
Θα Συναντήσεις έναν Ψηλό Μελαχρινό Άνδρα
- You Will Meet a Tall Dark Stranger
- 2010
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιταλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Κομεντί
- 28 Οκτωβρίου 2010
Όταν ο Άλφι αφήνει την Ελένα, προκειμένου να κυνηγήσει τη χαμένη του νεότητα… και ένα call-girl , τη Σαρμέν , η Ελένα τρελαίνεται και γίνεται έρμαιο των χαζών συμβουλών μιας μάντισσας. Δυστυχισμένη στον γάμο της, η Σάλι ερωτεύεται το γοητευτικό αφεντικό της στην γκαλερί όπου δουλεύει, τον Γκρεγκ, ενώ ο Ρόι, ένας μυθιστοριογράφος που περιμένει με ανυπομονησία απάντηση από τον εκδοτικό οίκο για το τελευταίο του βιβλίο, ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Ντία, μια μυστηριώδη γυναίκα που αιχμαλωτίζει το βλέμμα του από το απέναντι παράθυρο. Και καθώς όλοι αυτοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους κυνηγώντας χίμαιρες και κάνοντας ανεδαφικά σχέδια, δεν οδηγούνται παρά στην απογοήτευση, τον παραλογισμό και σε ακόμα πιο αδιέξοδα μονοπάτια.
Σκηνοθεσία:
Woody Allen
Κύριοι Ρόλοι:
Naomi Watts … Sally Channing
Josh Brolin … Roy Channing
Anthony Hopkins … Alfie Shepridge
Antonio Banderas … Greg Clemente
Freida Pinto … Dia
Gemma Jones … Helena Shepridge
Lucy Punch … Charmaine Foxx
Roger Ashton-Griffiths … Jonathan Wunch
Ewen Bremner … Henry Strangler
Anna Friel … Iris
Celia Imrie … Enid Wicklow
Theo James … Roy Richards
Pauline Collins … Cristal D’Argenis
Zak Orth … αφηγητής (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Woody Allen
Παραγωγή: Letty Aronson, Jaume Roures, Stephen Tenenbaum
Φωτογραφία: Vilmos Zsigmond
Μοντάζ: Alisa Lepselter
Σκηνικά: Jim Clay
Κοστούμια: Beatrix Aruna Pasztor
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: You Will Meet a Tall Dark Stranger
Ελληνικός Τίτλος: Θα Συναντήσεις έναν Ψηλό Μελαχρινό Άνδρα
Παραλειπόμενα
- Πρεμιέρα στο φεστιβάλ των Κανών, αλλά εκτός συναγωνισμού.
- Η Nicole Kidman ήταν στο αρχικό καστ, αλλά αποχώρησε. Ο λόγος ήταν πως δεν μπορούσε να πείσει την εταιρία της να καθυστερήσουν λίγο τα γυρίσματα του Rabbit Hole. Υποψήφια να την αντικαταστήσει ήταν η Carice van Houten, αλλά εντέλει επιλέχτηκε η Lucy Punch.
- Η Anna Friel γύρισε όλες της τις σκηνές μέσα σε μία μέρα. Το ίδιο και η Celia Imrie που δήλωσε πως θα δέχονταν έναν τόσο μικρό ρόλο, αφού θεωρεί τον Woody Allen θρύλο.
- Πρώτη ταινία για τον Woody Allen χωρίς τον επί σχεδόν 40 έτη παραγωγό του, Charles H. Joffe, που έφυγε από τη ζωή το 2008.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2010
Πιστός στη διαδρομή της καριέρας του, ο Allen φαίνεται να ανακατεύει και πάλι την τράπουλα, μπαίνοντας σε μια νέα δημιουργική φάση. Είναι πιο κοντά στη δομή των έργων του κατά το δεύτερο μισό των 1980 και δεν επιβάλει το γουντιαλενικό ύφος στις ερμηνείες. Με μια πρώτη ματιά, θα το έλεγες, μονολεκτικά, κομεντί, αλλά ο νεοϋορκέζος σκηνοθέτης συνήθιζε να εμπλουτίζει με πιο δυνατό χιούμορ τις κομεντί του από ό,τι εδώ. Ακόμα ένα τελευταίο στοιχείο είναι πως το σενάριο κρύβει μια κούραση. Όχι πως δεν είναι άξιο να μπει στη συλλογή του Allen, αλλά στηρίζεται πιότερο σε ιδέες της στιγμής παρά σε συγγραφή.
Παρότι ανάλαφρο και χαλαρό, το έργο έχει μια όμορφη κι ώριμη δομή που σε διατηρεί σε εγρήγορση. Σπάει τους ήρωες σε πτυχές, αναπτύσσοντας τους παράλληλα και ταυτόχρονα, με κεντρικό πυρήνα το ζευγάρι Watts-Brolin. Κι ενώ ολόγυρα υπάρχουν καλές ερμηνείες, αυτή της λονδρέζας Lucy Panch είναι η μόνη ατόφια γουντιαλενική και η μόνη που μένει στη μνήμη. Σίγουρα θα περίμενε κανείς πιο πολλά από τον αγαπημένο νευρωτικό από το Μανχάταν, αλλά θα δείτε μια ταινία που ανταποκρίνεται σε αυτά που επιθυμούν οι θαυμαστές του, και που παρέχει μια άκοπη, χαρούμενη θέαση. Καταλήγοντας, τα πολλά ερωτηματικά που αφήνει το φινάλε θα μύριζαν ακόμα και σίκουελ, αν μιλούσαμε για άλλον δημιουργό. Να και κάτι ακόμα πιο καινούργιο για αυτόν…
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 27/1/2011
O Woody Allen με bachelor στη σάτιρα (1970’s) και master στη ρομαντική κωμωδία (1980’s) θεωρείται ο βασιλιάς της σύγχρονης κωμωδίας. Και το πιο εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι πως στόχος του σκηνοθέτη δεν είναι να γελάσουμε. Σε κάθε του ταινία κάνει μια κατάθεση ψυχής, απλά τυχαίνει να έχει και μια εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ.
Εδώ κάνει, λοιπόν, αυτό που ξέρει καλύτερα από το καθετί. Βάζει όλα τα συναισθήματα στο μίξερ και τα χτυπά μέχρι να δημιουργήσει ένα μείγμα μοναδικό. Λίγη θλίψη, λίγη νοσταλγία για τη ζωή που χάνεται μέσα από τα χέρια μας, λίγη χαρά για τη ζωή που συνεχίζεται. Κι ως δια μαγείας προκύπτει μια ταινία γεμάτη σινεφιλική νοσταλγία κι αγάπη για τη ζωή. Φυσικά, οι εμμονές του Woody Allen είναι κι εδώ κάτι παραπάνω από ευδιάκριτες. Η τύχη παίζει καίριο ρόλο στην ιστορία μας και οι σχέσεις μοιάζουν αρκετά προβληματικές. Φυσικά, μιλάμε για μια γνήσια κατάθεση ψυχής. Εξάλλου, ο σκηνοθέτης δεν επέλεξε ποτέ να χαϊδέψει τα αυτιά του κοινού, και ούτε και να του πει αυτά που θέλει να ακούσει.
Εδώ αυτό που επιπλέον ξεχωρίζει είναι οι χαρακτήρες της ταινίας. Μια ιστορία για δύο ζευγάρια, οι ζωές των οποίων γίνονται σε μερικούς μήνες άνω κάτω, σίγουρα δεν είναι κάτι παντελώς πρωτότυπο. Οι χαρακτήρες είναι που κρατούν το ενδιαφέρον της ταινίας. Οι ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων είναι μοναδικές, προκαλούν γέλιο και συχνά θυμίζουν τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Βέβαια, η ταινία του ποτέ δεν απογειώνεται. Ο Woody Allen μοιάζει να δημιουργεί αυτή την ταινία δίχως ιδιαίτερο κόπο και δίχως να θέλει να καταπλήξει το κοινό του. Και όντως, αφηγείται μια μικρή ιστορία με τον δικό του μοναδικό τρόπο, αλλά την κρατά συναισθηματικά σε χαμηλά επίπεδα.
Βαθμολογία: