
Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα
- Dheepan
- 2015
- Γαλλία
- Ταμίλ, Αγγλικά, Γαλλικά
- Αστυνομική, Δραματική, Δραματικό Θρίλερ
- 19 Νοεμβρίου 2015
Για να αποδράσουν από τον εμφύλιο πόλεμο στη Σρι Λάνκα, ένας πρώην στρατιώτης των Τίγρεων του Ταμίλ, μια νεαρή γυναίκα κι ένα κορίτσι, παριστάνουν την οικογένεια. Καταλήγουν λίγο έξω από το Παρίσι. Πρέπει να χτίσουν μια νέα ζωή μαζί, παρόλο που είναι παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Σκηνοθεσία:
Jacques Audiard
Κύριοι Ρόλοι:
Jesuthasan Antonythasan … Dheepan/Sivadhasan
Kalieaswari Srinivasan … Yalini
Claudine Vinasithamby … Illayaal
Vincent Rottiers … Brahim
Marc Zinga … Youssouf
Faouzi Bensaidi … Κος Habib
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jacques Audiard, Thomas Bidegain, Noe Debre
Παραγωγή: Jacques Audiard, Pascal Caucheteux, Gregoire Sorlat
Μουσική: Nicolas Jaar
Φωτογραφία: Eponine Momenceau
Μοντάζ: Juliette Welfling
Σκηνικά: Michel Barthelemy
Κοστούμια: Chattoune
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Dheepan
- Ελληνικός Τίτλος: Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ των Κανών.
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Jesuthasan Antonythasan), δεύτερο αντρικό ρόλο (Vincent Rottiers), σενάριο, φωτογραφία, μοντάζ και ήχο στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Είναι εν μέρει επηρεασμένο από τις Περσικές Επιστολές (1721) του Montesquieu. Το ίδιο ήταν και τα Αδέσποτα Σκυλιά του Sam Peckinpah, που επίσης επηρέασαν τον δημιουργό.
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο πρωταγωνιστής Jesuthasan Antonythasan είχε το ελεύθερο να κάνει υποδείξεις περί της ακρίβειας όσων λέγονται για τους Ταμίλ. Κι αυτό επειδή όταν ήταν παιδί υπήρξε και αληθινά στρατιώτης των Τίγρεων του Ταμίλ.
- Πρώτη ταινία για τις συμπρωταγωνίστριες Kalieaswari Srinivasan και Claudine Vinasithamby. Αλλά και ο Jesuthasan Antonythasan είχε μόνο μία μικρή εμφάνιση σε ινδική ταινία του 2011.
- Η αναγγελία του Χρυσού Φοίνικα στις Κάνες, με προέδρους εκείνη τη χρονιά τους αδελφούς Coen, συνοδεύτηκε ταυτόχρονα από ενθουσιασμό και γιουχαΐσματα.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 16/11/2015
Η ταινία που έφυγε από το φεστιβάλ των Κανών με τον Χρυσό Φοίνικα, ακολουθεί το δράμα μιας ιδιότυπης οικογένειας που αφήνει την ταραχώδη Σρι Λάνκα, με την ελπίδα ότι θα βρει τη θαλπωρή στη γαλλική πρωτεύουσα. Η μοίρα ενώνει τρεις άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, τον Ντιπάν, έναν πρώην «τίγρη Ταμίλ», τη Γιαλίνι, μια 30χρονη γυναίκα, και την Ιλαγιάλ, ένα νεαρό κορίτσι, που στην προσπάθειά τους να αποδράσουν από τον εμφύλιο στη Σρι Λάνκα, θα αναγκαστούν να παραστήσουν την οικογένεια. Παρόλο που μετά βίας γνωρίζονται, καταλήγουν να μένουν όλοι μαζί σε ένα γκέτο παρανομίας κι εγκληματικότητας, στα φτωχά προάστια του Παρισιού, όπου προσπαθούν να χτίσουν μια νέα ζωή. Ο Ντιπάν βρίσκει δουλειά ως επιστάτης στο οικοδομικό συγκρότημα, η Γιαλίνι ως οικιακή βοηθός σε ένα από τα διαμερίσματα και η Ιλαγιάλ ξεκινά σχολείο. Κάπως έτσι, δημιουργείται και στους τρεις, η παραίσθηση μιας φυσιολογικής οικογενειακής ζωής, σε έναν τόπο μακριά από τον εφιάλτη του εμφυλίου. Σύντομα, όμως, ο Ντιπάν θα διαπιστώσει ότι η βία δεν γνωρίζει σύνορα, γεγονός που θα πυροδοτήσει ξανά τις άμυνές του, υπενθυμίζοντάς του το βαθύ ένστικτο επιβίωσης που κατέχει από τις μέρες που ήταν πολεμιστής.
Ο Ζακ Οντιάρ μεταφέρει τους ήρωές του από την κόλαση του εμφυλίου στην ουτοπική Δύση, εστιάζοντας στα αμήχανα βλέμματά τους απέναντι σε μια διαφορετική κουλτούρα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Παράλληλα, καταγράφει την καθημερινότητά τους, καθώς εκτός από το πρωτόγνωρο γι` αυτούς περιβάλλον, συμμετέχουν άθελά τους σε ένα ιδιαίτερο κοινωνικό πείραμα, παριστάνοντας την οικογένεια και ζώντας κάτω από την ίδια στέγη. Μέσα από τα μάτια τους, ο θεατής γνωρίζει τις εφιαλτικές μέρες που έζησαν στην πατρίδα τους, την ανώμαλη προσγείωση στη δυτική πραγματικότητα, τις άβολες «οικογενειακές» στιγμές τους, αλλά και τη λαχτάρα τους για μια καινούργια, κανονική ζωή, ακόμα κι αν αυτή προέρχεται μέσα από μια ψευδαίσθηση. Με το βάρος να πέφτει στον πρωταγωνιστή της ταινίας, τον ήρωα του τίτλου Ντιπάν, δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη επιλογή από τον συγγραφέα, από τον ερασιτέχνη ηθοποιό και πολιτικό ακτιβιστή Τζεσουθασάν Αντονιθασάν, ο οποίος τυχαίνει να έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τον ρόλο που υποδύεται, καθώς υπηρέτησε στους Τίγρεις του Ταμίλ από τα 16 έως τα 19ά του χρόνια, για να φτάσει στη Γαλλία το 1993, όπου του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο. Εξίσου επιτυχημένο και το καστ που τον πλαισιώνει, που είχε την τύχη να δουλέψει στην παρθενική του κινηματογραφική εμφάνιση πάνω σ` ένα τόσο καλογραμμένο σενάριο που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα, υπό την υπόκρουση της μουσικής που υπογράφει ο Νίκολας Τζαρ.
Εμπνευσμένος εν μέρει από το βιβλίο «Περσικές Επιστολές» (1721) του Μοντεσκιέ, το οποίο περιγράφει με σατυρική διάθεση τη Γαλλία του 18ου αιώνα μέσα από τα μάτια δύο Περσών, ο Οντιάρ παραδίδει ένα προσφυγικό δράμα που αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ζήτημα με ωριμότητα, μέσα από την περιπετειώδη διαδρομή μιας αντισυμβατικής οικογένειας, προκαλώντας συμπάθεια και συγκίνηση, που συνεπαίρνει από τα πρώτα του λεπτά μέχρι το εκρηκτικό του τέλος.
Βαθμολογία: