Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί
- Only Lovers Left Alive
- 2013
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Αραβικά, Γαλλικά, Τουρκικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Σινεφίλ, Τέρατα, Φαντασίας
- 02 Ιανουαρίου 2014
Ο Άνταμ είναι ένας περιθωριακός μουσικός, βαθιά απογοητευμένος από την πορεία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Ξαναβρίσκει την παλιά του αγάπη, την αινιγματική Ιβ. Αυτή η αγάπη, όμως, κρατάει εδώ κι αιώνες, αφού πρόκειται για βρικόλακες. Το ειδυλλιακό αυτό συναίσθημα έρχεται να διακόψει η ατίθαση νεαρή αδελφή της Ιβ, η Άβα.
Σκηνοθεσία:
Jim Jarmusch
Κύριοι Ρόλοι:
Tilda Swinton … Eve
Tom Hiddleston … Adam
Mia Wasikowska … Ava
Anton Yelchin … Ian
Jeffrey Wright … Δρ Watson
Slimane Dazi … Bilal
John Hurt … Christopher Marlowe
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jim Jarmusch
Παραγωγή: Reinhard Brundig, Jeremy Thomas
Μουσική: Jozef van Wissem
Φωτογραφία: Yorick Le Saux
Μοντάζ: Affonso Goncalves
Σκηνικά: Marco Bittner Rosser
Κοστούμια: Bina Daigeler
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Only Lovers Left Alive
- Ελληνικός Τίτλος: Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο μουσικής.
Παραλειπόμενα
- Ο Jarmusch χρειάστηκε 7 χρόνια για να βρει την απαραίτητη χρηματοδότηση, εξηγώντας ότι γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να βρίσκονται χρήματα για “ταινίες που είναι λίγο ασυνήθιστες ή μη προβλεπόμενες ή δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες του κόσμου για κάτι”. Εντέλει, η χρηματοδότηση βρέθηκε από τη Γερμανία.
- Για τον βασικό αντρικό ρόλο, αρχικά είχε συμφωνήσει σε όλα ο Michael Fassbender.
- Κάποιες λήψεις έγιναν έξω από ένα μπαρ του Ντιτρόιτ. Το μπαρ ονομάζονταν Ideal και ήταν κλειστό από το 1986. Ο γέρος που το κατείχε είχε καταφέρει να αγοράσει και το διπλανό σπίτι από μια ηλικιωμένη, ώστε κυρίως να έχει πρόσβαση στη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο του μπαρ που επικοινωνούσε με το διπλανό κτήριο. Ο γέρος μιλούσε σε όλους του συνεργείου για την περιπέτεια του να αγοράσει το σπίτι. Λίγο μετά το πέρας των γυρισμάτων, έγινε γνωστό πως ο γέρος έκαψε το σπίτι για την ασφάλεια…
- Ο τίτλος αποδίδει τιμές στο ομότιτλο βιβλίο του Dave Wallis (1964). Η φωτογραφία του Nicholas Ray που φαίνεται στην ταινία δεν είναι τυχαία σε σχέση με αυτό, μια και ήθελε να διασκευάσει αυτό το βιβλίο κατά τα μέσα των 1960, με πρωταγωνιστές τους The Rolling Stones.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι White Hills κάνουν μια ζωντανή εμφάνιση με το Under Skin Or By Name. Ζωντανή είναι και η εμφάνιση της λιβανέζας Yasmine Hamdan με το Hal.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 6/11/2013
Από τον τίτλο και μόνο της ταινίας, ο Τζάρμους μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα ασχοληθεί με μια ιστορία αγάπης. Την πρώτη ατόφια ιστορία αγάπης στην καριέρα του, την οποία επιλέγει να αφηγηθεί με αντισυμβατικό τρόπο, για την ακρίβεια μέσα από το «είδος» της βαμπιρικής δραματικής κομεντί. Το πρόβλημα είναι πως ως πρωτάρης στη θεματολογία, αλλά και στο είδος της ταινίας, φαίνεται να χάνει κάπως τον προσανατολισμό του κι αυτό είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό μετά την πρώτη ώρα.
Ο Τζάρμους δημιουργεί τους δικούς του βρικόλακες, κάτι που φαίνεται να το απολαμβάνει. Εισάγει νέα στοιχεία για τον μύθο που τους περιβάλλει, ενώ σε όλη τη διάρκεια της ταινίας μάς βομβαρδίζει, τις περισσότερες φορές με επιτυχία, με κωμικούς διαλόγους που μόνο μεταξύ βαμπίρ θα μπορούσαν να γίνουν. Έχει φροντίσει ωστόσο να μας συστήσει τους κεντρικούς του ήρωες, οι οποίοι ξεχειλίζουν από γνώσεις που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά από… στυλ. Πρόκειται για δύο βρικόλακες (Τίλντα Σουίντον και Τομ Χίντλεστον), στους οποίους έχει δώσει τα συμβολικά ονόματα Αδάμ και Εύα, πιθανότατα γιατί δοκίμασαν τον «απαγορευμένο καρπό» και καταδικάστηκαν αιωνίως. Οι δυο τους ζουν ερωτευμένοι στους αιώνες με έναν ασυμβίβαστο τρόπο. Αυτός, ευαίσθητος από τη φύση του, απογοητευμένος από τους ανθρώπους, με μισανθρωπικές τάσεις, γεμάτος καλλιτεχνικές ανησυχίες κι έντονη μελαγχολική διάθεση, ζει απομονωμένος στο προσφάτως χρεοκοπημένο κι εγκαταλελειμμένο Ντιτρόιτ. Αυτή, μια ήρεμη δύναμη, ισορροπημένη, έχει αποδεχτεί τη φύση της και την κοινωνία, διψάει για γνώση και ζωή κι έχει επιλέξει να ζει στη Ταγγέρη, μια από τις πιο σπουδαίες πόλεις του Μαρόκου.
Ο Τζάρμους τοποθετεί το ζευγάρι σε διαφορετικά γεωγραφικά σημεία για να τονίσει την έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης προς την ελευθερία και τον προσωπικό χώρο, η οποία τους βοηθά να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους από τα ερεθίσματα που οι ίδιοι επιλέγουν. Όταν βρίσκονται μαζί, αναδύουν αγάπη και συντροφικότητα, ενώ οι συζητήσεις τους αποτελούν μοχλό για τον σκηνοθέτη ώστε να κάνει μια κριτική στην τέχνη και την κοινωνία. Κάπως έτσι, βρίσκει την ευκαιρία να σχολιάσει καυστικά την απαξίωση που εισέπραξαν άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών ανά τους αιώνες. Ρόλο κλειδί γιΑ αυτό το σκέλος αποτελεί ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Τζον Χαρτ, αυτός του Κρίστοφερ Μάρλοου, που σύμφωνα με πολλούς είναι ο άνθρωπος που έγραψε αυτά που σήμερα θεωρούμε σαιξπηρικά έργα.
Όλα καλά μέχρι εδώ, κι ενώ μέχρι το πρώτο μισό έχει καταφέρει να πλάσει τους δυο κεντρικούς χαρακτήρες και να συστήσει στον θεατή τον κόσμο τους, τα γεγονότα που ακολουθούν δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην ιστορία, ενώ φαίνεται να εξυπηρετούν περισσότερο ως γέφυρα για να την οδηγήσουν στο άδοξο τέλος. Μια ταινία που ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις, με ένα ιδανικό πρωταγωνιστικό δίδυμο και μια ιστορία που φαίνεται δεμένη, δυστυχώς χάνει το δρόμο της, αφήνοντας τον θεατή με ερωτηματικά για τις διαθέσεις του έτσι κι αλλιώς αιώνια αγαπητού Τζιμ Τζάρμους.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
