Δεκαετία του 1890. Η Κάθριν Γουέλντον είναι μια ζωγράφος πορτρέτων από το Μπρούκλιν. Θα ταξιδέψει στην Ντακότα για να ζωγραφίσει το πορτραίτο του Καθιστού Ταύρου, ιερού αρχηγού της φυλής των Ινδιάνων. Το ταξίδι αυτό θα είναι καθοριστικό για εκείνη, καθώς θα εμπλακεί στον αγώνα των λαών της Λακοτά για τα δικαιώματα στη γη τους.
Σκηνοθεσία:
Susanna White
Κύριοι Ρόλοι:
Jessica Chastain … Catherine Weldon
Michael Greyeyes … Sitting Bull
Sam Rockwell … συνταγματάρχης Silas Groves
Ciaran Hinds … James McLaughlin
Michael Nouri … Karl Valentine
Chaske Spencer … Chaska
Bill Camp … στρατηγός Crook
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Steven Knight
Παραγωγή: Andrea Calderwood, Marshall Herskovitz, Erika Olde, Richard Solomon, Edward Zwick
Μουσική: George Fenton
Φωτογραφία: Mike Eley
Μοντάζ: Steven Rosenblum, Lucia Zucchetti
Σκηνικά: Geoffrey Kirkland
Κοστούμια: Stephanie Collie
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Woman Walks Ahead
- Ελληνικός Τίτλος: Μια Γυναίκα Προχωράει Μπροστά
Παραλειπόμενα
- Παρότι δεν παρουσιάζεται ο θάνατος του Καθιστού Ταύρου σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, παρουσιάζεται παρά ταύτα όπως έχει καθιερωθεί από τους περισσότερους αυτόχθονες ινδιάνους των ΗΠΑ.
- Η ταινία δανείζεται στοιχεία από το βιβλίο Woman Walking Ahead: In Search of Catherine Weldon and Sitting Bull, γραμμένο το 2002 από την Eileen Pollack.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/4/2019
Αυτή δεν έπρεπε να είναι μια ταινία για γυναίκα σκηνοθέτη. Κι εννοώντας με αυτό, το ότι είναι πολύ τρυφερός ο τρόπος που προβάλλεται ένα τόσο κρίσιμο κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας, όπου σχεδόν αποδεκατίζονταν κάθε έννοια αντίστασης των αυτόχθονων έναντι της λευκής παντοκυριαρχίας στη χώρα… της ελευθερίας.
Η Susanna White κοιτάει μέσα από τα μάτια της Κάθριν Γουέλντον εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, αλλά ενώ ως αφήγημα δεν έχεις κάτι να της προσάψεις, χάνεται η ένταση του μεγάλου γεγονότος, και ενδιαφέρεται ελάχιστα για την οπτικοποίηση της βιαιότητας, σχεδόν σε απόλυτο βαθμό. Επενδύει σε ένα μάλλον ψυχρό ύφος, που όμως πετυχαίνει να βγάζει έναν έντονο συναισθηματισμό απέναντι στους δύο κεντρικούς ήρωες. Η White σέβεται την ψυχοσύνθεση αυτών των δύο ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς, και αγγίζει εύστοχα το πώς αυτοί μπόρεσαν κάτω από εκείνες τις συνθήκες να βρουν κοινά που τους ένωσαν.
Αλλά υπάρχουν σημεία τόσο νήνεμα, που νομίζεις ότι παρακολουθείς ένα ρομαντικό παραμύθι. Ως προς αυτό, θετικά βοηθάει πολύ η ερμηνεία του Michael Greyeyes, που με την στωικότητα του πλάθει έναν ιδιαίτερο για το σύγχρονο μάτι χαρακτήρα, ενώ η ηρωίδα της Jessica Chastain μπορεί να κατηγορηθεί για μια ψύχραιμη στάση που μπορεί να ανταποκρίνεται στην απόλυτη αλήθεια, μα ρίχνει τους τόνους του φιλμ. Οι τρίτοι χαρακτήρες είναι υπερβολικά περιφερειακοί, βοηθούν όσο εμφανίζονται, αλλά όταν μιλάς για μεγάλο κεφάλαιο ιστορίας που αφορά εκατομμύρια λαού, ήταν απαραίτητο να παρεμβαίνουν αρκετά περισσότερο στη ροή.
Σίγουρα δεν μιλάμε για μια απλά μέτρια ταινία, αλλά για έναν ενδιαφέρον τύπο αμερικανικού ακαδημαϊκού σινεμά, που τουλάχιστον σε αφήνει να απολαύσεις όσα σου δίνει. Ούτε αργή, ούτε βέβαια το αντίθετο, η ταινία κερδίζει εύκολα τον θεατή που έχει προδιαμορφωμένη άποψη πάνω στη γενοκτονία των ιθαγενών της Αμερικής, ίσως κερδίζει θεματικά και κάποιον ως τότε αδιάφορο, αλλά για όσους γνωρίζουν καλά ότι η ιστορία γράφεται εν μέσω εντάσεων, αυτές οι εντάσεις υπάρχουν εδώ μονάχα παρασκηνιακά, μην προκαλώντας τον απαραίτητο κρότο. Μοιάζει και με προσωπική επιλογή της σκηνοθέτιδας να ακολουθήσει αυτή την πορεία, όχι δηλαδή κάτι που μειώνει τις ικανότητες της, αλλά είναι μια πορεία που πιο πολύ επενδύει και σε ιδίου φύλου θεατές, παρά στο σύνολο.
Σημασία έχει όταν έχουμε μια ιστορική ταινία να ζούμε εμπρός μας την ιστορία. Η White μικρογραφεί με ψυχραιμία τις καταστάσεις, αλλά και παράλληλα δεν μπορείς να πεις ότι βρίσκει με το απαλό της αυτό ύφος και τη μεγάλη εικόνα. Παρόλα αυτά, μια αφήγηση που δεν κάνει κοιλιές και μια αίσθηση ότι το φιλμ επιθυμεί να μας μιλήσει εντός μας ανεβάζουν τον πήχη της θέασης μας. Όσο για την ιστορική αντιμαχία περί της δολοφονίας του Καθιστού Ταύρου, δεν παρακολουθούμε εδώ κάτι το μη λογικό για να προχωρήσουμε σε ενστάσεις.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
