Η προσπάθεια του Λίντον Τζόνσον, του μεταβατικού προέδρου της Αμερικής μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, να περάσει τον νόμο για τα πολιτικά δικαιώματα. Ο νόμος ήταν ήδη στον Λευκό Οίκο επί Κένεντι, και δίνει δικαίωμα ψήφου στους ανθρώπους όλων των χρωμάτων, όπως και την πρόσβαση τους στην εκπαίδευση και τις δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά η αντίδραση είναι μεγάλη, και μάλιστα εντός του κόμματος του.
Σκηνοθεσία:
Jay Roach
Κύριοι Ρόλοι:
Bryan Cranston … πρόεδρος Lyndon B. Johnson
Anthony Mackie … Martin Luther King, Jr.
Melissa Leo … Lady Bird Johnson
Frank Langella … γερουσιαστής Richard Russell Jr.
Bradley Whitford … γερουσιαστής Hubert Humphrey
Stephen Root … J. Edgar Hoover
Marque Richardson … Bob Moses
Aisha Hinds … Fannie Lou Hamer
Mo McRae … Stokely Carmichael
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Schenkkan
Παραγωγή: Scott Ferguson, Jeffrey Richards
Μουσική: James Newton Howard
Φωτογραφία: Jim Denault
Μοντάζ: Carol Littleton
Σκηνικά: Mark Ricker
Κοστούμια: Daniel Orlandi
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: All the Way
Ελληνικός Τίτλος: Έως το Τέλος
Σεναριακή Πηγή
- θεατρικό: All the Way του Robert Schenkkan.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Bryan Cranston) για τηλεταινία.
- Υποψήφιο για Emmy καλύτερης τηλεταινίας.
Παραλειπόμενα
- Τηλεταινία του καναλιού HBO.
- Το θεατρικό του 2014, που αποτέλεσε την πηγή του σεναρίου, είχε βραβευτεί με Tony καλύτερου έργου, αλλά και για τον Bryan Cranston που είχε κι εκεί τον ρόλο του προέδρου.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/8/2016
Όσο τυπικός, όχι βέβαια κακός, είναι ο Τζέι Ρόουτς στα κινηματογραφικά του κατορθώματα, τόσο δημιουργικός είναι στις τηλεταινίες του. Έτσι κι εδώ, δεν είναι ανάγκη να εκλάβεις το τυπικό του πολιτικού θέματος (είναι φανερή η δημοκρατική πεποίθηση του Ρόουτς), αλλά θαυμάζεις τη δεινότητα του να διαχειρίζεται με άνεση ένα τόσο πολυπρόσωπο καστ, και να παραδίδει μια βιογραφία όπως αυτή θα έπρεπε να είναι. Βασικό του όπλο είναι ο φορτσάτος Μπράιαν Κράνστον, που λέει κι ένα επιπλέον «ευχαριστώ» στον σκηνοθέτη που του χάρισε την οσκαρική υποψηφιότητα με το «Trumbo», ο οποίος νομίζεις ότι είναι ο Τζόνσον και δεν τον ερμηνεύει απλά. Πέρα όμως από την τεχνική δεινότητα, απέχουμε από την εγκυρότητα μιας κινηματογραφικής ταινίας, κι αυτό φαίνεται από την πολιτική δειλία του σεναριογράφου της. Αυτό κάνει το φιλμ να φαντάζει ακαδημαϊκό, ενώ τεχνικά δεν είναι. Ιδανικό, φυσικά, και ξεκούραστο ως μάθημα ιστορίας.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
