta.
  • Υποψήφιο για γυναικεία ερμηνεία (Alicia Vikander) και σενάριο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.

Παραλειπόμενα

  • Η βάση της ύπαρξης της ταινίας έχει ρίζες όταν ο Garland ήταν ακόμα 11-12 ετών. Τότε είχε κάνει τα πρώτα σημαντικά βήματα στο νέο του κομπιούτερ, πιστεύοντας ότι αυτό είχε δικό του αυτόνομο νου. Μετά από κάποια χρόνια, ακολούθησαν κουβέντες που έκανε με έναν φίλο, ειδικευμένο στη νευρο-επιστήμη, που υποστήριζε ότι οι μηχανές δεν θα αποκτούσαν ποτέ συναίσθηση. Αναζητώντας ο Garland τις δικές του απαντήσεις, διάβασε πολλά βιβλία πάνω στο θέμα. Ένα βιβλίο του καθηγητή Murray Shanahan ήταν αυτό που του έφερε την κατάλληλη επιφοίτηση. Αυτό συνέβη το 2011, με τον δημιουργό να αφήνει εκεί την ιδέα και να την πιάνει ξανά και οριστικά το 2013.
  • Μετά από σημαντική πορεία στο μυθιστόρημα και το σενάριο, εδώ έκανε ο Alex Garland το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
  • Ο Murray Shanahan μοιράστηκε με τον Δρ. Adam Rutherford τη θέση του επιστημονικού σύμβουλου της παραγωγής.
  • Η Felicity Jones ήταν στα υπόψιν για τον ρόλο της Άβα.
  • Ο Oscar Isaac βάσισε την ερμηνεία του στον σκακιστή Bobby Fischer και τον Stanley Kubrick, τους οποίους και κατονόμασε ως μυστηριώδεις ιδιοφυίες.
  • Τα γυρίσματα κράτησαν 4 εβδομάδες, μοιρασμένα ανάμεσα στα στούντιο Pinewood και σε ξενοδοχείο της Νορβηγίας. Αυτά έγιναν με κάμερες 4K ευκρίνειας, και με τη χρήση 15 χιλιάδων συμβατικών λαμπών για τον πρωτότυπα επιθυμητό φωτισμό.
  • Ανάμεσα στα 800 πλάνα ειδικών εφέ, τα 350 από αυτά αφορούσαν ρομπότ. Όλα τα εφέ προστέθηκαν μετά το πέρας των γυρισμάτων, που έγιναν σαν εκείνα μιας συμβατικής ταινίας.
  • Η ταινία είχε πολύ χαμηλό μπάτζετ για το είδος της, κάτι που ήταν και η επιθυμία του Garland ώστε να έχει απόλυτη δημιουργική ελευθερία. Κόστισε 15 εκατομμύρια δολάρια, πετυχαίνοντας να εισπράξει από τα ταμεία 36,9. Αξιοσημείωτο είναι ότι επικράτησε στα Όσκαρ, στην κατηγορία των ειδικών εφέ, με την πιο “φτωχή” συνυποψήφια ταινία να έχει 135 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 19/10/2017

Να που έκρυβε το σκηνοθετικό δαιμόνιο μέσα του ο Alex Garland, παρουσιάζοντας μια εύστροφη παραβολή πάνω στη δημιουργία. Μια παραβολή που αν την αντιπαραθέσεις με την ιστορία της γένεσης, μπορείς να σκεφτείς διαφορετικά τα ήδη γραμμένα. Ο βρετανός στήνει μονάχα τρεις χαρακτήρες σε ένα αφαιρετικό φόντο, με στόχο να επικεντρώσει τον θεατή στα επί του κειμένου και να δημιουργήσει μια εντύπωση αλλότριου περιβάλλοντος. Παράλληλα, ενώ ο sci-fi χαρακτήρας είναι δοτικός, διατηρείται μια αίσθηση από b-movie, που σε σημεία μοιάζει λιγάκι επιτηδευμένη, μια και η κάμερα του Garland έχει όρια δημιουργικότητας. Το συγκεκριμένο βέβαια κάποιους θα τους ενθουσιάσει, αφού δεν μοιάζει με τη συνηθισμένη ταινία του είδους, αλλά μπαίνει (ηθελημένα;) σε σύγκριση με πολύ μεγάλες στιγμές της επιστημονικής φαντασίας κι εκεί δημιουργείται το θέμα.

Το σενάριο δεν επενδύει τόσο στην έννοια ανθρώπου-δημιουργού-θεού, και καλά κάνει, αφού αυτό έχει ήδη εξαντληθεί και δεν είχε επί του πρακτέου να πει περισσότερα. Επιμένει όμως στο κατά πόσο μπορούμε να αισθανθούμε την τεχνική νοημοσύνη ως κάτι ισοδύναμο με τον άνθρωπο, κάτι που με τη σωστή μορφή θα μπορούσε να συμβιώσει ανάμεσα μας. Με άμεση αναφορική χρήση του Σπηλαίου του Πλάτωνα, οι απαντήσεις που δίνει το έργο δεν είναι διόλου αμελητέες, απλά θα ήθελαν εντονότερη προέκταση. Ίσως εδώ τη ζημιά την κάνει το κατεστημένο πλέον στυλ, που θέλει μια πνευματική ταινία να εμπεριέχει ένα μυστήριο. Διόλου κακό, αλλά χάνεται μαζί και χρόνος από πολύτιμο διάλογο. Οι τρεις χαρακτήρες (συν ένας σιωπηλός ως μπαλαντέρ για την εξέλιξη της πλοκής) είναι σωστά δουλεμένοι, δίχως εκπλήξεις, αλλά ταιριάζουν τα λόγια τους με την ψυχολογική εικόνα που τους χτίζει ο σκηνοθέτης. Οι ερμηνείες δεν υποδεικνύουν εξτρά απαιτήσεις, αλλά τόσο της Alicia Vikander, όσο και του Oscar Isaac είναι αξιομνημόνευτες.

Βασικά, η ταινία είναι καλή, πέρα από συζήτηση. Απλά ανεβάζει πολύ τον πήχη και ο Garland δεν έχει την απαιτούμενη προϋπηρεσία για να τον υπερπηδήσει. Είναι μαζί κι ένα κράμα υπέρμετρης αυτοπεποίθησης από μεριάς του, με σεμνότητα όμως στα υλικά του. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μονοπάτι, μια και είναι έτοιμος να συμπληρώσει τα κενά για τη δημιουργία κάτι ακόμα σπουδαιότερου.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *