Ο νεαρός Γουίλι Γουόνκα είναι γεμάτος ιδέες και αποφασισμένος να αλλάξει τον κόσμο κομμάτι κομμάτι για να αποδείξει ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή ξεκινούν με ένα όνειρο και ότι αν είσαι αρκετά τυχερός να συναντήσεις τον Γουίλι Γουόνκα, τότε όλα είναι δυνατά…

Σκηνοθεσία:

Paul King

Κύριοι Ρόλοι:

Timothee Chalamet … Willy Wonka

Calah Lane … Noodle

Hugh Grant … Oompa-Loompa

Keegan-Michael Key … αρχηγός αστυνομίας

Paterson Joseph … Arthur Slugworth

Matt Lucas … Prodnose

Mathew Baynton … Fickelgruber

Sally Hawkins … η μητέρα του Willy

Rowan Atkinson … πάτερ Julius

Jim Carter … Abacus Crunch

Tom Davis … Bleacher

Olivia Colman … Κα Scrubbit

Natasha Rothwell … Piper Benz

Rich Fulcher … Larry Chucklesworth

Rakhee Thakrar … Lottie Bell

Kobna Holdbrook-Smith … αστυνομικός Affable

Simon Farnaby … Basil

Colin O’Brien … Willy Wonka (νεαρός)

Freya Parker … Μις Bon Bon

Murray McArthur … ο καπετάνιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Paul King, Simon Farnaby

Στόρι: Paul King

Παραγωγή: Alexandra Derbyshire, David Heyman, Luke Kelly

Μουσική: Joby Talbot

Φωτογραφία: Chung-hoon Chung

Μοντάζ: Mark Everson

Σκηνικά: Nathan Crowley

Κοστούμια: Lindy Hemming

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Wonka
  • Ελληνικός Τίτλος: Γουόνκα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά βιβλίων (χαρακτήρες): Willy Wonka του Roald Dahl.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Timothee Chalamet) σε κωμωδία/μιούζικαλ).
  • Υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας.

Παραλειπόμενα

  • Η Warner Bros. Pictures, που είχε την παραγωγή και του Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας (2005), απέκτησε τα δικαιώματα του Γουίλι Γουόνκα το 2016, και ανακοίνωσε άμεσα πως αυτή τη φορά έχουμε μια origin-story του Γουόνκα και όχι διασκευή κάπου συγκεκριμένου βιβλίου. Μαζί, φυσικά, είναι και πρίκουελ του Charlie and the Chocolate Factory.
  • Πριν την τελική επιλογή, οι Tom Holland, Donald Glover, Ryan Gosling και Ezra Miller ήταν υποψήφιοι για να ερμηνεύσουν τον κεντρικό χαρακτήρα. Σύμφωνα όμως με τον Timothee Chalamet, αυτός ήταν η αρχική και μόνη επιλογή του σκηνοθέτη, και μάλιστα δίχως να περάσει οντισιόν, έχοντας ο Paul King ήδη παρακολουθήσει μέσω του YouTube σχολικές του θεατρικές εμφανίσεις όπου αποδείκνυαν τις φωνητικές και χορευτικές του ικανότητες.
  • Ο Paul King σκηνοθετεί για τη μεγάλη οθόνη κάτι πέρα από τα δύο Πάντινγκτον μετά από 14 χρόνια. Στο σενάριο έχει πλάι του τον συνεργάτη του σε αυτά, και συν-σεναριογράφο του σίκουελ, Simon Farnaby.
  • Αρχικός διευθυντής φωτογραφίας ήταν ο Seamus McGarvey, αλλά αντικαταστάθηκε από τον κορεάτη Chung-hoon Chung.
  • Με την ανακοίνωση της συμμετοχής του Hugh Grant ως Oompa-Loompa, ασκήθηκε έντονη κριτική από ανθρώπους με νανισμό, αφού περίμεναν να πάρει τον ρόλο κάποιος από την κοινότητα τους.
  • Ο Paul King δήλωσε πως πήρε κιλά από την ποσότητα σοκολάτων που ήταν διαθέσιμες στα γυρίσματα, ενώ αντίθετα ο Chalamet παρέμενε στα κιλά του. Παρόλα αυτά, ήταν ο ηθοποιός που αρρώστησε αρκετές φορές από την υπερκατανάλωση σοκολάτας.
  • Ανεπίσημες αναφορές θέλουν να ανοίγει το Roald Dahl Cinematic Universe, με το Οι Μάγισσες (2020) να ενσωματώνεται πιθανότατα σε αυτό.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ορέστης Χαλκιάς (Γουίλι Γουόνκα), Πέγκυ Μανωλά (Νουντλ), Xρήστος Θάνος (Ούμπα Λούμπα), Μαριάνθη Σοντάκη (Κα Πλύστρα), Κωνσταντίνος Λάγκος (Σλάγκγουορθ), Ντίνος Σούτης (Άβακας Μετρητής), Φώτης Πετρίδης (Μπίχλας/πάτερ Τζούλιους), Γιώργος Νικόπουλος (αρχηγός αστυνομίας), Πέτρος Δαμουλής (Προντνόζ), Θάνος Λέκκας (Φικελγκρούμπερ), Πηνελόπη Σκαλκώτου (Λότι Ντριν), Τζίνη Παπαδοπούλου (Παροχή Νερού), Αποστόλης Ψυχράμης (Λάρι Χαμογέλαμου), Βασίλης Παπαστάθης (αστυνόμος Ήμερος), Βάσια Ζαχαροπούλου (Γκουένι), Κωνσταντίνος Νάνος (μικρός Γουόνκα). Τραγούδι: Βασίλης Δημακόπουλος (Άβακας Μετρητής). Σκηνοθετική επιμέλεια: Φώτης Πετρίδης. Μετάφραση: Νατάσα Καψάλη. Στοίχοι: Χρήστος Θάνος.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Neil Hannon των The Divine Comedy ανέλαβε τα τραγούδια του φιλμ, με τα A World of Your Own και You’ve Never Had Chocolate Like This να ξεχωρίζουν.

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος

Έκδοση Κειμένου: 14/12/2023

Από τη βάση του, το “Γουόνκα” είχε να ξεπεράσει μια σωρεία προβληματικών καταβολών ώστε να προσφέρει μια ουσιαστική εορταστική πρόταση για την απαραίτητη κινηματογραφική απόδραση των ημερών, και δυστυχώς το μεγαλύτερο πρόβλημα αποδεικνύεται η επιλογή του Πολ Κινγκ για τη θέση του σκηνοθέτη, ο οποίος σε ένα τερέν διαφορετικό από αυτό που έδωσε το ξεχωριστά γοητευτικό του “Πάντινγκτον”, αδυνατεί να ακολουθήσει τον ρυθμό που ορίζει η μουσικότητα της ταινίας, με μια κάμερα δυσκίνητη και ένα μοντάζ σταθερά γειωμένο.

Παρότι πρόκειται εξόφθαλμα για μια ιστορία προέλευσης ενός καθιερωμένου χαρακτήρα, το σενάριο κατορθώνει να αποτρέψει αυτή την αίσθηση κατασκευάζοντας μια ιστορία ολοκληρωμένη και αρκούντως πρωτότυπη, αμπαλαρισμένη σε μια θεματική ταξικής ανισότητας με λαϊκή απλότητα και επιμελώς ακίνδυνη. Με τη μετέπειτα πορεία του ως ο μεγαλύτερος σοκολατοποιός του κόσμου να είναι εξαρχής καλά φυτεμένη στο μυαλό του θεατή, η ταινία τοποθετεί τα πρώτα βήματα του Γουόνκα σε ένα αστικό περιβάλλον του 19ου αιώνα όπου κυριαρχεί η φτώχεια και η ανέντιμη πονηριά, με τα ελάχιστα δείγματα κοσμοπολίτικης κομψότητας να καταδεικνύουν μια σάπια διαφθορά. Σε αυτό το πλαίσιο, η χαρισματική αδέσποτη φιγούρα του Γουίλι Γουόνκα αναδύεται ως λυτρωτής για μια πλειάδα αδίκως κατατρεγμένων χαρακτήρων-θυμάτων. Η κριτική της καπιταλιστικής κατανάλωσης εντάσσεται σκόπιμα από τους σεναριογράφους και κατά συνέπεια δικαιούται τη στηλίτευση από τον γράφοντα για την αδύναμη στα όρια του γελοίου απεικόνισή της με επαναλαμβανόμενα αστεία που γίνονται όλο και πιο άβολα κάθε φορά που εμφανίζονται -βλέπε τον ρόλο του αρχηγού της αστυνομίας.

Η πλοκή ακολουθεί μια τυποποιημένη διαδικασία ενδυνάμωσης που συνοψίζεται στη φράση “ακολούθα τα όνειρά σου”, με ένα πασπάλισμα από Κάρολο Ντίκενς σε εικαστικό και μόνο ύφος. Οι συνοδευτικές ερμηνείες του Χιου Γκραντ και της Ολίβια Κόλμαν κατορθώνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον στα τεκταινόμενα, παρότι χωρίς υπαιτιότητα των ίδιων θυμίζουν έκτακτη συμμετοχή σε αφιερωματικό σκετς. Υπάρχει μια αναπόφευκτη τάση προς την καρικατούρα όταν στην οθόνη εμφανίζονται οι ανταγωνιστικές δυνάμεις, που δεν δικαιολογείται από την Μπρόντγουεϊ λογική των χρωμάτων και των χορογραφιών ή από την παραμυθένια αφέλεια των αφηγηματικών εμπνεύσεων. Στο ίδιο πλαίσιο, τα υπεράριθμα τραγούδια εμφανίζουν τις συνθετικές τους αδυναμίες με ελάχιστες διαφοροποιήσεις στις μελωδίες τους.

Αν σε κάτι δεν απογοητεύει σίγουρα, είναι στην τοποθέτηση του Τιμοτέ Σαλαμέ στον πρωταγωνιστικό και αβανταδόρικο ρόλο του Γουίλι Γουόνκα, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να μας μαγέψει. Σε σχέση με την ερμηνεία του Τζόνι Ντεπ στον “Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας” του Τιμ Μπάρτον, η οποία είχε σχεδιαστεί για να είναι όσο πιο κραυγαλέα ιδιόρρυθμη γίνεται, ο Σαλαμέ αποδεικνύεται μια έκπληξη προσεγγίζοντας τη νεαρή εκδοχή του ρόλου με μια συναρπαστική αφέλεια όπου κυριαρχεί μια ονειρική μελαγχολία που εκπέμπει μια εύθραυστη μορφή αρρενωπότητας. Ο νεαρός Γουίλι Γουόνκα είναι μια δέσμη μολυσματικής ενέργειας που δεν αποθαρρύνεται από τον στόχο του ακόμη και από τις πιο σοβαρές αποτυχίες, ενώ απαλλαγμένος από τα σκοτεινά αλλά καθόλου ασυνήθιστα χαρακτηριστικά των χαρακτήρων του Ρόαλντ Νταλ, παίζει, τραγουδά και χορεύει με άκρατη χαρά μέσα στο καλοσχεδιασμένο τοπίο του κόσμου του που διανθίζεται με κάθε λογής όμορφες λεπτομέρειες, όπως το ξύλινο βαλιτσάκι που μετατρέπεται σε ένα μίνι εργοστάσιο σοκολάτας.

Ο “Γουόνκα” του Πολ Κινγκ μοιάζει περισσότερο με μια βόλτα σε ένα εορταστικό θεματικό πάρκο παρά με μια γιορτινή κινηματογραφική εξτραβαγκάνζα. Όποιος θέλει να βυθιστεί σε πλούσιες και ζωντανές εικόνες, έχει συχνά την ευκαιρία να το κάνει, παρότι όπως έγινε σαφές και με την “Ευχή” της Disney, για να επιτευχθεί η αληθινή μαγεία πρέπει η πλοκή και οι χαρακτήρες να υπερβαίνουν τις προκατασκευασμένες ιδέες.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

19 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *