Επιχείρηση: Μαύρη Θάλασσα
- Black Sea
- 2014
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Ρωσικά
- Δράσης, Θρίλερ, Καταστροφής, Περιπέτεια
- 26 Φεβρουαρίου 2015
Ένας απείθαρχος πλοίαρχος υποβρυχίου μαζεύει ένα πλήρωμα από περιθωριακούς, όταν μισθώνεται από μια ναυτιλιακή εταιρία για να βρει έναν κρυμμένο στον πάτο της θάλασσας θησαυρό των ναζί σε υποβρύχιο, που οι φήμες τοποθετούν στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα). Όταν η απληστία και η απόγνωση καταλαμβάνουν το πλήρωμα του κλειστοφοβικού σκάφους, η αβεβαιότητα του εγχειρήματος προκαλεί τη μάχη του ενός ενάντια στον άλλον, με στόχο πλέον την επιβίωση.
Σκηνοθεσία:
Kevin Macdonald
Κύριοι Ρόλοι:
Jude Law … καπετάνιος Robinson
Scoot McNairy … Daniels
Konstantin Khabenskiy … Blackie
Bobby Schofield … Tobin
Ben Mendelsohn … Fraser
Michael Smiley … Reynolds
David Threlfall … Peters
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dennis Kelly
Παραγωγή: Kevin Macdonald, Charles Steel
Μουσική: Ilan Eshkeri
Φωτογραφία: Christopher Ross
Μοντάζ: Justine Wright
Σκηνικά: Nick Palmer
Κοστούμια: Natalie Ward
- Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Black Sea
Ελληνικός Τίτλος: Επιχείρηση: Μαύρη Θάλασσα
Παραλειπόμενα
- Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο, ο Jude Law πέρασε τρεις συνεχόμενες ημέρες μέσα σε βρετανικό υποβρύχιο.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/2/2015
Μου δόθηκε η εντύπωση πως ο Kevin Macdonald έκανε αυτή την ταινία με περισσότερο μεράκι από τις προηγούμενες του. Είναι σαν να βγάζει το άχτι του για την παγκόσμια κατάσταση, όχι μονάχα τη σημερινή, ενώ ταυτόχρονα φανερώνει την αδυναμία του στο σινεμά που λογικά παρακολουθούσε μικρός. Παρότι όμως είναι ό,τι καλύτερο έχει παράγει από το 2009 σε μυθοπλασία, κάνει το λάθος να βουτηχτεί σε στερεότυπα και ευκολίες στη δράση, που ναι μεν παραμένουν πιστές στο κλίμα μιας άλλης εποχής, βγάζουν δε μια ναφθαλίνη που δύσκολα θα επικροτήσει το σύγχρονο κοινό και με τα δίκια του. Θα αρέσει ιδιαίτερα σε όλους όσους πάνε να το δουν διόλου απαιτήσεις, αλλά θα αφήσει έκθετους όσους πιαστούν από τα θετικά του στοιχεία και δουν ένα τελικό σύνολο στο οποίο λείπει η σπιρτάδα στη δράση.
Δύσκολα κρύβει ο πλοίαρχος Ρόμπινσον τις καταβολές του, δηλαδή τον καπετάνιο Αχάμπ του «Μόμπι Ντικ» και τις εμμονές του. Απλά, εδώ είμαστε σε ένα μετα-ψυχροπολεμικό σκηνικό, όπου ο χρυσός έχει αντικαταστήσει τις ιδεολογίες και ο πόλεμος διεξάγεται δίχως πυρηνικά, αλλά σώμα με σώμα. Σε αυτό το σημείο, ο σκοτσέζος σκηνοθέτης δοκιμάζει τα πολιτικά του απωθημένα, κάνοντας άμεσα κι έμμεσα ταξίδια στην ιστορία του 20ού αιώνα, απλά δεν πετυχαίνει να τα δέσει άρτια με τη δράση, η οποία είναι καλά δεμένη, αλλά τυπική. Στην ουσία, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ως ένα σύγχρονο b-movie, τόσο για τις cult αναφορές του και το κλειστοφοβικό του περιβάλλον (το υποβρύχιο είναι άρτια κατασκευασμένο για την περίπτωση), όσο και την έλλειψη γνωστών ονομάτων δίπλα στον Jude Law. Ο τελευταίος νιώθει άνετα, όχι για πρώτη φορά, σε τέτοιου είδους εμβέλεια, αλλά οι υπόλοιποι μάλλον παραδίνονται στη μειωμένη προσοχή που τους δίνει το σενάριο.
Συμπερασματικά, κάντε τη χάρη στον Macdonald και δείτε το φιλμ με χαλαρές προοπτικές. Είναι μια μικρή ταινία με χαρίσματα και κυρίως μεράκι. Ναι, από μια περιπέτεια δεν είναι ό,τι πιο θεμιτό στον 21ο αιώνα να περιμένεις κάτι το τόσο ελάχιστα σύγχρονο και μειωμένων αποδόσεων, αλλά μολονότι λογικά αυτή η λέξη δεν ταιριάζει σε μια αντρική ταινία δράσης, είναι χαριτωμένο.
Βαθμολογία: