Ένα προσωπικό ταξίδι στον χρόνο μέσα από τις ματιές δύο γενεών κινηματογραφιστών, στο νησί της Δονούσας από τη δεκαετία του 1970 ως σήμερα. Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972, δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμός τότε στο νησί. Μένοντας μόνος στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το προσωνύμιο “Ο Γιώργος του Κέδρου”. Ο θάνατός του το 2009, οδήγησε τον γιο του, Γιάννη, να συνεχίσει το έργο του, δημιουργώντας μια ιστορία στην οποία ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως μια αναθεώρηση της παρούσας στιγμής. Μια μελέτη στην έννοια της μνήμης.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Κολόζης, Γιώργος Κολόζης

Κύριοι Ρόλοι:

Γιάννης Κολόζης … ο ίδιος

Γιώργος Κολόζης … ο ίδιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιάννης Κολόζης

Παραγωγή: Γιάννης Κολόζης

Μουσική: Γιάννης Κολόζης

Φωτογραφία: Γιάννης Κολόζης

Μοντάζ: Γιάννης Κολόζης

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Ο Γιώργος του Κέδρου
  • Διεθνής Τίτλος: Yiorgos of Kedros

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για καλύτερο ντοκιμαντέρ στα βραβεία Ίρις.
  • Καλύτερο ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ της Χαλκίδας.
  • Καλύτερο ντοκιμαντέρ, σκηνοθεσία και μοντάζ στο φεστιβάλ Ιεράπετρας.
  • Καλύτερο ντοκιμαντέρ στο Balkan New Film Festival.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 1/9/2021

Δεν χρειάζεται να πω ότι πιάσαμε την κορυφή του ελληνικού ντοκιμαντέρ, άλλωστε αυτή έχει τεθεί αρκετά υψηλά, αλλά είναι αδύνατον να μη σε αγγίξει κατευθείαν στην καρδιά αυτό το ταξίδι στην ομορφιά και τον χρόνο.

Μια εξαιρετικά ιδιαίτερη περίπτωση ακόμα και για αυτό το τόσο ιδιαίτερο είδος, ο Γιώργος του Κέδρου ενώνει πέντε δεκαετίες στο τώρα μας, για να πει τη μεγαλύτερη αλήθεια που αφορά τον χρόνο: υπάρχει μονάχα το τώρα. Αυτό που αρχικά μοιάζει μόνο με ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν, εξελίσσεται σε κάτι ακόμα πιο ουσιαστικό, που αφορά τον τρόπο λειτουργείας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Τι είναι οι μνήμες; Υπάρχουν αληθινά; Και αν ναι, πότε επί της ουσίας τοποθετούνται χρονικά και πώς λειτουργούν εντός μας;

Πατέρας και γιος Κολόζης αποτελούν μία ενιαία δημιουργική οντότητα, που η μια δεν συνεχίζει απλά το έργο που άφησε η προηγούμενη, αλλά το εξελίσσει στα συμπεράσματα που κρύβονταν επιμελώς μέσα στον βράχο, ακόμα και με την ύπαρξη της. Ο βράχος αυτός βρίσκεται στη Δονούσα, ένα νησάκι του Αιγαίου που δεν λέει ποτέ όχι στη φιλοξενία, αλλά δεν έχει αλλοτριωθεί σε σημείο που να μην απολαμβάνουν οι σημερινοί του κάτοικοι τις πολλές αλλαγές. Πιάνοντας στιγμιότυπα από τη δεκαετία του 1970 και φτάνοντας κοντά στο σήμερα, έχουμε αυτά τα συγκεκριμένα χρόνια που συντελέστηκαν οι κοσμογονικές αλλαγές στην όψη της πατρίδας μας. Αλλά ακόμα κι αν το σήμερα δεν μοιάζει με το χθες, ζει εμμονικά ανάμεσα μας, και παρέχει μια τρυφερότητα και για αγνότητα που δεν αφήνουν την εξέλιξη να σπάσει έναν κρίκο σμιλευμένο από το σκάψιμο της γης και την αλμύρα της θάλασσας.

Αλλά τόσο το φιλοσοφικό κομμάτι όσο και το συναισθηματικό δεν έχουν νόημα όταν εκφράζονται με γράμματα όπως εδώ, όσο έχουν μπροστά από δύο τόσο ευγενικές κάμερες. Ένα προσωπικό μας ταξίδι στην παραλία του Κέδρου επιβάλλεται να πραγματοποιηθεί, αν δεν έχει ήδη, ξεκινώντας από εδώ και καταλήγοντας εκεί που σκάει το κύμα…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *