Γιάκαρι: Η Ταινία (2020) ⋆ Filmy.gr

ΣΥΝΟΨΗ

Ενώ η φυλή του ετοιμάζεται να ακολουθήσει τη μετανάστευση των βισώνων, ο Γιάκαρι, ένα νεαρό αγόρι των Σιου, ξεκινάει μόνος του να ακολουθήσει το μονοπάτι του Μικρού Κεραυνού, ενός άγριου αλόγου που φημολογείται ότι είναι αδάμαστο. Στο ταξίδι του, και καθώς για πρώτη φορά στη ζωή του θα βρεθεί εντελώς μόνος του, ο Γιάκαρι θα δεχθεί την επίσκεψη του Μεγάλου Αετού, του ζώου τοτέμ του. Ο Μεγάλος Αετός θα δώσει στον Γιάκαρι ένα υπέροχο φτερό καθώς και την απίστευτη ικανότητα να μιλάει με τα ζώα. Κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού τους και καθώς πια βρίσκονται βαθιά στο έδαφος των τρομερών και φοβερών κυνηγών, ο Γιάκαρι και ο Μικρός Κεραυνός θα ζήσουν μια μεγαλειώδη περιπέτεια μέχρι να βρουν το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι. Το ταξίδι τους, σε ένα συναρπαστικό αλλά συνάμα επικίνδυνο τοπίο, θα σφραγίσει για πάντα την παντοτινή φιλία μεταξύ του πιο γενναίου νεαρού αγοριού των Σιου και του αλόγου που τρέχει σαν τον άνεμο.

Σκηνοθεσία:

Toby Genkel

Xavier Giacometti

Κύριοι Ρόλοι:

Alois Agaesse-Mahieu … Yakari (φωνή)

Arielle Vaubien … Graine de Bison (φωνή)

Hannah Vaubien … Arc-en-ciel (φωνή)

Oscar Douieb … Petit Tonnerre (φωνή)

Emmanuel Garijo … Oreille (φωνή)

Nicolas Justamon … Grand-Aigle (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Xavier Giacometti

Παραγωγή: Caroline Duvochel, Raphaele Ingberg, Leon Perahia, Gisela Schafer, Maia Tubiana

Μουσική: Guillaume Poyet

Μοντάζ: Marcel Molle

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Yakari: La Grande Aventure
Ελληνικός Τίτλος: Γιάκαρι: Η Ταινία
Διεθνής Τίτλος: Yakari, a Spectacular Journey
Εναλλακτικός Τίτλος: Yakari, le Film [αρχικός]

Σεναριακή Πηγή

Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): Yakari των Andre Jobin, Claude de Ribeaupierre.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Προέρχεται από τη γαλλο-βελγική σειρά κόμικ Γιάκαρι (1973-2016), που το 1983 και το 2005 μεταφέρθηκε σε σειρά καρτούν για την τηλεόραση. Η σειρά του 2005, που έχει έρθει και στη χώρα μας, ήταν εξίσου σκηνοθετημένη από τον Xavier Giacometti.
Και στα ελληνικά, με τους: Χρυσούλα Παπαδοπούλου (Γιάκαρι), Γιάννης Υφαντής (Σταθερό Βλέμμα/Κουκουβάγια), Ηδύλη Κυριακίδη (Μπούφαλο), Γιώργος Σκουφής (Αυτάκιας/Μικρός Κεραυνός), Ντίνος Σούτης (Μεγάλος Αετός), Νεφέλη Κυριακίδη (Ουράνιο Τόξο/Μητέρα). Σκηνοθετική επιμέλεια/Μετάφραση: Νεφέλη Κυριακίδη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/10/2020

Καθόλου κακό! Το φιλμ των Genkel, Giacometti μάς ταξιδεύει στο γαλλικό παραδοσιακό σχέδιο που είχαμε συνηθίσει από παλιότερες δεκαετίες, «επιχρυσώνοντας» το όμως με ψηφιακή ανάλυση. Ο Γιάκαρι σού βγάζει μια νοσταλγία, ακόμα κι αν δεν είχα ποτέ προσωπική επαφή με τα συγκεκριμένα κόμικς, τόσο σε επίπεδο εικόνας όσο και πιστότητας επί μιας ολόκληρης εποχής παιδικής ψυχαγωγίας.

Δεν αρνούμαστε ότι η πρώτη επαφή με τον Γιάκαρι μπορεί να είναι ακόμα και αποκαρδιωτική για ένα παιδί του σήμερα. Όπως και να το κάνουμε, έχει άλλες εικόνες από ένα κινηματογραφικό-ψηφιακό κινούμενο σχέδιο, που δεν συνάδουν με όσα θα βρει εδώ. Εύκολα μάλιστα κάποιος πιο ώριμος μπορεί να το «έκλεινε», αφού η γενική εντύπωση που δίνει με το «καλημέρα» είναι περί ενός αποκλειστικά παιδικού θεάματος. Έχουμε όμως ήδη ξεχάσει ότι οι γάλλοι δημιουργοί δεν παίζουν εύκολα με τις παραδόσεις του καθενός, κι ότι αυτή είναι η μόνη εικόνα που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει σε ένα οικογενειακό φιλμ έναν λαό που ζούσε μέσα στην απλότητα.

Το στόρι δεν είναι φυσικά κάτι το εντυπωσιακό, ενώ δεν αμφισβητούνται στιγμή οι κανόνες ασφαλείας περί ενός φιλμ του είδους. Αλλά με την πάροδο της ταινίας, η αθωότητα αρχίζει να σε κατακτάει, αφού συνοδεύεται από όμορφες εικόνες, εναλλαγή δράσης, και αποφυγή σκηνών που θα απευθύνονταν αποκλειστικά σε παιδιάστικα ένστικτα. Είναι μεν ένα αναίμακτο θέαμα, αλλά δεν παύει να εκφράζει μια σοβαρότητα πάνω στην απεικόνιση των χαρακτήρων του, κι έναν σεβασμό προς τη φύση και τα πλάσματα της.

Κακά όμως τα ψέματα, μια κι ακόμα κι ο σύγχρονος ενήλικος θεατής δύσκολα θα ανταποκριθεί στη συγκεκριμένη εικόνα που πλέον του ταιριάζει περισσότερο επί της μικρής οθόνης, και σίγουρα θα βλέπαμε με ακόμα θετικότερο μάτι τον μικρό ινδιάνο πίσω στα 1970 ή τα 1980. Παρόλα αυτά, κανένας μικρός φίλος δεν θα μείνει αμέτοχος με τη γοητεία της περιπέτειας αυτής, και μια πρόγευση θα την πάρει για όσα πρόκειται μελλοντικά θα μάθει για φυλές που δεν χώρεσαν στον σημερινό πολιτισμό.

Βαθμολογία: