Eat Pray Love
- Eat Pray Love
- 2010
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιταλικά, Πορτογαλικά
- Αισθηματική, Βιογραφία, Δραματική
- 07 Οκτωβρίου 2010
H Λιζ Γκίλμπερτ στα τριάντα της είχε όλα όσα θα επιθυμούσε μια σύγχρονη γυναίκα: έναν σύζυγο, ένα ωραίο σπίτι, μια πετυχημένη καριέρα. Όμως, όπως και πολλές άλλες, ένιωθε χαμένη, μπερδεμένη προσπαθώντας να βρει τι πραγματικά ήθελε στη ζωή της. Με φρέσκο το διαζύγιο της και τον εαυτό της μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι στη ζωή της, η Λιζ αποφασίζει να ταρακουνήσει τα νερά. Ξεκινάει για ένα ταξίδι στον κόσμο, αναζητώντας τα τρία πράγματα που της λείπουν περισσότερο: την απόλαυση, την πίστη και την ισορροπία. Στην Ιταλία ανακαλύπτει την αληθινή ευχαρίστηση στο φαγητό, τη δύναμη της προσευχής στην Ινδία, και εντελώς αναπάντεχα, την εσωτερική ηρεμία και ισορροπία της αληθινής αγάπης στο Μπαλί.
Σκηνοθεσία:
Ryan Murphy
Κύριοι Ρόλοι:
Julia Roberts … Elizabeth ‘Liz’ Gilbert
Javier Bardem … Felipe
James Franco … David Piccolo
Richard Jenkins … Richard
Viola Davis … Delia Shiraz
Billy Crudup … Stephen
Sophie Thompson … Corella
Mike O’Malley … Andy Shiraz
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ryan Murphy, Jennifer Salt
Παραγωγή: Dede Gardner
Μουσική: Dario Marianelli
Φωτογραφία: Robert Richardson
Μοντάζ: Bradley Buecker
Σκηνικά: Bill Groom
Κοστούμια: Michael Dennison
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Eat Pray Love
- Ελληνικός Τίτλος: Eat Pray Love
Σεναριακή Πηγή
- Αυτοβιογραφία: Eat Pray Love της Elizabeth Gilbert.
Παραλειπόμενα
- Κατασκευάστηκαν πάνω από 400 αντικείμενα προς πώληση, με την ευκαιρία της ταινίας. Από κοσμήματα και αρώματα, μέχρι έπιπλα και μηχανή του τζελάτο. Όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα, το κανάλι Home Shopping Network μετέδιδε αποκλειστικά αυτά τα προϊόντα επί 72 συνεχόμενες ώρες. Η όλη ιδέα κριτικαρίστηκε έντονα στις ΗΠΑ.
- Η Julia Roberts αποδέχτηκε να ταξιδέψει για γυρίσματα στο Μπαλί, με την προϋπόθεση πως θα έπαιρνε μαζί όλη της την οικογένεια.
- Η πρωταγωνίστρια έκανε πρόταση στον φίλο της, Garry Marshall, να το αναλάβει, αλλά εκείνος δεν μπορούσε να ταξιδέψει εκτός ΗΠΑ για γυρίσματα.
- Στη Βραζιλία έγινε έντονη κριτική επί της επιλογής του Javier Bardem, και συγκεκριμένα για το ότι δεν μπορούσε να προφέρει σωστά τα πορτογαλικά.
- Η δημοσιότητα του μπεστ-σέλερ της Elizabeth Gilbert αποδείχτηκε χρυσή, κι ενώ η ταινία δεν τα κατάφερε στις κριτικές, έβγαλε κέρδη 204,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Το κόστος ήταν στα 60.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/10/2010
Πρέπει να παραδεχτώ πως κατά τη διάρκεια της θέασης μού περνούσαν πολλές σκέψεις. Καμία όμως από αυτές που λογικά θα ήθελε η ίδια η ταινία, αλλά πάνω στο ποιόν της. Αν κάτι ενοχλεί εξαρχής είναι η παντελής έλλειψη νόστιμου ήμαρ. Σε κανένα σημείο δεν σου δίνει λόγους να την παρακολουθείς. Έχει την ψυχολογία ενός ταξιδιωτικού οδηγού, έστω και καλογραμμένου. Κι όμως, η τεχνική του Murphy υπονοεί προσπάθεια για το διαφορετικό, και δεν νομίζω ότι θα έριχνα σε αυτόν τις περισσότερες ευθύνες. Το τρανό πρόβλημα είναι στο κείμενο. Ανυπαρξία εσωτερισμού, παρά τις πομπώδεις κουβέντες που ειπώνονται με περισσή, αμερικανικού τύπου, επιτήδευση.
Αν αγωνιάτε για την Julia Roberts, αυτή είναι μια χαρά. Κάνει αυτό που ονομάζεται οσκαρική ερμηνεία, χωρίς να παρουσιάζει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί από αυτήν. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες στον Καιάδα. Η ταινία χωρίζεται σε κεφάλαια. Το πρώτο περνάει σε ύφος θεατρικής παράστασης που αλλάζει τάχιστα τα σκηνικά της, και πάμε στο δεύτερο μέρος, στην Ιταλία. Εδώ η ταινία έχει αρετές, επειδή αποκτά έναν εύθυμο τόνο που μας λέει πως αν ήταν κομεντί θα ήταν μια χαρά. Από κει και πέρα το χάος. Από το σημείο που πατάμε Ινδία πέφτει ένα μπλακ-άουτ κι ακυρώνονται οι όποιες θετικές εντυπώσεις. Η ταινία μηδενίζεται και μένουμε να τραβάμε τα μαλλιά μας. Η είσοδος του Bardem δεν κάνει τη μεγάλη διαφορά (το αντίθετο κιόλας) και η έντονη εντύπωση που σου μένει κατά το φινάλε είναι… «βαρετό».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
