
Μια Επικίνδυνη Μέθοδος
- A Dangerous Method
- 2011
- Καναδάς
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Βιογραφία, Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Εποχής, Ιστορική
- 24 Νοεμβρίου 2011
Σαγηνευμένος από την πρόκληση μιας δύσκολης περίπτωσης, ο ανήσυχος Δρ. Καρλ Γιουνγκ αναλαμβάνει ως ασθενή του την ανισόρροπη, αλλά γοητευτική Σαμπίνα Σπίλραϊν. Το “όπλο” του Γιουνγκ είναι η μέθοδος του δασκάλου του, του πασίγνωστου Ζίγκμουντ Φρόιντ. Και οι δύο άντρες μαγεύονται από τη Σαμπίνα. Στην “παρέα” προστίθεται και ο Ότο Γκρος, ένας ασθενής που είναι αποφασισμένος να ξεπεράσει κάθε όριο. Ο Γιουνγκ παραδίνεται στον πόθο για την ασθενή του και μια παθιασμένη σχέση ξεκινά. Η Σαμπίνα γίνεται ο καταλύτης στις εμπνευσμένες θεωρίες του. Παράλληλα, ο Φρόιντ προχωρά ένα βήμα παραπέρα, εισχωρώντας ακόμα βαθύτερα στο μυαλό της νεαρής γυναίκας.
Σκηνοθεσία:
David Cronenberg
Κύριοι Ρόλοι:
Keira Knightley … Sabina Spielrein
Michael Fassbender … Carl Gustav Jung
Viggo Mortensen … Sigmund Freud
Vincent Cassel … Otto Gross
Sarah Gadon … Emma Jung
Andre Hennicke … καθηγητής Eugen Bleuler
Arndt Schwering-Sohnrey … Sandor Ferenczi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Christopher Hampton
Παραγωγή: Jeremy Thomas
Μουσική: Howard Shore
Φωτογραφία: Peter Suschitzky
Μοντάζ: Ronald Sanders
Σκηνικά: James McAteer
Κοστούμια: Denise Cronenberg
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: A Dangerous Method
- Ελληνικός Τίτλος: Μια Επικίνδυνη Μέθοδος
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: A Most Dangerous Method: The story of Jung, Freud, and Sabina Spielrein του John Kerr.
- Θεατρικό: The Talking Cure του Christopher Hampton.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Viggo Mortensen).
- Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (Viggo Mortensen), μουσικής, σκηνικών, ήχου και ηχητικών εφέ στα Genie, τα εθνικά βραβεία του Καναδά. Υποψήφιο σε 6 ακόμα κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Ο Christopher Hampton είχε γράφει μια άλλη εκδοχή του σεναρίου κατά τη δεκαετία του 1990, όπου προορίζονταν ερμηνευτικά για την Julia Roberts. Αφού εκείνο το σχέδιο έμεινε στα χαρτιά, ο συγγραφέας το μετέτρεψε στο θεατρικό που ανέβηκε το 2002.
- Πρώτη επιλογή για τον Φρόιντ ήταν ο Christoph Waltz, ενώ ο Christian Bale είχε έρθει σε συνομιλίες για να παίξει τον Γιουνγκ. Αμφότεροι δεν τα βρήκαν με το πρόγραμμα τους.
- Ο Matthias Schoenaerts πέρασε από οντισιόν για άγνωστο ρόλο.
- Τρίτη συνεχόμενη συνεργασία του Cronenberg με τον Viggo Mortensen.
- Τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν σε στούντιο στην Κολωνία, ενώ τα εξωτερικά στη Βιέννη.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Εκτεταμένη χρήση της μουσικής του Richard Wagner, και συγκεκριμένα το θέμα Leitmotif από την όπερα Siegfried, γίνεται επί του έργου. Για την ακρίβεια, ο ίδιος ο συνθέτης του φιλμ, Howard Shore, είχε πει ότι η δομή του έργου βασίζεται πάνω σε αυτή την όπερα.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 22/11/2011
Η ταινία του Croneberg μάς μεταφέρει στα πρώτα χρόνια της σύγχρονης ψυχιατρικής και περιγράφει τη σχέση μεταξύ του Γιούνγκ και του Φρόυντ, όταν ο πρώτος εφάρμοζε τις ιδέες του δευτέρου στην κλινική που εργαζόταν, και πώς αυτή θα τεθεί σε κίνδυνο όταν ο Γιούνγκ συνάπτει δεσμό με μια ασθενή, τη Σαμπίνα.
Χωρίς να γίνεται υπερβολικά ακαδημαϊκό ή να παίρνει μια ξεκάθαρη πλευρά κι έχοντας σαν επίκεντρο την σχέση μέντορα-μαθητή που αναπτύσσεται μεταξύ του Γιούνγκ και του Φρόυντ, το σενάριο του Christopher Hampton εξερευνά προκλητικά την ψυχαναλυτική θεωρία. Μελετώντας δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές απόψεις (ο Φρόυντ επικεντρώνεται στην ιδέα πως όλες οι νευρώσεις έχουν σεξουαλική προέλευση, ενώ αντιθέτως ο Γιούνγκ ήταν πιο ανοιχτός σε εμπειρίες και επιρροές), υπάρχει πρώτης τάξεως υλικό για γεμάτες ένταση συζητήσεις. Θέματα σεξουαλικότητας, ερμηνείας των ονείρων, διαφορών ως προς το θέμα της θρησκείας, απωθημένων από την παιδική ηλικία, αλλά και ανακάλυψης του εαυτού μας είναι μερικά από τα οποία θίγονται και αναλύονται μέσα σε εξαιρετικά ενδιαφέροντες διαλόγους. Κι ενώ αυτή η ανταλλαγή απόψεων αποτελεί το δυνατό σημείο της ταινίας, είναι συγχρόνως και το μεγαλύτερο μειονέκτημα της. Αφού από ένα σημείο και μετά, οι χαρακτήρες του έργου δεν κάνουν πολλά περισσότερα από το να αναλώνονται σε κυκλικού τύπου συζητήσεις, οι οποίες εναλλάσσονται ταχύτατα με άκομψο τρόπο και καταντούν βαρετές. Σαν να μην έφτανε αυτό, όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, τόσο πιο κουραστική γίνεται η ταινία αφού για την συνέχιση της πλοκής επιστρατεύεται λεπτομερής αλληλογραφία, η οποία διαβάζεται από τους χαρακτήρες χωρίς να υπάρχει καμιά δράση στο τι βλέπουμε επί της οθόνης. Το μόνο που παρακολουθούμε είναι τους ηθοποιούς να κάθονται στα γραφεία τους, να γράφουν ή να περιπατάνε.
Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, η ταινία είναι αρκετά προσεγμένη και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού μιλάμε για μια μεγάλη παραγωγή. Η ανάπλαση της εποχής είναι εντυπωσιακή, με τα σκηνικά και τα κουστούμια να είναι πρώτης τάξεως και την φωτογραφία να προστίθεται στα ατού. Στις επιδόσεις των ηθοποιών, τώρα, οι Fassbender (του οποίου οι μετοχές ανεβαίνουν ταχύτατα) και Mortensen, αν και στιγμές είναι υποτονικοί, είναι εξαιρετικοί. Ξεχωρίζει, όμως, η Keira Knightley, η οποία με μια αμφιλεγόμενη ρωσική προφορά αποτυπώνει τις νευρώσεις της Σαμπίνα με τρόπο άκρως ρεαλιστικό.
Τελικό συμπέρασμα: ενδιαφέρουσα ταινία για τρεις χαρισματικές φιγούρες της Ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης της Σαμπίνα, δοσμένο όμως με ένα άκρως πληκτικό τρόπο. Μέτρια, λοιπόν, η γνώμη μου για μια ταινία την οποία δεδομένου των συντελεστών περίμενα σαφώς πολύ καλύτερη.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 9/12/2012
Σε αυτό του το φιλμ, ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μεταφέρει την πείρα του πάνω στις ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις μέσα στο αλά Άιβορι παλιό αστικό περιβάλλον της Βιέννης και παίζει σε πολλά ταμπλό. Η «πατριαρχία-πατροκτονία», που τόσο μελέτησε ο Φρόιντ, διαδραματίζεται ανάμεσα στον ίδιο και τον πνευματικό του γιο Καρλ Γιουνγκ, ενώ υφέρπει και το ταξικό και το φυλετικό (πλούσιος άριος, μικρομεσαίος Εβραίος). Οι σεξουαλικές επιθυμίες και αναστολές λόγω των αστικών ταμπού εκφράζονται μέσα από τη σχέση Γιουνγκ και της ασθενούς-μέλλουσας ψυχαναλύτριας Σαμπίνα Σπίλράϊν, ενώ η ίδια μαζί με τη σύζυγο του Γιουνγκ υποδηλώνουν τον δυνατό απόηχο της μητριαρχίας. Μάικλ Φασμπέντερ, Κίρα Νάιτλι και Βίγκο Μόρτενσεν κυριολεκτικά κεντάνε πάνω σε ένα καλοδουλεμένο σενάριο. Σε μικρό αλλά κρίσιμο ρόλο και ο Βενσάν Κασέλ.
Βαθμολογία: