Η Λίλιθ, μια διαβόητη κυνηγός επικηρυγμένων με ένα μυστηριώδες παρελθόν, επιστρέφει απρόθυμα στο σπίτι της, την Πανδώρα, τον πιο χαοτικό πλανήτη του γαλαξία. Η αποστολή της είναι να βρει την εξαφανισμένη κόρη του Άτλας, του πιο ισχυρού ανθρώπου του σύμπαντος. Η Λίλιθ σχηματίζει μια απροσδόκητη συμμαχία με μια ομάδα «ακατάλληλων» – τον Ρόλαντ, έναν έμπειρο μισθοφόρο, την Τάινι Τίνα, μια άγρια έφηβη επαναστάτρια, τον Κριγκ, τον προστάτη της Τίνα, τη Δρ Τάνις, μια επιστήμονα που τα έχει δει όλα, και τον Κλάπτραπ, ένα σοφό ρομπότ. Μαζί, αυτοί οι απίθανοι ήρωες πρέπει να πολεμήσουν ένα εξωγήινο είδος και επικίνδυνους ληστές για να αποκαλύψουν ένα από τα πιο εκρηκτικά μυστικά της Πανδώρας. Η μοίρα του σύμπαντος θα μπορούσε να είναι στα χέρια τους, αλλά θα παλέψουν για κάτι περισσότερο: ο ένας για τον άλλον.

Σκηνοθεσία:

Eli Roth

Κύριοι Ρόλοι:

Cate Blanchett … Lilith

Kevin Hart … Roland

Edgar Ramirez … Atlas

Jack Black … Claptrap (φωνή)

Ariana Greenblatt … Tiny Tina

Florian Munteanu … Krieg

Jamie Lee Curtis … Δρ Patricia Tannis

Gina Gershon … Mad Moxxi

Bobby Lee … Larry

Olivier Richters … Krom

Janina Gavankar … διοικητής Knoxx

Haley Bennett … η μητέρα της Lilith

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eli Roth, Joe Crombie

Στόρι: Eli Roth

Παραγωγή: Ari Arad, Avi Arad, Erik Feig

Μουσική: Steve Jablonsky

Φωτογραφία: Rogier Stoffers

Μοντάζ: Julian Clarke, Evan Henke

Σκηνικά: Andrew Menzies

Κοστούμια: Daniel Orlandi

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Borderlands
  • Ελληνικός Τίτλος: Borderlands

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά βίντεο-γκέιμ (χαρακτήρες): Borderlands της Gearbox Software.

Παραλειπόμενα

  • Ελαφριά βασισμένο στο ομώνυμο βίντεο-γκέιμ της Gearbox Software, που από το 2009 έως το 2022 αριθμεί 9 κεφάλαια.
  • Η Lionsgate Films αποφάσισε τη διασκευή αυτή το 2015, με τον Leigh Whannell να συζητάει να αναλάβει τη σκηνοθεσία. Όταν λίγο αργότερα έγινε η επίσημη ανακοίνωση, το όνομα του Whannell δεν αναφέρθηκε καθόλου. Το σενάριο δόθηκε αρχικά στον Aaron Berg και έπειτα στον Oren Uziel, με γνώμονα να γίνει μια R ταινία. Όταν ο Eli Roth ανέλαβε το 2020, υπήρχε σενάριο αλλά από τον Craig Mazin. Αυτό πέρασε από ολική επεξεργασία του Roth, έπειτα από τα χέρια των Juel Taylor και Tony Rettenmaier, για να κλείσει και πάλι από τον Roth. Μετά από όλα αυτά, ο Craig Mazin απαίτησε να βγει το όνομα του από τους τίτλους, και αντικαταστάθηκε με του τελείως άγνωστου Joe Crombie. Ο Mazin αρνήθηκε πως πρόκειται για ψευδώνυμο.
  • Όλα τα γυρίσματα έλαβαν χώρα στη Βουδαπέστη, και είχαν ολοκληρωθεί εντός συνθηκών πανδημίας, το 2021. Αρχές όμως του 2023 έγιναν κάποια επαναληπτικά, στα οποία δεν ήταν παρών ο σκηνοθέτης, επειδή ήταν απασχολημένος με το Thanksgiving. Υπό τις ευλογίες του, σκηνοθέτης σε αυτά ήταν ο Tim Miller.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Αρχικά είχε προσληφθεί ο Nathan Barr για το σάουντρακ.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 17/8/2024

Δεν είναι δα κάποια αποκάλυψη ότι ό,τι πιάνει στα χέρια του ο Eli Roth και δεν αφορά πρωτόλεια του σκέψη το παραδίδει κάτω των προσδοκιών. Τι γίνεται λοιπόν τώρα που το προϊόν που προσπαθεί να διασκευάσει είναι έτσι κι αλλιώς πλαστικό; Το αναμενόμενο…

Ο αμερικανός σκηνοθέτης πάντα λειτουργούσε καλύτερα με σχέδια χαμηλού προφίλ. Εδώ όμως προφανώς είδε μια ευκαιρία να γράψει ιστορία σε έναν χώρο που αναδεικνύει ήρωες, και είναι δικαιολογημένος επειδή δεν είχε ποτέ παρόμοια ευκαιρία. Χωρίς όμως να υπάρχει το παράμερό όραμα που μια ταινία επιστημονικής φαντασίας έχει τόση μα τόση ανάγκη, ο Roth πετυχαίνει να σκοτώσει ένα franchise εν τη γενέσει του. Πώς αλλιώς, πέρα της έλλειψης οράματος, κανείς να δικαιολογήσει ένα σενάριο που δεν μπαίνει στον κόπο να έχει μια ροή, και το μηδενικό χτίσιμο χαρακτήρων (μία σύντομη προσπάθεια γίνεται υπερβολικά αργά) που τους κάνει όλους αδιάφορους αλλά και κλισέ άτρωτους;

Τα χειρότερα όμως τα παίρνουμε από τις ερμηνείες, που πιο πολύ ποζάρουν παρά εκφράζονται, με την άμοιρη Cate Blanchett να κερδίσει έξτρα χρήματα για την εταιρία παραγωγής της (βέβαια μιλάμε για θεάρεστο εκεί έργο) κάνοντας τον τυπά κλόουν του διαστήματος. Όσο για την αυτονόητη αντιγραφή της συνταγής Φύλαξες του Γαλαξία πλας Suicide Squad, ποτέ κανείς δεν είπε ότι ήταν ακούραστα επιτυχημένη. Δεν ήταν μόνο η συνεχόμενη δράση και το απροσδόκητο της πλοκής που τα έκανε να ξεχωρίσουν, αλλά και ένα σπιρτόζικο χιούμορ που εδώ κακο-κοπιάρεται, και ένας γενικός χαβαλές που εδώ κάνει συνεχείς παύσεις χωρίς λόγο. Αν κάτι μένει να ξεχωρίζει, είναι τα πολλά πρακτικά εφέ που ακόμα και μέσα σε έναν τόνο CGI προσφέρουν μια νότα νοσταλγίας (τύπου δεκαετίας 1980-90), και εξομαλύνουν τις ψηφιακές ατέλειες που ολόγυρα δεν είναι λίγες.

Εντέλει, μια και το βίντεο-γκέιμ αφορά νεανικές ηλικίες, ίσως οι παίκτες του εκτιμήσουν καλύτερα αυτό το ψεύτικο συνονθύλευμα, έχοντας έτσι κι αλλιώς αποδεχτεί και αγαπήσει παραστάσεις που είναι παρόμοια άψυχες. Καλό όμως γενικά είναι όταν κάποιος διασκευάζει το οτιδήποτε, πρώτα να σέβεται τον χώρο που το διασκευάζει -στην προκειμένη το σινεμά- και έπειτα αυτόν από όπου προέρχεται το σενάριο του (αν δεν μπορεί φυσικά να τα πράξει και τα δύο). Εμείς την ταινία είπαμε να δούμε, όχι να πιάσουμε τα τζόιστικ ανά χείρας…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *