Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού

Διεθνής Τίτλος: Boy Eating the Bird’s Food

Κύριες Διακρίσεις

• Βραβείο σκηνοθεσίας και αντρικού ρόλου (Γιάννης Παπαδόπουλος) στο φεστιβάλ Αθηνών.
• Καλύτερη ταινία, πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης και πρώτος αντρικός ρόλος (Γιάννης Παπαδόπουλος) στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για σκηνοθεσία και σενάριο.
• Ειδική μνεία για αντρική ερμηνεία (Γιάννης Παπαδόπουλος) στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
• Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Γιάννης Παπαδόπουλος) και δεύτερο βραβείο ταινίας στο φεστιβάλ της Σεβίλλης.
• Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Γιάννης Παπαδόπουλος) και FIPRESCI στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
• Επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Ο σκηνοθέτης έτυχε να γνωρίσει τον πρωταγωνιστή λίγο πριν ξεκινήσει να γράφει το σενάριο. Εντέλει αυτό γράφτηκε απάνω στον Γιάννη Παπαδόπουλο, και μάλιστα κάποιοι βασικοί άξονες ξεκίνησαν από αυτόν. Ο δημιουργός δήλωσε πως μπορεί να μην υπήρχε η ταινία, δίχως πρώτα να τον γνωρίσει.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 7/11/2012

Τετάρτη 07 Νοεμβρίου 2012. Το νομοσχέδιο της Ελληνικής Κυβέρνησης που φέρνει μαζί του νέα επαχθή οικονομικά μέτρα κατατίθεται στη Βουλή των Ελλήνων προς ψήφιση. Τετάρτη, 07 Νοεμβρίου 2012. Η ταινία Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού κάνει την επίσημη πρώτη της στη δημοσιογραφική προβολή του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τραγική ειρωνεία ή όχι, η ταινία του Έκτορα Λυγίζου, αναφορικά με τον αγώνα ενός νεαρού για καθημερινή επιβίωση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Με μόνο οδηγό τη θέλησή του να επιβιώσει δίχως να χάσει την αξιοπρέπεια του και να κρατήσει το καναρίνι του ζωντανό, με σταθερό αντίπαλο την πείνα, ο Γιώργος, ένας 23χρονος νεαρός, περιπλανιέται μόνος στην Αθήνα. Αντιμέτωπος με τη σύγχρονη ιστορία και τα κακώς κείμενά της, ο Γιώργος παρά το νεαρό της ηλικίας του, θέτει εαυτόν στο μεγαλύτερο αγώνα της ζωής και μοιάζει αποφασισμένος να τα καταφέρει, παλεύοντας ενάντια στις αντιξοότητες. Χωρίς δουλειά, χωρίς τροφή, δίχως χρήματα και νερό, παλεύει με οδηγό την ελπίδα, αποδεικνύοντας ότι και αυτός δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από ένα μικρό κομματάκι στο παζλ εκείνο που συνθέτουν περί τα δέκα εκατομμύρια άνθρωποι.

Σεναριακά μεστή και συμπυκνωμένη, δίχως υπερβολές και κακόγουστα ευχολόγια, η νέα ταινία του Έκτορα Λυγίζου τσακίζει κόκαλα. Με την κάμερα να ακολουθεί τον ήρωα σε απόσταση αναπνοής, συνεχώς προσκολλημένη στα μάτια και το σώμα του, εγκλωβίζει μέσα της, πέρα από τις προσπάθειες ενός νεαρού να καταπολεμήσει την πείνα του, τον κατήφορο μιας ολόκληρης χώρας προς το οικονομικό ναδίρ και την ηθική εξαθλίωση. Στέκεται όμως πάνω από όλα στην ανάγκη για διατήρηση της εσωτερικής γαλήνης υπό το κράτος γενικευμένων οικονομικών επιθέσεων και διασάλευσης της κοινωνικής ιεραρχίας ελέω εθνικής σωτηρίας.

Ο σκηνοθέτης καταφέρνει με το λιτό αλλά ουσιαστικό λόγο του, με ένταση στον ασταμάτητο κινηματογραφικό φακό και αρωγό την εμπνευσμένη, γεμάτη απόγνωση, ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου, να οσμιστεί τη δύναμη μίας ολόκληρης γενιάς, την απελπισίας της και την περηφάνια της. Χωρίς να ξέρουμε πολλά πράγματα για το παρελθόν του ήρωα και το σκηνοθέτη να αρνείται να βάλει τους θεατές στη δοκιμασία να αναρωτηθούν για το παρελθόν του, να ψηλαφίσουν το βίο του και να κρίνουν το συγγενικό του περιβάλλον, αναζητώντας εκεί τις απαντήσεις για την κατάσταση στην οποία επήλθε αυτός, συνθέτει σε ένα γεμάτο δύναμη κινηματογραφικό αποτέλεσμα δύο εικόνες. Αυτή του 23χρονου άνεργου Γιώργου και της σύγχρονης χρεοκοπημένης Ελλάδας.

Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού αποτελεί έναν τεράστιο κοινωνικό συμβολισμό στη μετακαπιταλιστική (;) περίοδο της Ελλάδας, που πέρα από την ανάδειξη της ανθρώπινης σωματικής εξάντλησης υπό συνθήκες πείνας, φανερώνει τις πιο μεγάλες εσωτερικές της επιρροές. Επιπλέον, φιλοσοφεί ακατάπαυστα και ερμηνεύει μέσα σε άλλα, τον έρωτα, την πίστη και το έθνος (βλέπε το συγκλονιστικό ορατόριο στην εκκλησία, η ελληνική σημαία κολλημένη γύρω από ένα κλουβί). Αν για κάθε κομμάτι της ιστορίας υπάρχει και μία ταινία για να το αποτυπώνει, αυτή εδώ είναι η πιο ακριβής και λεπτομερής καταγραφή της Ελληνικής πραγματικότητας εν έτη 2012. Δεξιοτεχνικό σινεμά που καταφέρνει το δίχως άλλο να σε αγγίξει στην καρδιά.

Βαθμολογία: