Τα Μυστήρια του Ιερώνυμου Μπος
- El Bosco. El Jardín de los Sueños
- Bosch, the Garden of Dreams
- 2016
- Ισπανία
- Ισπανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Μανδαρινικά, Πορτογαλικά
- Ντοκιμαντέρ
- 20 Απριλίου 2017
Σαν ένα μυστήριο μέσα σε μυστήριο, ο πίνακας του Ιερώνυμου Μπος «Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων» είναι τόσο διάσημος, όσο και γέννημα ίντριγκας. Το 2017, ο κόσμος γιόρταζε την πέμπτη του εκατονταετηρίδα. Παρότι μοναδικές εικόνες βρίσκονται σε αποκλειστικότητα στο μουσείο Πράντο, η ταινία προσπαθεί να εξερευνήσει τις αναπάντητες ερωτήσεις πάνω στον ίδιο τον πίνακα, και να εξηγήσει την έμπνευση που αυτός προκάλεσε σε συγγραφείς, ζωγράφους και μουσικούς ανά τον πλανήτη.
Σκηνοθεσία:
Jose Luis Lopez-Linares
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Cristina Otero
Παραγωγή: Guy Amon, Stephane Sorlat
Φωτογραφία: Jose Luis Lopez-Linares
Μοντάζ: Pablo Blanco Guzman, Sergio Deustua Jochamowitz, Cristina Otero Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: El Bosco. El Jardin de los Suenos
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Μυστήρια του Ιερώνυμου Μπος
- Διεθνής Τίτλος: Bosch, the Garden of Dreams
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερο ντοκιμαντέρ στα Goya.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Στο σάουντρακ ακούγονται κομμάτια από συνθέσεις των Olafur Arnalds, Arvo Part και Johann Sebastian Bach.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 12/4/2017
Η παράξενη ζωγραφική του Μπος (1450-1516) -σουρεαλισμός 500 χρόνια πριν τον σουρεαλισμό- δεν ήταν ακριβώς παρθενογένεση. Σ` όλο τον Μεσαίωνα, οι καλλιγράφοι-εικονογράφοι στόλιζαν τις σελίδες των χειρόγραφων όχι μόνο με απεικονίσεις μαχών ή σκηνών απ` την Αγία Γραφή ή έστω διακοσμητικές περικοκλάδες, αλλά και με χιουμοριστικές παραστάσεις όπως όρθιοι γάιδαροι ντυμένοι καρδινάλιοι, αναβάτες παράξενων ζώων, κονταρομαχίες λαγών, άνθρωποι σαλιγκάρια, καρποί-πέη που κόβουν οι κυρίες κ.α. Το ιδιαίτερο με τον ολλανδό ζωγράφο είναι ότι τα μεγάλα αφηγηματικά τρίπτυχά του (που τότε συνήθως περιστρέφονταν γύρω από θέματα Κόλασης, Καθαρτήριου και Παράδεισου) δομούνται εξολοκλήρου πάνω στο παράλογο, αφήνοντας τούς απλούς θεατές και τους διανοούμενους όλων των εποχών να βγάζουν δεκάδες διαφορετικά συμπεράσματα. Είναι μια φαντασία περί των κινδύνων που κρύβουν οι απολαύσεις; Είναι μια παρωδία της χριστιανικής ηθικής; Το σίγουρο είναι ότι το έργο αποπνέει μια αίσθηση αχαλίνωτης ελευθερίας κι αισθησιασμού και ταυτόχρονα σκληρότητας και πόνου, που παρασύρει, αιχμαλωτίζει τον θεατή, από τους αιώνες του σκοταδισμού μέχρι σήμερα, κι ας είμαστε εθισμένοι σε εικόνες σεξ και βίας. Τα ποικίλα αφηγηματικά περιστατικά του τρίπτυχου επιτρέπουν στον -κυρίως ντοκιμαντερίστα- σκηνοθέτη και φωτογράφο Χοσέ Λόπεζ-Λιναρές να αφηγηθεί κι αυτός με την κάμερα εστιάζοντας σε σημεία, μοντάροντας νοήματα και συνδυάζοντας το «οδοιπορικό» με σχόλια από συγγραφείς, χορογράφους, μουσικούς, εικαστικούς όπως οι Ορχάν Παμούκ, Σάλμαν Ρούσντι κ.α. αντιμέτωπους με το έργο.
Σε γενικές γραμμές, είναι μια άρτια ακαδημαϊκή δουλειά που λόγω θέματος την απολαμβάνεις χωρίς να κουραστείς στη μιάμιση ώρα της διάρκειάς της. Είναι η τέταρτη φορά τα τελευταία χρόνια που μια ταινία, ντοκιμαντέρ, δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασίας έχει να κάνει με διάσημο πίνακα. Το «Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι» του Πίτερ Βέμπερ (πίνακας του Βερμίρ) το 2003, η «Νυχτερινή Περίπολος» του Πίτερ Γκρίναγουεϊ (πίνακας του Ρέμπραντ) το 2007, το «Ο Μύλος και ο Σταυρός» του Λεχ Μαγιέφσκι (πίνακας του Μπρύγκελ) το 2011 και το παρόν φιλμ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
