Oι αστυνομικοί Τζίμι Μονρό και Πολ Χότζις έχουν τραβήξει τα όπλα τους και σημαδεύουν έναν οπλισμένο κακοποιό. Συμφωνούν να πυροβολήσουν με το τρία. Αλλά, μια στιγμή, αυτό σημαίνει 1…2… τώρα ή 1… 2… 3… πυροβόλησε; Αυτά συμβαίνουν συχνά με τους δύο γκαφατζήδες κολλητούς μπάτσους του Μπρούκλιν. κι ενώ φορτώνονται τον Ντέιβ, έναν νεαρό κλεφτράκο, οι δυο αστυνομικοί-φίλοι, στη διάρκεια μιας έρευνας για την ανακάλυψη μιας κλεμμένης συλλεκτικής κάρτας μπέιζμπολ έτους 1952, βρίσκονται μπλεγμένοι και κυνηγημένοι από μια θανατηφόρα συμμορία εμπόρων ναρκωτικών.
Σκηνοθεσία:
Kevin Smith
Κύριοι Ρόλοι:
Bruce Willis … ντετέκτιβ Jimmy Monroe
Tracy Morgan … ντετέκτιβ Paul Hodges
Kevin Pollak … Hunsaker
Seann William Scott … Dave
Sean Cullen … αστυνόμος Jack Romans
Jason Lee … Roy
Rashida Jones … Debbie Hodges
Adam Brody … Barry Mangold
Guillermo Diaz … Poh Boy
Michelle Trachtenberg … Ava Monroe
Ana de la Reguera … Gabriela
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robb Cullen, Mark Cullen
Παραγωγή: Polly Johnsen, Marc Platt, Michael Tadross
Μουσική: Harold Faltermeyer
Φωτογραφία: David Klein
Μοντάζ: Kevin Smith
Σκηνικά: Michael Shaw
Κοστούμια: Juliet Polcsa
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Cop Out
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Μπάτσοι της Συμφοράς
Παραλειπόμενα
- Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν A Couple of Dicks. Το Variety τον άλλαξε μόνο του σε A Couple of Cops και πολλοί πίστεψαν ότι αυτό προέρχονταν από την παραγωγή λόγω της προκλητικής λέξης του αρχικού. Τελικά, επειδή πολλά δίκτυα αρνήθηκαν να προβάλουν τον τίτλο πριν τις εννιά το βράδυ ως ακατάλληλο, ο νέος τίτλος ήρθε να διορθώσει τα πράγματα.
- Πρώτη σκηνοθεσία για τον Kevin Smith στην οποία δεν υπογράφει και το σενάριο.
- Παρότι αναλογικά με τις χαμηλού του προϋπολογισμού ταινίες δεν έβγαλε επί του συνόλου τα ίδια χρήματα, αυτή ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του Kevin Smith, με έσοδα 55,6 εκατομμύρια δολάρια, έναντι όμως μπάτζετ των 30.
- Ο Smith δήλωσε την ικανοποίηση του που δούλεψε με τον Tracy Morgan, αλλά και την απογοήτευση (ψυχοφθόρα, όπως κατονόμασε εμπειρία) αντίστοιχα για τη συνεργασία με τον Bruce Willis (κι ενώ αρχικά είχε δεχτεί χαμηλότερη πληρωμή ώστε να δουλέψει κοντά του). Έχει αναφερθεί ότι σε κάποιο σημείο απευθυνόμενος ο δημοφιλής ηθοποιός στον σκηνοθέτη είπε: “Είμαι ο Bruce Willis. Είμαι πετυχημένα ο Bruce Willis επί 25 χρόνια. Εσύ πόσα χρόνια είσαι ο Σιωπηλός Μπομπ, motherfucker;”…
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/5/2010
Όταν δεν το έχει εξαρχής ο ηθοποιός, όσο κι αν πασχίζει, όσο κι αν βγάζει τον καλύτερο του εαυτό, το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Αυτό ισχύει για την περίπτωση του Tracy Morgan, ενός ηθοποιού με απαράδεκτη φιλμογραφία που εδώ κρατάει όλη την κωμική πλευρά της ταινίας. Η ταινία κακή δεν είναι, αλλά κινείται απελπιστικά σταθερά σε μια μετριότητα, σε ό,τι κι αν καταπιάνεται. Αν θέλουμε να απαντήσουμε και στο καίριο ερώτημα τι πρόσφερε ένας σκηνοθέτης σαν τον Kevin Smith σε ένα ξεχειλωμένο είδος ταινιών, τις αστυνομικές buddy-movies, μάλλον θα έπρεπε πρώτα να του ξεχειλώσουμε το αυτί…
Κωμικές ιδέες υπάρχουν, απλά δεν υπάρχει εκτέλεση. Η δράση παλιομοδίτικη και φουλ από κλισέ των 1980, μέχρι και στο μουσικό θέμα. Ο Bruce Willis είναι σε ένα είδος που το κατέχει καλά, αλλά φαντάζει πλέον και να το βαριέται. Επιδεικτική η επιλογή αδιάφορων δεύτερων χαρακτήρων και μια γενική συμπεριφορά από τον σκηνοθέτη που μοιάζει να γυρίζει επεισόδιο κάποιας μακριάς σειράς, παρά το επίδοξα πρώτο μέρος κινηματογραφικής σειράς. Κυρίως, θα περιμέναμε κάποιον αντικομφορμισμό από τον Smith και με λύπη βλέπουμε ταινίες σαν το Φονικό Όπλο ή τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλς να τον ξεπερνούν και σε αυτό το επίπεδο. Να σας ομολογήσω, όμως, κάτι; Χαζεύεται…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
