Το πλήρωμα ενός θωρακισμένου φορτηγού χρηματαποστολών ρισκάρει τη ζωή του όταν επιχειρεί την υπέρτατη απάτη ενάντια στην ίδια την εταιρεία: να ληστέψει εκατομμύρια δολάρια αλλά χωρίς να βάλει σε κίνδυνο κανέναν. Όμως, ένας αναπάντεχος μάρτυρας ανατρέπει το αλάνθαστο σχέδιο, χωρίζει την ομάδα και την οδηγεί σε μια εξέλιξη που κανείς δεν είχε υπολογίσει.
Σκηνοθεσία:
Nimrod Antal
Κύριοι Ρόλοι:
Matt Dillon … Mickey ‘Mike’ Cochrane
Columbus Short … Tyler ‘Ty’ Hackett
Laurence Fishburne … Baines
Jean Reno … Quinn
Skeet Ulrich … Dobbs
Amaury Nolasco … Palmer
Milo Ventimiglia … αστυνομικός Jake Eckehart
Fred Ward … Duncan Ashcroft
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James V. Simpson
Παραγωγή: Joshua Donen, Dan Farah
Μουσική: John Murphy
Φωτογραφία: Andrzej Sekula
Μοντάζ: Armen Minasian
Σκηνικά: Jon Gary Steele
Κοστούμια: Maya Lieberman
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Armored
- Ελληνικός Τίτλος: Πάνοπλοι
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Armoured [Μεγ. Βρετανία]
Παραλειπόμενα
- Την εποχή που παίζονταν ακόμα στις αίθουσες, από λάθος η ταινία βγήκε από τη Sony στο δίκτυο του PlayStation. Ακόμα κι αν έγινε γρήγορα αντιληπτό το λάθος, χιλιάδες πρόλαβαν να την κατεβάσουν.
- Μόνο μία γυναίκα, κι αυτή νεαρή και με τέσσερα μόλις λεπτά εμφάνισης, έχει ομιλών ρόλο στην ταινία.
- Δεν προηγήθηκε δημοσιογραφική προβολή για τους κριτικούς στις ΗΠΑ.
- Με μπάτζετ 20 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία εισέπραξε μόλις 22,9.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/1/2017
Το 2003 που έβγαλε το ουγγαρέζικο «Kontroll», ο γεννημένος στις ΗΠΑ Νίμροντ Αντάλ θεωρήθηκε πολλά υποσχόμενος. Αυτό ξεθώριασε από το 2007 και το «Αδιέξοδο», αλλά στα χέρια του ήρθε η ακριβή παραγωγή και η μεγάλη ευκαιρία να εξαργυρώσει τις υποσχέσεις. Πολύ φοβάμαι πως τις πέταξε στο ρέμα, αν και το Χόλιγουντ δεν τον ξέγραψε τελείως.
Η ταινία είναι λίγη. Ακόμα κι αν ξεκινάει με υποσχέσεις, γρήγορα επιβάλλει τον μικρό της χαρακτήρα. Μια από τα ίδια; Το λιγότερο… Έχουμε ακόμα μία μοντέρνα caper-movie που στηρίζεται στην πλοκή της. Ή μήπως όχι; Αντί να επικεντρωθεί σε μια περίτεχνη πλοκή με ανατροπές, ο Αντάλ προτιμά την ακραία βία για να βγάλει το ψωμί του. Αφήνει την υπόθεση σε δεύτερο πλάνο, καταστρέφει τους χαρακτήρες διαμελίζοντας άκομψα τους ρόλους, κι επιβιώνει μονάχα με κάποιες αιματηρές σκηνές, που όμως δεν αρκούν. Δεν σου προσφέρει λόγους να συνεχίσεις τη θέαση και δεν σε προκαλεί να δεις την κατάληξη της. Δεν υπάρχει θέμα να μιλήσουμε για ερμηνείες, παρά για την παρουσία του Ζαν Ρενό που βγάζει ένα από τα πιο εύκολα μεροκάματα της ζωής του, αφού εμφανίζεται ελάχιστα.
Μπορεί τα φορτηγά να είναι τεθωρακισμένα, η ταινία όμως είναι ανοιχτή από παντού…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
