X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής διάσωσης στο διάστημα, η Τζιν Γκρέι σχεδόν σκοτώνεται όταν δέχεται επίθεση από μια μυστηριώδη κοσμική δύναμη. Όταν επιστρέφει, η δύναμη αυτή την καθιστά όχι μόνο απίστευτα πιο ισχυρή, αλλά και πολύ πιο ασταθή. Παλεύοντας με τη νέα πλευρά του εαυτού της, η Τζιν εξαπολύει τις δυνάμεις της με τρόπους που δεν μπορεί ούτε να αντιληφθεί αλλά ούτε και να ελέγξει. Καθώς η Τζιν βγαίνει εκτός ελέγχου, πληγώνοντας έτσι και τα αγαπημένα της πρόσωπα, αρχίζει να ξετυλίγει τον ιστό που κρατά τους X-Men ενωμένους. Τώρα, με την οικογένειά τους να καταρρέει, πρέπει να βρουν έναν τρόπο να ενωθούν, όχι μόνο για να σώσουν την ψυχή της Τζιν, αλλά και για να σώσουν τον πλανήτη από εξωγήινες δυνάμεις που θέλουν να μετατρέψουν αυτή τη δύναμη σε όπλο ώστε να κυβερνήσουν τον γαλαξία.

Σκηνοθεσία:

Simon Kinberg

Κύριοι Ρόλοι:

Sophie Turner … Jean Grey/Phoenix

James McAvoy … Charles Xavier/Professor X

Michael Fassbender … Erik Lehnsherr/Magneto

Jennifer Lawrence … Raven Darkholme/Mystique

Nicholas Hoult … Hank McCoy/Beast

Tye Sheridan … Scott Summers/Cyclops

Alexandra Shipp … Ororo Munroe/Storm

Kodi Smit-McPhee … Kurt Wagner/Nightcrawler

Evan Peters … Peter Maximoff/Quicksilver

Jessica Chastain … Vuk

Scott Shepherd … John Grey

Halston Sage … Dazzler

Hannah Emily Anderson … Elaine Grey

Lamar Johnson … Match

Ato Essandoh … Jones

Brian d’Arcy James … ο πρόεδρος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Simon Kinberg

Παραγωγή: Todd Hallowell, Simon Kinberg, Hutch Parker, Lauren Shuler Donner

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: Mauro Fiore

Μοντάζ: Lee Smith

Σκηνικά: Claude Pare

Κοστούμια: Daniel Orlandi

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Dark Phoenix
Ελληνικός Τίτλος: X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας
Διεθνής Τίτλος: X-Men: Dark Phoenix

Άμεσοι Σύνδεσμοι

X-Men: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): X-Men των Jack Kirby, Stan Lee.
Σειρά κόμικς: The Dark Phoenix Saga των John Byrne, Chris Claremont, Dave Cockrum.

Παραλειπόμενα

Η ιδέα να παρεισφρήσει η σειρά στα κεφάλαια του The Dark Phoenix Saga ήταν μια σκέψη που είχε εξαρχής ο Bryan Singer, αλλά τον είχε μεταπείσει ο σεναριογράφος Zak Penn, λέγοντας του ότι είναι πολύ νωρίς να ασχοληθούν με αυτά. Η δε σκέψη να υπάρχει η ιστορία της Φοίνιξ ως μια παράλληλη με τις ταινίες, δυσαρέστησε τους φαν και τους κριτικούς. Όταν το 2014 το στόρι πήρε τα πράγματα από την αρχή, δόθηκε μαζί και η ευκαιρία της ανάδειξης της Dark Phoenix Saga. Η ηρωίδα έτσι συστήθηκε στο Απόκαλιψ, εξαρχής με τη μορφή της Sophie Turner.
Από τους πιο βασικούς σεναριογράφους του franchise, ο Simon Kinberg κυνήγησε και κατάφερε εδώ να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Πρώτη ταινία της σειράς που δεν θα υπάρχει πουθενά ο Λόγκαν/Γούλβεριν. Κι αυτό επειδή ο Jackman παραιτήθηκε από τον ρόλο.
Έσχατο μέρος της σειράς που αναμιγνύεται η Bad Hat Harry Productions, μια και τα σεξουαλικά σκάνδαλα κατά του Bryan Singer δεν γίνονταν να κρυφτούν. Και παρότι εδώ είναι στις παραγωγούς εταιρίες, δεν υπάρχει καθόλου η φίρμα στους τίτλους.
Φημολογούνταν ότι η Angelina Jolie θα παίξει τη Λιλάντρα.
Η Olivia Munn είχε δηλώσει πως θα επέστρεφε στον ρόλο της Psylocke, αλλά οι υποχρεώσεις που είχε με τον Κυνηγό δεν της το επέτρεψαν. Για παρόμοιους λόγους, η Lana Condor αποχώρησε την τελευταία στιγμή από τον ρόλο της Jubilee.
Ο Kinberg ζήτησε να δουλέψει εκ νέου το τρίτο κομμάτι της ταινίας, με τα επαναληπτικά γυρίσματα να ωθούν την ημερομηνία εξόδου σχεδόν έναν χρόνο αργότερα. Έτσι, η Dark Phoenix δεν έγινε η πρώτη υπερηρωίδα της Marvel όπως ήταν στον αρχικό προγραμματισμό, αφήνοντας την τιμή στην Captain Marvel.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Τα ταμεία δεν έφεραν καλές ειδήσεις. Το μπάτζετ ήταν στα 200 εκατομμύρια δολάρια, και τα έσοδα σταμάτησαν στα 252,4. Υπολογίστηκε ότι μαζί με τα έξοδα προώθησης, το στούντιο μπήκε μέσα 133 εκατομμύρια δολάρια. Κι ενώ έτσι ο Kinberg μιλούσε για την αρχή μιας τριλογίας, όλα ακυρώθηκαν.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Hans Zimmer είχε αποφασίσει να μην ξανασχοληθεί με ταινίες υπερηρώων, αλλά ο Simon Kinberg τον έπεισε να κάνει κι αυτή τη δουλειά.
Η Emeli Sande ερμηνεύει το Extraordinary Being, το τραγούδι της ταινίας.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 6/6/2019

Από τη μία, είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς, μέσα στην ομογενοποίηση που έχει επιφέρει το Marvel Cinematic Universe με τα αστειάκια και την τάχα απενοχοποιημένα κομιξίστικη ατμόσφαιρα, ένα φιλμ που επιμένει στη λογική του κόσμου της ομάδας των μεταλλαγμένων στον οποίο ανήκει και όπου έθεσε τις βάσεις για να αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά ο κινηματογράφος που στηρίζεται πάνω στην ένατη τέχνη. Από την άλλη, παρόλο που διατηρεί ένα επίπεδο κοντά σε αυτό που έχει συνηθίσει η υπερηρωική σειρά της οποίας είναι κομμάτι, το «X-Men: Ο Μαύρος Φοίνικας» συνοψίζεται στον χαρακτηρισμό της χαμένης ευκαιρίας. Οι συμβολικές προεκτάσεις του μύθου στον οποίον πατάει όπως και οι δυνατότητες αξιοποίησής του σε επίπεδο θεάματος είναι άφθονες, όμως ο Simon Kinberg επιλέγει να κολυμπήσει σε αρκετά ασφαλή νερά σε αμφότερα τα πεδία, παραδίδοντας κάτι αξιοπρεπές μεν, συνηθισμένο δε. Είναι ενδεικτικό το ότι το παρεξηγημένο και υποτιμημένο «X-Men: Η Τελική Αναμέτρηση» είχε πιο ισχυρά διακυβεύματα, κι έχτιζε με μεγαλύτερη μαεστρία την απειλή μέχρι την κορύφωσή του. Φαίνεται πάντως πως ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συμπαραγωγός έχει διδαχθεί καλά την τεχνική του Bryan Singer, πιάνοντας κάτι από τον ουμανισμό των πρώτων δυο προσθηκών του franchise αλλά και την ικανότητά του να κινηματογραφήσει αποτελεσματικά δράση και να τη γεμίσει με αρκετά «νόστιμα» ευρήματα, αν και το μοντάζ θα μπορούσε να είναι μια ιδέα λιγότερο γρήγορο.

Γενικότερα τα προβλήματα εντοπίζονται όταν οι δημιουργικές προθέσεις περιλαμβάνουν την τυπική ανταπόκριση σε μια συνταγή εις βάρος ενός κάποιου καλλιτεχνικού οράματος. Για παράδειγμα, όταν υπάρχει εστίαση στη δυναμική της σχέσης μεταξύ Xavier και Jean Grey και στις ψυχολογικές της προεκτάσεις, το ενδιαφέρον περισσεύει, αλλά ελέω εμπορικών φιλοδοξιών αυτή η παράμετρος ποτέ δεν εξετάζεται στο βάθος που της αξίζει προκειμένου να γεμίσει ο κινηματογραφικός χρόνος με πιο συμβατικούς τρόπους όπως την ανιαρή υποπλοκή με τη μάλλον αδιάφορη κακιά της Jessica Chastain. Επιπλέον, αν και αυτό είναι κατηγορία περισσότερο εναντίον του πώς έχει επιλέξει να πορευτεί η σειρά γενικότερα παρά της συγκεκριμένης προσθήκης μεμονωμένα, δεν αποτελεί θετικό σημάδι το ότι μονάχα η τριάδα των McAvoy, Fassbender και Lawrence έχει πραγματικά κατορθώσει να δημιουργήσει έναν δεσμό εξοικείωσης διαχρονικά από αυτή τη νέα γενιά των μεταλλαγμένων που έχει ξεκινήσει να χτίζεται από το 2011 με το «X-Men: Η Πρώτη Γενιά» (ίσως η καλύτερη στιγμή του όλου franchise), με τους υπόλοιπους αντικαταστάτες να παραμένουν δυστυχώς κι εδώ αρκετά αδιάφοροι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκτιμητέες αρετές, όπως μια πολύ καλή αίσθηση του ρυθμού και μια αφηγηματική οικονομία που τον τελευταίο καιρό φαίνεται να ξεχνά όλο και περισσότερο ως σημαντικό παράγοντα το είδος της υπερηρωικής περιπέτειας.

Εντέλει, το σύνολο αφήνει την εντύπωση μιας σχετικά ανώδυνης διαδρομής, δεδομένης της δυνητικής επικινδυνότητας της συνθήκης στην οποία διαδραματίζεται η πλοκή. Η ένταση γίνεται μονάχα αισθητή στις σεκάνς δράσης, ενώ η επίλυση της κεντρικής διαμάχης έρχεται βολικά κι εύκολα. Ευτυχώς παραμένει το έμμεσο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο που διατρέχει σχεδόν κάθε κεφάλαιο της σειράς και που την έκανε να ξεχωρίσει από την αρχή μέσα στο πλήθος άλλων κόμικ μεταφορών, έστω κι αν ο ρόλος του είναι κυρίως συνοδευτικός, με την ιστορία να μην περιστρέφεται σε συντριπτικό βαθμό γύρω από αυτό. Αναπόφευκτα πρέπει να επέλθει μια λύση για τον κορεσμό στον οποίο έχει φτάσει τώρα ο συγκεκριμένος κύκλος ταινιών, η οποία συνοψίζεται σε δύο λέξεις: περισσότερο ρίσκο. Στην παρούσα φάση, η αποφυγή αυτού του δρόμου μπορεί να μην κόστισε πολύ μιας και το παραχθέν προϊόν είναι αξιοπρεπέστατο, σύντομα όμως αυτή η υπερβολική εμμονή στην ασφάλεια ενδέχεται να οδηγήσει σε μια τρανταχτή καλλιτεχνική αποτυχία. Δεν είναι τυχαίο το ότι το εντελώς κόντρα σε μια παραδοσιακή προσέγγιση «Λόγκαν» έλαβε τόσο θερμή υποδοχή τόσο από κοινό όσο και από κριτικούς. Πρόκειται για τρανταχτή ένδειξη της δίψας των ενεργών κινηματογραφόφιλων εκεί έξω για κάτι καινούριο…

Βαθμολογία: