Γλυκό Ψέμα (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Η 30χρονη Εμιλί διευθύνει ένα κομμωτήριο και προσφέρει ευχαρίστως συμβουλές σε πελάτες και φίλους. Δυστυχώς, το μόνο πρόσωπο που δεν μπορεί να βοηθήσει είναι η μητέρα της, Μαντί, που έχασε την επιθυμία της ζωής όταν ο σύζυγός της την εγκατέλειψε. Από την άλλη, ο Ζαν, που δουλεύει για την Εμιλί, είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της, αλλά η παθολογική συστολή του τον εμποδίζει να δείξει τα αισθήματά του. Τελικά αποφασίζει να ανοίξει την καρδιά του μ’ ένα ανώνυμο γράμμα. Αδιάφορη για το περιεχόμενό του και ανήσυχη για την μητέρα της, η Εμιλί συλλαμβάνει ένα τρελό σχέδιο: ν’ αλλάξει το όνομα του αποδέκτη και να το στείλει στη Μαντί, η οποία μετά από την κίνηση αυτή ξαναβρίσκει την όρεξη για ζωή και αρχίζει να ψάχνει καθημερινά το γραμματοκιβώτιό της…

Σκηνοθεσία:

Pierre Salvadori

Κύριοι Ρόλοι:

Audrey Tautou … Emilie Dandrieux

Nathalie Baye … Maddy Dandrieux

Sami Bouajila … Jean

Stephanie Lagarde … Sylvia

Judith Chemla … Paulette

Daniel Duval … Κος Dandrieux

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pierre Salvadori, Benoit Graffin

Παραγωγή: Philippe Martin

Μουσική: Philippe Eidel

Φωτογραφία: Gilles Henry

Μοντάζ: Isabelle Devinck

Σκηνικά: Philippe Cord’homme

Κοστούμια: Virginie Montel

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: De Vrais Mensonges
Ελληνικός Τίτλος: Γλυκό Ψέμα
Διεθνής Τίτλος: Beautiful Lies
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Full Treatment

Παραλειπόμενα

Δεύτερη συνεχόμενη συνεργασία του Pierre Salvadori με την Audrey Tautou, μετά το Κορίτσι για Σπίτι (2006).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/6/2011

Τον Pierre Salvadori τον έχω αδυναμία για καθαρά προσωπικούς λόγους (μη μου ζητάτε να κάθομαι να εξηγώ…), αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν μαθητή της παραδοσιακής γαλλικής κομεντί, που έχασε κάποια κρίσιμα μαθήματα. Εδώ δεν είναι και πολύ μακριά από τα Μετά από Σας, Κορίτσι για Σπίτι, τουλάχιστον υφολογικά. Έτσι, έχουμε μια γενικά διασκεδαστική ατμόσφαιρα κι ένα χαλαρό σινεμά που ευχαριστεί το κοινό του ακόμα κι αν δεν διεκδικεί φοίνικες. Αν ήταν να αποτραβήξεις κάτι ξεχωριστό από την ταινία, σίγουρα θα ήταν η Audrey Tautou, πάντα καλύτερη σε κωμικούς ρόλους, παρά στις μεγαλεπήβολες προσπάθειες της.

Το στόρι παραπέμπει στο παλιό γαλλικό θέατρο και την ιταλική οπερέτα, όπου το ένα μπέρδεμα διαδέχεται το επόμενο και οι χαρακτήρες μένουν εκτεθειμένοι από τις αδυναμίες τους. Κάποιες στιγμές, λες πως ο Salvadori είναι μαέστρος και σε αυτές, το χαμόγελο στο κερδίζει αβίαστα και πλουσιοπάροχα. Ως γενική εικόνα όμως, τα κλισέ είναι πολλά κι αβάστακτα, κι ένα γενικά πιο διαβασμένο σενάριο δεν θα έκανε κακό σε κανέναν. Ας κρατήσουμε, πάνω από όλα, ότι το έργο είναι φρέσκο και δροσερό, ιδανικό για καλοκαιρινές θεάσεις. Δεν είναι διόλου σύμπτωση που και τα δύο προηγούμενα φιλμ του σκηνοθέτη παίχτηκαν μέσα στο Καλοκαίρι…

Βαθμολογία: