Γεντλ

Η Γεντλ Μέντελ είναι το μόνο παιδί του χήρου Ρεμπ Μέντελ, ο οποίος διδάσκει την εβραϊκή θρησκεία στα αγόρια της γειτονιάς του. Το ίδιο κάνει και στην κόρη του αλλά κρυφά, αφού οι γυναίκες απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση σε κάτι τέτοιο. Όταν ο πατέρας πεθαίνει, η Γεντλ μένει μονάχη στον κόσμο. Έχοντας πάθος με τη μόρφωση και τη θρησκεία, αποφασίζει να αφήσει το χωριό της και να μεταμφιεστεί σε άντρας, ώστε να πάει στην πόλη και να μελετήσει τις γραφές.

Σκηνοθεσία:

Barbra Streisand

Κύριοι Ρόλοι:

Barbra Streisand … Yentl Mendel

Mandy Patinkin … Avigdor

Amy Irving … Hadass Vishkower

Nehemiah Persoff … Reb Mendel

Steven Hill … Reb Alter Vishkower

Allan Corduner … Shimmele

Ruth Goring … Esther Rachel Vishkower

Miriam Margolyes … Sarah

David de Keyser … ραβίνος Zalman

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jack Rosenthal, Barbra Streisand

Παραγωγή: Barbra Streisand

Μουσική: Michel Legrand

Φωτογραφία: David Watkin

Μοντάζ: Terry Rawlings

Σκηνικά: Roy Walker

Κοστούμια: Judy Moorcroft

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Yentl
• Ελληνικός Τίτλος: Γεντλ
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Γιέντλ [Home Cinema]

Σεναριακή Πηγή

• Διήγημα: Yentl, the Yeshiva Boy του Isaac Bashevis Singer.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ μουσικής (τραγουδιών-διασκευή). Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Amy Irving), σκηνικών και τραγουδιού (Papa, Can You Hear Me? και The Way He Makes Me Feel.
• Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και σκηνοθεσίας. Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Barbra Streisand), πρώτο αντρικό ρόλο (Mandy Patinkin), αμφότερα σε κωμωδία/μιούζικαλ, μουσική και τραγούδι (The Way He Makes Me Feel).

Παραλειπόμενα

• Η Streisand είχε έρθει σε επαφή με το διήγημα από το 1968 (πριν αυτό μεταφερθεί, το 1975, στο θεατρικό σανίδι), και σκόπευε να το κάνει αμέσως μετά το Ένα Αστείο Κορίτσι. Τον επόμενο χρόνο αποκτήθηκαν τα δικαιώματα, ενώ το 1971 η First Artists προσέλαβε τον τσεχοσλοβάκο Ivan Passer για τη σκηνοθεσία. Ο ίδιος ο Isaac Bashevis Singer διασκεύασε το βιβλίο του σε σενάριο (με τίτλο Masquerade), αλλά αργότερα έκανε πίσω πιστεύοντας ότι η ηλικία και η διασημότητα της Streisand δεν ταίριαζαν με αυτό. Την ίδια άποψη είχε κι ο παραγωγός Jon Peters, βάζοντας το σχέδιο στο αρχείο. Αφού ολοκληρώθηκε το Ένα Αστέρι Γεννιέται (1976), η Streisand συμμερίστηκε την άποψη τους, κι αποφάσισε να το αναλάβει μόνο σκηνοθετικά. Και πάλι όμως συναντούσε εμπόδια, επειδή δεν είχε πρότερη εμπειρία στον τομέα. Τη λύση την έδωσαν το 1978 δύο φίλοι της μουσικοί, ο Alan και η Marilyn Bergman, που της πρότειναν να το κάνει μιούζικαλ. Η εμμονή της έκαμψε τις αντιστάσεις του Peters, κατάφερε να κλείσει ένα συμβόλαιο με την Orion Pictures, και άλλαξε την ηλικία της ηρωίδας από 16 ετών σε 26 ώστε να μπορέσει να την ερμηνεύσει. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι η ταινία θα έβγαινε το 1980, με τη δημιουργό να βρίσκεται στην Πράγα για να προετοιμάσει τα γυρίσματα, η οικονομική καταστροφή που επέφερε η Πύλη της Δύσεως ακύρωσε κάθε παραγωγή που ζητούσε πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια για μπάτζετ. Κι ενώ βρέθηκε ως εναλλακτική η νέα εταιρία PolyGram Pictures, οι δημιουργικές διαφορές ανάμεσα σε παραγωγούς και Streisand πάγωσαν εκ νέου την κατάσταση. Χρειάστηκε να έρθει το 1982, 15 χρόνια μετά την έναρξη του σχεδιασμού και μετά από 20 διαφορετικές εκδοχές του σεναρίου, όταν η United Artists ενώθηκε με την MGM και συμφώνησαν να χρηματοδοτήσουν το σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού (με μπάτζετ στα 16 εκατομμύρια δολάρια). Η ίδια όμως η Streisand συμφώνησε να πληρώσει με τον μισθό της το 1,5 από αυτά (που ήταν για το σάουντρακ).
• Παρότι οσκαρική ταινία, ήταν υποψήφια και για τρία Χρυσά Βατόμουρα: χειρότερος αντρικός ρόλος (Barbra Streisand…), χειρότερη ηθοποιός (Amy Irving) και χειρότερη μουσική. Η Amy Irving έγινε εδώ η πρώτη γυναίκα ηθοποιός υποψήφια για Βατόμουρο και Όσκαρ για τον ίδιο ρόλο.
• Ο Steven Spielberg είχε αποκαλέσει το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Streisand ως το καλύτερο από την εποχή του Πολίτη Κέιν.
• Παρότι ο χαρακτήρας της Γεντλ ήταν 26χρονος, η Streisand ήταν 40 όταν τον ερμήνευσε.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Όλα τα τραγούδια είναι μουσικής Michel Legrand, και στίχων των Alan και Marilyn Bergman, με ερμηνεύτρια μόνο την Barbra Streisand. Δύο ήταν που ξεχώρισαν, και βγήκαν αυτόνομα κι ως σινγκλ: Papa, Can You Hear Me? και The Way He Makes Me Feel. Στις ΗΠΑ το άλμπουμ έγινε πλατινένιο.