Ο Πειρασμός

Όταν ένα είδωλο του τραγουδιού, ο Κόνραντ Μπέρντι, πρόκειται να επιστρατευτεί, η είδηση πανικοβάλλει τα κορίτσια όλου του έθνους. Ο επίδοξος χημικός και τραγουδοποιός Άλμπερτ είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να αποκτήσει περιουσία και να παντρευτεί τη φίλη του, Ρόζι, αν καταφέρει να βάλει τον Κόνραντ στο σόου του Εντ Σάλιβαν να φιλήσει μια μαθήτρια, τραγουδώντας το τραγούδι που του έγραψε, το «Ένα Τελευταίο Φιλί», για αποχαιρετισμό. Η αξιαγάπητη επαρχιωτοπούλα, η Κιμ, επιλέγεται ως η κοπέλα στην οποία ο Μπέρντι θα τραγουδήσει το τραγούδι. Προς μεγάλη απογοήτευση του φίλου της, Χούγκο, η Κιμ θα αποδεχθεί αυτό το “τελευταίο φιλί”. Και μόλις ο Μπέρντι φτάνει στη μικρή πόλη του Οχάιο για να κάνει πρόβα το νούμερο, η παρουσία του προκαλεί μια σειρά ρομαντικών επιπλοκών.

Σκηνοθεσία:

George Sidney

Κύριοι Ρόλοι:

Janet Leigh … Rosie DeLeon

Dick Van Dyke … Albert F. Peterson

Ann-Margret … Kim McAfee

Maureen Stapleton … Mae Peterson

Bobby Rydell … Hugo Peabody

Jesse Pearson … Conrad Birdie

Ed Sullivan … Ed Sullivan

Paul Lynde … Harry McAfee

Mary LaRoche … Doris McAfee

Robert Paige … Bob Precht

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Irving Brecher

Παραγωγή: Fred Kohlmar, George Sidney

Μουσική: Johnny Green

Φωτογραφία: Joseph F. Biroc

Μοντάζ: Charles Nelson

Σκηνικά: Paul Groesse

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Bye Bye Birdie
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Πειρασμός

Σεναριακή Πηγή

• Θεατρικό: Bye Bye Birdie του Michael Stewart.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ διασκευασμένης μουσικής και ήχου.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Ann-Margret) σε κωμωδία/μιούζικαλ.

Παραλειπόμενα

• Διασκευή του βραβευμένου ομώνυμου μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ από το 1960, που είχε ως πηγή έμπνευσης τη στράτευση του Elvis Presley το 1957 (αν και ο χαρακτήρας του Μπέρντι παραπέμπει στο κάντρι είδωλο Conway Twitty). Οι Dick Van Dyke και Paul Lynde ερμήνευαν και εκεί τους ίδιους ρόλους.
• Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Dick Van Dyke, που πήρε καλύτερες κριτικές εδώ παρά στη θεατρική του πρεμιέρα, εκκινώντας μια λαμπρή καριέρα.
• Μεγάλη κερδισμένη από το καστ ήταν η Ann-Margret, που με αυτή την τρίτη κινηματογραφική της εμφάνιση αναδείχτηκε σε αστέρι πρώτου μεγέθους. Οι αλλαγές στη διασκευή του σεναρίου αφορούσαν κυρίως τη δική της προβολή, αφού προστέθηκε το ομότιτλο τραγούδι ειδικά για εκείνη και αφαιρέθηκαν τραγούδια άλλων χαρακτήρων. Σύμφωνα με την ίδια, τον ρόλο τον κέρδισε όταν την πρόσεξε ο George Sidney να χορεύει σε ένα ραντεβού της σε καζίνο την πρωτοχρονιά του 1961.
• Η Janet Leigh ήταν αναστατωμένη από το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης έκανε τα περισσότερα κοντινά πλάνα στην Ann-Margret, κι ενώ εκείνη ήταν η πρωταγωνίστρια.
• 8η πιο πετυχημένη εισπρακτικά ταινία στις ΗΠΑ για τη χρονιά της. Με κόστος 5 εκατομμύρια δολάρια, απέσπασε από τα ταμεία 13,1.
• Το 1995 ήρθε και μια νέα εκδοχή από τον Gene Saks, αυτή τη φορά ως τηλεταινία. Πρωταγωνιστές ήταν οι Jason Alexander, Vanessa Williams και Chynna Phillips.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Τα τραγούδια είναι συνθέσεις του Charles Strouse, σε στοίχους του Lee Adams. Πιο γνωστό είναι το Put On a Happy Face με τους Dick Van Dyke και Janet Leigh.